อย่าได้คิด

ketana

 สิ่งที่หวังตั้งใจ ไม่แน่นอน
บทเรียนสอนฝังจำ ความขื่นขม
ยังติดตรึงรักร้าว คราวระทม
เพียงแค่ข่มเอาไว้ ในอุรา
อยากจะเปิดหัวใจ ใหม่อีกหน
ยังเวียนวนกับพลั้งพลาด หวาดผวา
เคยร่ำไห้ทั้งคืน กลืนน้ำตา
จนทิวารุ่งราง สว่างเยือน
อยู่อย่างนี้อยู่ไป อย่างใจเหงา
พอบรรเทาคลายทุกข์ สุขกับเพื่อน
แค่คิดถึงวันเก่า คอยเฝ้าเตือน
มิลืมเลือนแม้ผ่าน นานเป็นปี
เก็บหัวใจกับตัวไม่มัวหมอง
มิหมายปองให้ใคร หทัยนี้
ถึงจะต้องระกำ ช้ำชีวี
ดวงฤดียับเยิน เกินรักใคร
				
comments powered by Disqus
  • ผู้เฒ่า....โง่งม

    9 กุมภาพันธ์ 2548 22:14 น. - comment id 422807

    น่าสงสารจังนะเรื่องนี้..
    ผมไม่ค่อยมีสมองเขียนกลอน..ฝากเขียนให้เรื่องซิ.. เอาเรื่อง...ค่าหรือท่า...
    
    พล็อตเรื่อง..หมายถึง ทีท่าของคนที่แสดงออก..กับคุณค่า..ที่ซ้อนเร้นอยู่..
    
    อยากให้เป็นในแนว ต่อหน้ามะพลับ ลับหลังตะโก.....ถ้าว่างนะคุณกีตนะ..สวัสดีครับ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    10 กุมภาพันธ์ 2548 00:24 น. - comment id 422909

    ยอมรับกับตัวเองมานานวัน
    ว่าปิดกั้นความสัมพันธ์ต่อคนทั้งหลาย
    ยินดีเป็นคนที่ต้องอยู่ลำพังอย่างเดียวดาย
    และไม่ยอมรับใครมาเคียงกายอีกเลย
    
    ตั้งแต่วันนั้นวันที่เขามาลาจาก
    ฉันก็เจ็บมากจนยากจะเฉลย
    รู้แต่ว่าความเดียวดายเป็นอะไรที่คุ้นเคย
    และไม่ยอมเปิดหัวใจให้ใครผ่านเลยผ่านเข้ามา
    
    เพราะอดีตเป็นเหมือนรอยแผล
    ไม่อยากให้ใครมาดูแลและห่วงหา
    กลัววันหนึ่งคนดูแลจะทำให้ช้ำอุรา
    และหนักยิ่งกว่าที่ผ่านมาที่เคยเป็น
    
    ฉะนั้นเลยขอปิดกั้นความรู้สึก
    ไม่อยากให้ใครมาเปิดผนึกเพื่อพบเห็น
    กลัววันหน้าน้ำตานองครองอุรากว่าที่เคยเป็น
    จึงขอปิดผนึกและหลบเร้นไม่ให้ใครเห็นหรือมาเป็นเงา
    
    *-*กลอนโดนใจค่ะ ชอบทุกตัวอักษรเลย  ชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*
  • กอกก

    10 กุมภาพันธ์ 2548 14:58 น. - comment id 423173

    ซ่อนความตรมขมขื่น  ฝืนเอาไว้
    อยู่ในใจ หลอกหลอน  ตอนเพ้อถึง
    รัก  ร้าว  ร้าง  นึก  คิด  ยังติดตรึง
    เศร้า  โศก  ซึ้ง  ข่มไว้  ในอุรา
    
    ความพลาดพลั้งรั้งหทัย  ให้หวาดหวั่น
    จึงปิดกั้นใจสวาท  ขลาดผวา
    หลับตานอน ย้อนฝืน  คืนระอา
    มีน้ำตาไหลล้น  จนรุ่งราง
    
    วันนี้โศก เพียงพบ  สงบนิ่ง
    แต่ยังดิ่งกับอดีต  ที่ขีดขวาง
    แล้วคิดถึงรักเก่า  เศร้ามิวาง
    อดีตร้างไม่เลือน  ผ่านเดือนปี
    
    คิดแน่หรือว่าฤทัย  ไม่มัวหมอง
    น่าตรึกตรองหมายใหม่  ให้สุขี
    หญิงคนหนึ่ง ขอเสริม  เติมชิวี
    อยากแทนที่ใจยับเยิน  เกินรักใคร
    
    ได้ไหม คะคนดี.......
    หทัยนี้ ดุจแก้ว  ที่แพรวใส
    นำพารัก ภักดี  จากที่ไกล
    เพียงเริ่มใหม่หมายมอง...อย่าหมองเมิน*...***
    
    ชอบงานชิ้นนี้มากนะคะ
    ขออนุญาตแต่งกลอนแจมด้วยนะคะ
    
    สวัสดีค่ะ
    
  • คนเมืองลิง

    10 กุมภาพันธ์ 2548 20:11 น. - comment id 423353

    เข้ามาอ่านกลอนบ้านนี้คุ้มค่าจริงๆค่ะ
    ทั้งกลอนของเจ้าของบ้านที่งดงาม ไพเราะ และของคนร่วมแจมก็แสนซึ้ง อิอิ
  • magic

    11 กุมภาพันธ์ 2548 21:25 น. - comment id 424134

    อย่าได้คิด..จำไว้..หัวใจนี้
    มันเกินที่..ความรัก..จักอาศัย
    มันเกินที่..ความรัก..จักเข้าใจ
    ไม่มีใคร..แม้เพียง..แค่หนึ่งคน
    
    อย่าได้คิด..จำไว้..ให้หนักแน่น
    จงหวงแหน..ความรัก..จักสับสน
    จงถนอม..ความรัก..ไว้กับตน
    ขอหลุดพ้น..บ่วงสวาท..มันบาดใจ
    
    ..................................................
    ชอบบทนี้นะ..ชอบมาก
    ..................................................

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน