ฤาฟ้า
พ. เพี้ยน
ท้องฟ้ากว้างทางฝันยังไกลนัก
หนทางรักก็มากนักปัญหา
ทางเดินใจแน่นหนักเต็มอุรา
ด้วยปัญหาต่างต่างเข้าประดัง
โลกียะนำทางสู่ความเศร้า
ต่างรุมเร้านำพาซึ่งทุกขัง
รู้ทั้งรู้ทุกสิ่งอนิจจัง
แต่ใจยังยึดติดน่าเศร้าใจ
ลืมเสียบ้างทางเกิดโลกียะ
เข้าพบอุตตระทางสกใส
ใช้พระธรรมนำแสงส่องทางไป
ขจัดจัยความมืดมิดชั่วนาน
.............. มกุฏคีรีวัน...........
5 / 02 02548
................................................
ไม่ได้เข้ามานานมากไม่รู้ยังจะจำกันได้ รึเปล่า บทนี้ แต่งตอน อยู่บนหอกลอง
ที่ วัดมกุฏคีรีวัน เขาใหญ่ ฮะ ซึม เศร้า เหงา เครียด ก็ ระบาย มาอาจไม่ค่อยดี นะฮะ แต่ ก็ ....เท่าที่ แรงใจเหลือหล่ะฮะ...