ภาพฝันที่ล่องลอย

แก้วประเสริฐ

                      ภาพฝันที่ล่องลอย
          เห็นภาพพลิ้วตรึงใจฤทัยฝัน
จิตของฉันล่องลอยคล้อยเวหน
อเนกอนันต์ครั้นพบยิ่งสบยล
งามเหลือล้นสรรสร้างทางอารมณ์
           ก่อกำเนิดแพรวเพริศเลิศทุกสิ่ง
ดวงจันทร์ยิ่งเฉิดพราวราวสีสม
อุษาแจ้งวันใหม่ล้วนใคร่ชม
สีส้มบ่มพรมพร่างกระจ่างวิไล
          สกุณาพาร้องก้องขับขาน
เข้าสร้างสรรค์ภาพพจน์แสนสดใส
ช่อพุ่มพฤกษ์อ่อนช้อยห้อยไฉไล
มีเส้นสายหมอกรอบเข้าครอบคลุม
          ลมโชยกลิ่นนาพันธุ์อันหอมกรุ่น
ช่างละมุนซาบซ่านผ่านโกสุม
จากบึงใหญ่รายรอบบุบผาชุม
เป็นช่อกลุ่มสุมพฤกษ์จัดเรียงราย
          ตระการตาพาเห็นเด่นภาพพจน์
ใบหน้าจรดงดงามริ้วเงาสาย
บนนภาคู่เมฆาหน้าพริ้มพราย
แย้มยิ้มปรายให้ชักชวนรัญจวนใจ
           ยกขลุ่ยอ้อเป่าผิวพลิ้วเสียงแว่ว
บรรจงแน่วแผ่วคลอล้อฟ้าใส
ฝากสำเนียงเคียงไว้สู่นางไกล
ด้วยหทัยหมายมุ่งจรุงฟ้า
          บรรเจิดแล้วมวลนภาล้วนคราสม
ส่งอารมณ์บ่มสล้างกระจ่างอุษา
แสงสีทองงามส่องทาบอาบอุรา
ชื่นนาสาพาพริ้งเพราเคล้าตะวัน
          สิ้นสุดแล้วแนวทุกข์มิสุขสม
มันเคยบ่มข่มหทัยดั่งคล้ายฝัน
ด้วยกัลยาเตือนให้คลายผูกพัน
นับเป็นวันที่ฉันพบสบความจริง.
               ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙