ห้วงคำนึงจากคนใต้ฟ้า

ปากกาดาว...

                               อีกหนึ่งคืน  บนผืนฟ้า  นภาหนาว
                            แสงจากดาว   สกาวพร่าง   กลางเวหา
                                   ประกายวับ  จับใจ  ในทุกครา
                               อุ่นใต้ฟ้า   หลังคาดาว   พราวราตรี  
                            หยาดน้ำค้าง   บ้างหล่น   บนพรมหญ้า
                                  ไหลลู่มา   พาความชื้น   คืนวิถี
                         พร้อมลมหนาว   พัดหัวใจ   ไร้ความปราณี
                                มีเพียงเสียง    ของดนตรี    ที่อุ่นใจ
                            แว่วขับขาน   ประสานเสียง   สำเนียงรัก
                                ดังทอถัก   เป็นทำนอง   คล้องใจไว้ 
                         หนึ่งบทเพลง   บรรเลงผ่าน   ล้านความไกล
                           มอบแทนใจ   ในคืนห่าง   อย่างล้างเลือน
                           แสงจันทร์นวล    ชวนให้ไหว    ใจคิดถึง
                            ห้วงคำนึง    ถึงหนึ่งคน    ดลใจเหมือน
                             ฝากบอกผ่าน    ม่านฟ้า    ดารา - เดือน
                          อย่างลางเลือน    เตือนช่วยย้ำ    คำผูกพัน
                              หากคืนนี้    เธอนั่งมอง    ท้องฟ้ากว้าง
                             เดินตามทาง    เส้นขอบฟ้า    มาหาฉัน
                                   ระยะทาง   ที่ว่าห่าง   คงใกล้กัน
                            แล้วความฝัน    ที่งมงาย    คงคล้ายจริง

                                     ..........................................
  
                                    อี ก ห นึ่ ง คื น ที่ ห น้ า เ บื่ อ 
                                                21.20 นาฬิกา
                                     23  กุมพภาพันธ์  พ.ศ. 2548