รายเรียง..เรียงร่ำร้าง..ริมเล ผันเผ..เผโผนผิน..แผ่วเพี้ยง น้ำหยดหยาด..หลั่งลด..หล่นเรียง น้ำฟ้า..แค้นคดเคียง..ซัดสาดมา วอนธารา..เหตุไฉน..จึงขึ้งโกรธ วอนลมฟ้า..ไยพิโรธ...โหดเกินหา วอนเม็ดดิน..ไยยกตัว..เกินธารา ...วอนตัวข้า...อย่าร้องไห้..ทำใจธรรม.
11 กุมภาพันธ์ 2548 15:22 น. - comment id 423897
ทะเลอันดามันนั้นเคยสวย ...ลมเย็นรื่นคลื่นสวยช่วยพาฝัน ......หายทรายขาวพราวพริ้งทุกสิ่งอัน .........บัดนี้พลันกลับกลายทะลายพัง วอนธาราฟ้าช่วยอำนวยชื่น ...ความขมขื่นจางหายได้กลบฝัง ......สิ่งเลวร้ายภัยสิ้นวิบัติพลัน .........อันดามันไม่มอดม้วยสวยเหมือนเดิม มาให้กำลังใจนะคะคุณ...เสือฯ...ชื่อน่ากลังจัง ดีนะที่มียิ้ม...หุหุ
11 กุมภาพันธ์ 2548 20:58 น. - comment id 424111
หายไปซะนานเลยนะ ยามยิ้มก็ดูสดใส ยามเสียใจไม่สุขสม อย่าไปคิดคลื่นเกลียวกลม ที่ถาถมจมน้ำตา