พ่อจ๋าพ่อสุดที่รัก

แก้วประเสริฐ


                  พ่อจ๋าพ่อสุดที่รัก
          น้ำตาล่วงพรูพรั่งระหว่างแก้ม
เวลาแจ่มแปดชั่วโมงตรงตามหนอ
เสียงเห่กล่อมลูกน้อยร้อยใจคลอ
โอ้นั่นพ่อต้องมาพรากร้างจากไกล
          วันชื่นสุขปลุกปั่นต้องแสนขื่น
เคยระรื่นชื่นบานอันสดใส
บัดนี้เล่าเหตุการณ์เหมือนฝันไป
จะมีใครนี่หนอเคียงคลอเรา
          ขอพ่อได้สลายทุกข์จงสุขี
มีแดนที่เฉิดฉันท์วิมานเสลา
อย่าห่วงใยลูกแม่แม้เพียงเงา
แม่จะเฝ้าทำบุญอุดหนุนทาน
           อันผลบุญคงได้ให้ถึงพ่อ
แม่ลูกขอเบิกทางกระจ่างไพศาล
ไม่มีวันนั้นลืมตัวพ่อตลอดกาล
จะสร้างสรรค์ขานต่องานพ่อเอง
           สุขเถิดหนอพ่อของแม่และลูก
แม่จะผูกดวงใจไม่ให้เคว้ง
ทุกสิ่งอย่างเพื่อพ่ออย่าวังเวง
ขอพ่อเองจงหลับตาอย่าอาวรณ์.
                  ๙๙๙    แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙ 				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    24 กุมภาพันธ์ 2548 00:49 น. - comment id 430181

    แต่งได้ดีค่ะ ราตรีสวัสดิ์ด้วยนะค่ะ
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    24 กุมภาพันธ์ 2548 06:55 น. - comment id 430229

    รักพ่อครับ
    
    มาเป็นกำลังใจให้นะครับ
    
    
  • กอกก

    24 กุมภาพันธ์ 2548 14:28 น. - comment id 430459

    ชื่นชมจิตใจอันเข้มแข็งของคุณแก้ว พ่อผู้ต้องจากลูกและเมียรักไป...
    คนจากไปเข้มแข็งค่ะ...
    คนอยู่ก็ต้องเข้มแข็งเช่นกัน...
    ชีวิต..มีเส้นทางที่ขีดไว้แล้วค่ะ ต้องทำใจ..
    
    ชื่นชมงานงามค่ะ
    สวัสดีนะคะ
    
  • แก้วประเสริฐ

    24 กุมภาพันธ์ 2548 15:28 น. - comment id 430506

    คุณ  ผู้หญิงไร้เงา
    
             กลอนนี้ผมเขียนไว้ในร้อยแก้วของคุณภูตะวันฯ  ซึ่งเธอเองไปดูรายการตีสิบ  ซึ่งผมไม่เคยได้ดูเลย เธอเขียนเอาไว้ ผมอ่านดูอึ้งไปเลยครับ ซึ่งผมถนัดกลอนเศร้าอยู่แล้ว จึงได้เขียนกลอนนี้ขึ้นมา เกิดนึกชองผลงานของตัวเองคิดว่าบางทีคนอื่นจะไม่ได้อ่านและดูรายการดังกล่าว  จึงเอามาลงใหม่แล้วได้ขัดเกลากลอนอีกครั้งหนึ่งครับ หากมีความดีนี้ขอยกให้คุณภูตะวันฯ ครับ  ผมแค่ส่วนหนึ่งในการทำเผยแพร่เท่านั้นเองครับ ขอบคุณมากครับ
    
                         แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    24 กุมภาพันธ์ 2548 15:30 น. - comment id 430509

    คุณ ผลิใบสู่วัยกล้า
    
             ผมก็รักพ่อและแม่มากครับ แต่ท่านได้จากไปเสียแล้วทิ้งลูกน้อยตาดำๆไว้เผชิญกับโลกต่อไป คิดว่าอีกไม่นานคงจะเดินตามรอยท่านครับ  ขอบคุณมากนะครับ
    
                        แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    24 กุมภาพันธ์ 2548 15:31 น. - comment id 430514

    คุณ  กอกก
    
               ขอบคุณมากครับ ย้อนกลับไปอ่านที่ผมตอบคุณผู้หญิงไร้เงาด้วยนะครับ  อิอิ  จะทราบครับขอบคุณอีกครั้งนะครับ
    
                             แก้วประเสริฐ.
  • คนเมืองลิง

    24 กุมภาพันธ์ 2548 16:18 น. - comment id 430551

    อ่านงานของคุณภูตะวันแล้วมาเจอกลอนเศร้าเรื่องเดียวกันอีก สงสารหัวอกคนที่เป็นพ่อและทุกๆคนค่ะที่มาเจอเหตุการณ์แบบนี้ แต่ดีกว่าบางคนที่เขาจากไปแบบกระทันหันไม่ทันร่ำลากันใช่ไหมคะ
  • แก้วประเสริฐ

    24 กุมภาพันธ์ 2548 18:09 น. - comment id 430640

    คุณ  คนเมืองลิง
    
               ครับแสดงถึงพ่อเขา มีสติเพียบพร้อมที่ดีมากเสียดายอย่างหนึ่งว่าหากทำหน้าที่พ่อแล้ว มิได้ใฝ่คำนึงถึงทางที่จะไปตามหลักพุทธศาสนาก็จะเป็นที่น่าเสียดายต่อการมีสติอันมั่นคงของเขามากครับ ระยะนั้นเป็นหัวเลี้ยวหัวต่อของการจุติและกำเนิดใหม่  หากนึกถึงทางบุญเมื่อจุติคือดับไปแล้วจะเกิดทันทีเป็นโอปาติกะตามกระแสร์บุญที่สร้างไว้หรือบาปกรรม หากเมื่อเป็นโอปาติกะแล้วต้องเสวยผลบุญที่สูงมากก็จะเปลี่ยนสภาพใหม่คือเกิดดับ ดับเกิดจนกว่าจะถึงภพที่ต้องไปอยู่ครับแต่ใช้เวลานิดเดียวเอง  ผมถึงกล่าวไว้เช่นนี้ครับ  ขอบคุณมากครับ
    
                             แก้วประเสริฐ.
  • ฟา

    28 กุมภาพันธ์ 2548 16:07 น. - comment id 432694

    ได้อารมณ์ชัดเจน งานคล้ายโศก แต่อ่านแล้วไม่เศร้าค่ะ เป็นพลังใจได้ลึก ๆ  
    
    
  • แก้วประเสริฐ

    1 มีนาคม 2548 00:15 น. - comment id 432894

    คุณ ฟา
    
             ครับเรื่องนี่เป็นเรื่องจริงๆนะครับ  ผมเห็นถึงความรักต่อลูกและเมีย ก็ทำหน้าที่ได้สมบูรณ์ยิ่งครับหายากมากนะครับ  ผมเลยสะท้อนออกมากให้เป็นกลอน เผื่อเขาเกิดมาอ่านเข้าจะได้เป็นภาพชีวิตของลูกเมียเขาครับ  ขอบคุณมากนะครับ
    
                          แก้วประเสริฐ.

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน