จากวันนั้น...มาถึงวันนี้

พระจันทร์สวย

จากวันนั้น...มาถึงวันนี้
ฉันพยายามที่จาทำตัวให้เป็นเพื่อนที่ดีของนายมากที่สุด
เท่าที่ฉันสามารถทำได้ในตอนนี้  
ฉันไม่ได้คิดถึงเธอตลอดเวลาเหมือนเมื่อก่อนแต่...
ในทุกๆวันฉันยังคงคิดถึงเธอ
แม้ว่ามันจาเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆแต่ฉันก็รู้สึกดี
แล้วตอนนี้ฉันอยู่ในฐานะอะไรของเธอ
แต่ก็ชั่งมันเถอะมันก็ไม่ได้สำคัญอาไรกับฉัน
ตัวฉันเองยังสับสนเลยว่าเธอหนะเป็นใครสำคัญอะไรกับชีวิตฉัน
ที่โบสถ์...นายเป็นพี่น้องร่วมพันธสัญญาเดียวกับฉัน
ที่โรงเรียน...นายเป็นเพื่อนห่างๆที่วันๆฉันไม่ค่อยได้ใส่ใจ
แทบจะเป็นเหมือนคนที่ไม่รู้จักกันซะมากกว่า
ที่บ้าน...นายเป็นเพื่อนคุยของฉันที่ทุกครั้งฉันคุยด้วยแล้วรู้สึกดี
อาจจะไม่ถึงกับมีความสุข
แต่...มันก็ทำให้ฉันอยากที่จะคุยกับนายทุกวัน
เอ...แล้วนายเป็นคนที่ฉันรู้สึกดีด้วยตอนไหนนะ
ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน...
หรือว่าช่วงเวลานั้นที่ผ่านมามันเป็นช่วงเวลาสั้นๆ
ที่ฉันไม่ทันจาเก็บมันไว้
ที่นานๆฉันจะนึกถึงเวลาว่างๆมั้ง
แต่ก็ไม่รู้สิ...อยู่อย่างนี้มันก็ดีอยู่แล้ว
ถึงตอนนี้นายจะมีใครก็คงเป็นสิทธิ์ของนาย...
สำหรับฉันอนาคตมันยังอีกยาวนาน
แค่วันนี้ตอนนี้เราทำให้ดีที่สุดให้คนที่เรารู้สึกดีด้วยมีความสุข
แค่ในแต่ละวันเราได้เห็นความสำเร็จที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขา
ถึงแม้ว่าสิ่งนั้นฉันอาจจะไม่มีส่วนอะไรเลย
แต่...อย่างน้อยทุกๆวันฉันก็อธิษฐานเผื่อเธอเสมอนะจะรู้บ้างหรือเปล่าน้า...