เป็นผู้คนพเนจรไปทั่วหล้า เที่ยวค้นหาความรู้ทุกแห่งหน มีที่ใดให้ไขว่คว้าจะดิ้นรน ไม่ฝืนตนหลุดพ้นในโลกา ขอเพียงมีคนรู้ใจคู่ชีวิต เพียงบัณฑิตปริญญาการศึกษา เมื่อยามเหงาคอยดูแลทุกครั้งครา จนดอกไม้โรยลาในบั้นปลาย ณ ที่ใดดวงใจไม่ไหวหวั่น จะฝ่าฟันอุปสรรคและขวากหนาม แม้มีทุกข์ประดั่งเท่าภูพาน สุขสราญก็อยู่ที่ตัวตน ชีวิตนี้จะยั่งยืนสักแค่ไหน มีหัวใจแสวงหาความสุขสม สร้างฐานะการเงินให้มั่นคง แต่อย่าหลงทางไปในโลกี
14 กุมภาพันธ์ 2548 18:49 น. - comment id 425417
^-^
23 กรกฎาคม 2550 15:54 น. - comment id 728585
ชีวิตที่เป็นสุข........ ฉันไร้ทุกข์ใจโบยบินสู่ถิ่นกว้าง เมื่อเจอะเธอเผลอใจไหวเบาบาง ขวัญเคว้งคว้างหวั่นไหวใจอ่อนแอ มีหัวเราะร้องไห้ดั่งใบ้บ้า เจ้าน้ำตาแปลกไหมมิใช่แหย ต้องอ่อนไหวในบางทีบ่อยขี้แย เป็นคนแพ้พ่ายความรักปลักน้ำตา.