เขาเขียนคำว่า เหงา ตัวเท่าบ้าน เราเดินผ่านเข้าใจในความเหงา กลับมาบ้านเขียนคำ เบื่อ เหลือบรรเทา ตัวใหญ่เท่าเนื้อสมองที่ตรองดู อันความเหงาเศร้าระทมแกมขมขื่น โลกหยิบยื่นให้หลายหนจนหดหู่ เป็นสีโศกทุกข์ระทมดั่งพรมปู จึงจำอยู่กับโลกหม่นจำทนมัน แต่ไม่คิดลาโลกที่โศกหม่น ที่ว่าทนยังพอไหวไม่เหลือกลั้น อาการหนักที่เห็นวันเว้นวัน ความเชื่อมั่นไม่เคยเพิ่มเริ่มเลือนราง กลัวจะเป็นคนตายด้านพาลตายดับ ชีพล้มพับตายทั้งเป็นเย็นทั่วร่าง อยู่ไปแบบวันวันฝันอำพราง ไม่อาจสร้างคุณธรรมไว้ค้ำชู ยกป้ายทิ้งคำว่าเบื่อเหลือจะเหงา เอาความเศร้าโยนทิ้งไกลไม่หดหู่ เอาพระธรรมมาจับสดับดู เพียงเปิดหูเปิดตาปากปิดไป ก็พอจะดำรงความคงอยู่ ได้เรียนรู้โลกสีเทา...เราสีไหน เราสีเทาเช่นโลกโศกไปไย โลกไม่ใช่แค่มี...สีขาวดำ ขาวก็เคยมีบางมุมที่สุมสุข เทาก็ทุกข์หม่นหมองต้องครวญคร่ำ วันทำใจโลกที่เห็นเป็นประจำ ก็พอร่ำรอยยิ้มเป็นพิมพ์ใจ เพราะมนุษย์เวียนว่ายตายและเกิด ความเลอเลิศอย่าค้นหาว่าอยู่ไหน ชีวิตแต่ขอยืมมา...ไม่ช้าไป ก็ต้องไกลคืนเขา...แท้...เปล่าดาย จึงไม่มีมิตรแท้แน่ใจนัก ศัตรูจักถอดถอนก่อนลาหาย ทางสายกลางแหละหนาพาสบาย ทำไม่ง่ายแต่ลองทำย้ำว่าควร คำว่า เหงา ตัวเท่าบ้านลบนานแล้ว บอกแน่แน่วจะไม่เหงาเศร้ากำสรวล ชีวิตใหม่คิดใหม่ในกระบวน ก็สำรวลยิ้มได้ในทุกวัน
มารแมงมุม 20 ก.พ. 2548 11:47 น. - ID 71472 
1459
4
0
20 กุมภาพันธ์ 2548 12:01 น. - comment id 428252
ดื่มด่ำรส พระธรรม นำชีวิต ชักพาจิต เคยเกเร ถเลไถล กลับมาสู่ ทางแห่งพระ รัตนตรัย ก้าวเข้าไป หวังคิด สู่นิพพาน หทัยเศร้า หดหู่ อยู่เช้าค่ำ สะกดคำ ว่าเหงา ตัวเท่าบ้าน ละสักครั้ง ยั้งหยุด สุดร้าวราน จงชื่นบาน รสพระธรรม ค้ำจิตใจ @@@@@@@@@@@@@@@ ดีจังเลยครับ อารมณ์นี้
20 กุมภาพันธ์ 2548 15:01 น. - comment id 428297
สงสัยคุเรไรชอบหรอครับ แสดงว่าเคยเหงาบ่อยแน่เลย
20 กุมภาพันธ์ 2548 17:37 น. - comment id 428387
จงดำเนิน เผชิญสู้ รู้ทั้งรู้ ว่าตัวเหงา ถ้าปล่อยวางอาจจักเบา หาอะไรแก้เหงา ไปเที่ยวสิจ๊ะ ความเหงาไม่เข้าใครออกใคร แต่ถ้าทำอะไรอื่น ๆ อาจจะลืมไปได้บ้าง ไม่มากก็น้อย
20 กุมภาพันธ์ 2548 19:27 น. - comment id 428437
เคยแล้ว..เหงา...ใหญ่กว่าบ้าน อาจเท่าจักรวาล..แต่ไม่นานก็จากลา... **แวะมาอ่านงานครับผม...
20 กุมภาพันธ์ 2548 21:16 น. - comment id 428454
แต่ละวันที่ผ่านไป หากจะเปรียบกับสีแล้ว ก็มีหลากหลายสีเช่นกันค่ะ บางวันหม่นสีเทา บางวันสดใสสีฟ้า บางวันอยู่ในอารมณ์โรมานซ์สีชมพู บางวันก็กลายเป็นวันแดงเดือด .. ( อ้าวไหง๋ มาเป็นฟุตบอลก็ไม่รู้..ลืมตัวไปค่ะ) .. อัลมิตราชอบสีเขียวกับสีฟ้า แต่เสื้อผ้าที่อยู่ในตู้ ค่อนข้างมากในเฉดแดง ดำล้วน ขาวล้วน ก็มีนะคะ แต่ไม่ค่อยกล้าใส่นัก กลัวแม่จะเอ็ด. ตัวเหงาที่ใหญ่เท่าบ้าน ตัวงอนที่ใหญ่คับบ้าน เคยอยู่ในอารมณ์นี้มาแล้วทั้งนั้นค่ะ ..
21 กุมภาพันธ์ 2548 14:01 น. - comment id 428703
เป็นบทกลอนที่น่าพินิจค่ะ
21 กุมภาพันธ์ 2548 22:13 น. - comment id 428953
คำว่าเหงาตัวเท่าบ้านร้าวรานนัก คำว่ารักตัวเท่ามดช่างอดสู คำว่าเบื่อเท่าสมองควรตรองดู เพราะต้องอยู่.อีกในโลก..อย่าโศกนาน.. ฟ้าสีขาว หรือสีเทา..ก็ฟ้าของเรา..แต้มสีเอาเถอะ.
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
