ความสุขอย่างที่เก้าเข้าเรื่องศิลป์ มีไอกลิ่นสีสันอันหลากหลาย จากภู่กันขนอ่อนงอนตรงปลาย ลากระบายตามอารมณ์ผสมกัน กระดาษขาวบริสุทธิ์ดุจปุยเมฆ ให้เราเสกท้องฟ้านภาผัน เป็นสีดำฟ้าส้มผสมวัน ใต้ฟ้านั้นมีแผ่นดินถิ่นของเรา บนแผ่นดินมีมนุษย์ที่สุดต่าง ที่ก้าวย่างตามสวนไม่ชวนเหงา เรานั้นเป็นสีเขียวที่เปลี่ยวเงา จึงต้องเศร้าเขียวเข้มเต็มชีวี ภาพของฉันไร้ชมพูดูไม่หวาน มองนานนานยิ่งขื่นขมอารมณ์หนี จึงหยิบสีชมพูอ่อนไม่ร้อนดี บรรจงจี้ตรงกลางหว่างใจเอย
9 กุมภาพันธ์ 2548 15:15 น. - comment id 422610
ละเลงความฝัน แต้มสีสันให้ชีวิต ความสุขแห่งจินตนาการความคิด ที่จิตเสรี ได้แต่งเติมให้สมใจ เป็นความสุขที่สุขสุด ๆๆ เลย ^_____^
9 กุมภาพันธ์ 2548 15:39 น. - comment id 422629
อันนี้พี่ไม่ค่อยถนัดจ๊ะ ละเลงพอได้ ระบายไม่เป็น :)
9 กุมภาพันธ์ 2548 17:29 น. - comment id 422693
ชอบวาดแต่ระบายไม่เก่งค่ะ ถ้าละเลงก็พอไหว อิอิ
9 กุมภาพันธ์ 2548 23:13 น. - comment id 422861
ภาพของฉันนั้นต่างจางเหลือหลาย จึงใช้สีมากมายแต้มสีสรร ให้เห็นชัดถนัดขึ้นฟื้นชีวัน ให้กับใสเหมือนเก่านั้นในทันตา *-*แต่งได้ดีมากเลยค่ะ แต่เอ คนมีหัวใจเป็นสีชมพู เขาว่ากันว่ากำลังมีความรักนะค่ะ อิอิ*-*
10 กุมภาพันธ์ 2548 07:19 น. - comment id 422960
................
10 กุมภาพันธ์ 2548 11:43 น. - comment id 423070
แต่งกลอนนี่เป็นความสุขอย่างที่เท่าไรครับ อิอิ
10 กุมภาพันธ์ 2548 15:29 น. - comment id 423201
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นครับ