เมื่อใดที่สายลมต้องผิวกาย ...ให้รู้ว่าคือลมหายใจของฉัน เมื่อใดที่ดาวส่องแสงแข่งกับจันทร์ ให้รู้ว่านั่นคือดวงตาฉันที่อาทร คิดถึงกัน...บ้างนะคนดี คิดทุกที...ยามที่เหนื่อยอ่อน ฉันจะเป็นหมอนอุ่นหนุนยามนอน... บอกว่ารักทุกคืนก่อนเธอตื่นขึ้นมา เหนื่อยเหลือเกิน.... กับทางเดินซึ่งไร้จุดหมาย หมดแรงจะก้าวไป ท้อกับความว่างเปล่าที่ได้มา ทำดีเท่าไหร่ ไม่มีใครเห็นคุณค่า ไร้คนซับน้ำตา ที่อ่อนล้าในหัวใจ
11 กุมภาพันธ์ 2548 19:48 น. - comment id 424066
++ ++++ มาซับน้ำตาคนดี วันนี้อย่าเศร้าได้ไหม พรุ่งนี้ไม่รู้จะเจออะไร ดีไหมทำใจให้ใสใส รู้ว่าเธอเหนื่อยล้า คนเช็ดน้ำตาไม่อยู่ใกล้ ให้ฉันดูแลเธอก่อนไหม จนกว่าหัวใจเธอแข็งแรง.. ++++ +++++++ ++มาอยู่เป็นเพื่อนจ่ะ..กำลังใจให้เธอ...++ ^___^
18 กุมภาพันธ์ 2548 10:56 น. - comment id 427437
^_^ ยิ้มไว้