คืนนี้ฝนโปรยสายเบาเบา...นอกหน้าต่าง เธอส่งเสียงทักทายมาในความอ้างว้างว่าห่วงหา อยากมาคอยดูแล...ความเป็นไปใกล้ใกล้ตา ข้ามขอบน้ำ ขอบฟ้า...มาหากัน... เพียงแค่นี้หัวใจก็หายเหงา แค่เสียงบอกรักเบาเบา...ก็พอให้เก็บไปฝัน ขอบคุณคนดี...ที่ส่งความรู้สึกแบบนี้มาให้กัน และทำให้คืนเหงาเหงานี้พ้นผ่านไปง่ายดาย เวลาฝนตก...เธอบอกว่าคิดถึงฉันทุกครั้ง กลัวคนขี้แงคนนี้จะเคว้งคว้าง...อ่อนไหว เธอคงไม่รู้...ว่าฉันอยากให้ฝนตกแบบนี้เรื่อยเรื่อยไป เพราะเธอจะได้คิดถึงฉันมากกว่าใคร...ทุกทุกวัน
11 ธันวาคม 2544 18:52 น. - comment id 24406
เป็นบทกลอนที่ไพเราะ และอ้อนดีนะ
11 ธันวาคม 2544 19:45 น. - comment id 24444
ใช่ ค่ะออกแนวอ้อนหน่อยๆ น่ารักดีค่ะ
12 ธันวาคม 2544 04:07 น. - comment id 24538
ชอบมากเลยจ้า... เวลาฝนตกแล้วคิดถึงใครบางคนทุกทีเลยละ...
12 ธันวาคม 2544 09:14 น. - comment id 24564
รู้สึกจะเป็นฝนตกที่หน้าต่างของหัวใจด้วย... ..ใช่ป่ะ ลึกซึ้งดีครับ แถมกลอนยังน่ารักด้วยสิ...^__^