ดอกไม้จะเบ่งบาน ส่งกลิ่นหอมหวานได้เท่าไร ไม้ใหญ่ย่อมผลัดใบ และก็ร่วงก็โรยไปตามเวลา สายน้ำที่รินไหล สักวันหนึ่งคงเหือดไปอย่างช้าช้า ภูเขาสูงที่สุดตา แม้นานหน่อย.. ก็ราบมาเสมอดิน ทุกสิ่งรอบรอบกาย นั้นดูคล้ายไม่จีรังไปทั้งสิ้น รักเราที่โบกบิน มีหรือ ความจบสิ้นมิแผ้วพาน จากลา.. เสียน้ำตาให้กับคืนวันที่ผ่าน ลืมเถิดลืมคำสัญญาแห่งวันวาน ฉันก็รู้นิรันดร์กาลนั้นนานเกิน..
22 กุมภาพันธ์ 2548 16:48 น. - comment id 429488
วันนี้ยังมีค่า ถึงแม้นว่าไม่มีใคร เหนื่ยล้าสักเพียงไหน จะมุ่งไปไม่ย่อท้อ พรุ่งนี้ยังมีฝัน ให้บุกบั่นฝ่าฟันต่อ จุดหมายยังคอยรอ จะไม่ท้อไม่ยอมแพ้.. **แวะมาแจมครับผม
22 กุมภาพันธ์ 2548 20:56 น. - comment id 429566
สู้ต่อไปให่เจอรักแท้
22 กุมภาพันธ์ 2548 22:53 น. - comment id 429658
เวลา สู้ต่อไป หากลมหายใจยังอยู่
23 กุมภาพันธ์ 2548 07:07 น. - comment id 429767
มาเป็นกำลังใจให้นะครับ
23 กุมภาพันธ์ 2548 23:04 น. - comment id 430100
ไม่นานหรอกนะคะ แค่นิรันดร์
24 กุมภาพันธ์ 2548 08:19 น. - comment id 430268
ขอบคุณที่มาแจมครับ บินเดี่ยวหมื่นลี้.. ใช่ๆ extreme life.. สู้ต่อไป ทาเกชิ!! :) นั่นสินะ แม่จิตร ขอบคุณกำลังใจครับ ผลิใบ นานแล้วนะนั่นน่ะ เพียงพลิ้ว :)
25 กุมภาพันธ์ 2548 13:06 น. - comment id 431106
^-^ ทะเลดาว ได้รับพรวันเกิดจาก หมอกจาง...ตั้งแต่เช้านี่เอง... ทำให้วันคล้ายวันเกิดทั้งวัน และการทำข้อสอบ พบแต่สิ่งที่ดีดี ทำให้มีความสุขมากๆๆเหมือนที่ หมอกจาง มอบให้เป็นของขวัญเลยอ่ะค่ะ... ทะเลดาว ขอขอบคุณ หมอกจาง มากๆๆที่สุดเลยน๊าาา.... ชื่นใจจัง ปลื้มใจมากๆๆด้วยค่ะ..ที่ยังมีหนึ่งความทรงจำที่ยังไม่ลืม ทะเลดาว ^-^ .....
25 กุมภาพันธ์ 2548 13:16 น. - comment id 431120
นิรันดร์..... เธอคือดาวสง่างามยามแหงนมอง ประดับท้องนภากว้างกลางเวหน เป็นที่รักปรารถนาของทุกคน สุขใจล้นยลดาวงามยามราตรี ฉันเพียงคนบนผืนโลกที่โศกซม ร้าวระบมพลัดถิ่นมาจนถึงนี่ เธอส่องแสงเพิ่มแรงไฟให้ชีวี เอื้ออารีมีเมตตามาปลอบโยน หลงละเมอว่าเธอคือดาวของฉัน แสนรักใคร่ด้วยคงมั่นอย่างเหลือล้น ลืมสนิทไม่มีสิทธิ์ไปปะปน ดาวจะหม่นหากฉันอยู่คู่เคียงเธอ คงเปรียบเหมือนดวงดาวลอยหลงฟ้ามา โชคชะตาขีดเส้นพาด้วยพลั้งเผลอ แต่ว่าดาวยังเป็นดาวที่เลิศเลอ ถึงแม้เธออาจจะเผลอเลือนลืมไป ฉันก็รู้ดาวควรคู่ประดับฟ้า แต่หัวใจยังหาญกล้าดึงรั้งไว้ เหตุผลเดียวคือรักดาวหมดหัวใจ เห็นแก่ตัวมากใช่ไหมไม่เจียมตน แล้วความจริงสิ่งที่เห็นใช่เช่นฝัน ไม่ได้เป็นเหมือนต้องการฉันจึงหม่น จับมือเธอไว้ทำมัยถามใจตน ดาวกมลคงทุกข์ท้อทรมา ควรปล่อยมือที่ยื้อเธอได้หรือยัง ส่งดวงดาวที่เคยรั้งหวนกลับฟ้า ให้ประดับสรวงสวรรค์ม่านเมฆา ดาวหลงฟ้าจึงคุณค่าความเป็นดาว ถึงฉันต้องหมองฤดีชั่วชีวิต พรหมลิขิตฝืนไม่ได้ให้อับเฉา ถึงแม้ใจหนึ่งดวงนี้ต้องปวดร้าว ไม่ได้เจออีกแล้วดาวจนชั่วกัลป์ คำว่ารักยิ่งใหญ่มั๊ยฉันไม่รู้ เพียงหนึ่งคำย้ำตรึงอยู่คู่เธอนั้น หนึ่งหัวใจหนึ่งดวงดาวคือ -นิรันดร์- พบเพื่อจากหากผูกพันแม้วันลา...... ทะเลดาว ขอร่วมเขียน บทกลอน นิรันดร์.. ด้วยน๊าาา.... ทะเลดาว ขอเป็นกำลังใจให้ หมอกจาง ด้วยอ่ะค่ะ ^-^ .......
27 กุมภาพันธ์ 2548 08:26 น. - comment id 432011
อืมม.. ขอบคุณมากครับ ทะเลดาว สำหรับกลอนเพราะๆที่เอามาฝากกัน :) ดีใจที่เมลที่ส่งให้ไปถึง ไม่ได้ตกได้หล่นที่ไหน..
28 กุมภาพันธ์ 2548 22:00 น. - comment id 432862
ท่อนสุดท้าย จบได้แน่มาก...นับถือ
19 กุมภาพันธ์ 2551 06:13 น. - comment id 824885
Forever's still too long... But, someone's keep going on that hurt but touching long .. long way and can't even against. Actually, never try to against. It's destiny !! No one could lie thierself, their heart, even, the answer is so reasonable for go away and never turn back. Even, try to speak out lound, it's too long, it's too much, loving you is such a hurt!! Source : Legends of The Wind