* * * * ค่ อ ย ค่ อ ย ค ลึ ง

นาย มอมแมม

โ ป ร ด ใ ช้ พิ จ ร ณ ญ า ณ    ใ น ก า ร อ่ า น
  * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 
                  มือขยับจับบรรจง ตรงที่หมาย
                 น้องว่าอายกลัวเจ็บ   จึงขัดขืน
                 น้องไม่เคยพี่ยังทำ  สุดกล้ำกลืน
                 น้องยังตื่นบอกพี่เบา เค้ายังกลัว
                 พุ่งกระฉูดน่าสยอง นองด้วยเลือด
                 ช่างดุเดือดเสียงคราง ดังไปทั่ว
                 โธ่..น้องเจ็บน้องปวด ไปทั้งตัว
                เคล้าคลึงทั่วหัวชมพู น่าดูแล
                ก็พี่บอกให้เงียบ แล้วไงเล่า
                แล้วใยเจ้าทำเสียงดัง ครางไปทั่ว
                พี่จะทำให้เบาเบา ไม่ต้องกลัว
                ค่อยค่อยรัวนิ้วช้าช้า นะยาใจ
                ค่อยค่อยกด ค่อยค่อยเน้น อย่างเป็นขั้น
                ไม่ต้องหันหน้าหนี  พี่ไปไหน
               พอน้ำออกแล้วความเจ็บ จะหายไป
               แล้วทรามวัยหน้าจะใส  . . . ไร้สิวเอย
              * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *