ร้องไห้บนกระดาษ..

หมอกจาง

กระดาษสีขาว เหว่ว้า
หยดหมึกแทนน้ำตา
ตัวอักษรแทนวาจาร่ำรำพัน
ฉันเหงา..
ฉันปวดร้าว ฉันไหวหวั่น
ที่เธอทุกข์ฉันก็ทุกข์พอพอกัน
แต่แตกต่างตรงที่ฉัน ไม่อาจเสียน้ำตาออกไป
เข้มแข็ง ฉันเข้มแข็ง
ฉันต้องแสดงอยู่อีกนานแค่ไหน
ฉันเสียใจ เธอเสียใจ
ถ้าหากฉันร้องไห้.. ก็แล้วใครจะปลอบเธอ
พื้นกระดาษสีขาว
ที่ที่ฉันแวะเวียนมาเล่า บอกเรื่องราวอยู่เสมอ
วันนี้ฉันมาร้องไห้ มาเพื่อระบายเรื่องราวที่เจอ
มารำพัน มาพร่ำเพ้อ..
เพื่อจะมีเรี่ยวแรงเข้มแข็งต่อหน้าเธอ ได้อีกวัน..				
comments powered by Disqus
  • keekie

    2 กุมภาพันธ์ 2548 13:23 น. - comment id 418902

    โอ้เอย...หัวใจ...
    ทำอย่างไร...จะหายเจ็บช้ำ...
    เฝ้ารำพัน..ครวญคร่ำ...ทุกคืนวัน...
    ต้องมีอัน...แตกสลาย...มลายไป...
    
    โอ้เอย..น้ำตา...
    โปรดหลั่งมา..สักหยด...รดหทัย...
    กลับไหลย้อน..กล้ำกลืน..ฝืนไว้...
    น้ำท่วมใจ...แสนระทม..ตรมฤดี...
    
    
    
    
  • แม่จิตร

    2 กุมภาพันธ์ 2548 20:36 น. - comment id 419171

    กำลังใจเอามาฝาก
    ถ้าหากจับจงรับไว้
    ต้องเดินทางอีกแสนไกล
    แข็งใจไว้ยังเจอเรื่องราวอีกมายมาย
    สู้ ๆ ไว้
  • เพียงพลิ้ว

    2 กุมภาพันธ์ 2548 21:22 น. - comment id 419202

    กระดาษจ๋า
    น้ำตาฉันอยากไหล
    เราจะห้ามได้ยังไง
    หรือจะปล่อยให้ไหลดี
    
  • rain..

    2 กุมภาพันธ์ 2548 22:22 น. - comment id 419230

    ..สื่อ .. ความรู้สึก ..  ได้เศร้า .. มากเลยนะคะ ..
  • ผู้หญิงไร้เงา

    2 กุมภาพันธ์ 2548 23:11 น. - comment id 419271

    อ่อนล้าใช่ไหมในวันนี้
    เธอคนดีของฉัน
    อ่อนล้าหมดแรงกำลัง
    เธอยังมีฉันเป็นกำลังใจ
    
    *-*แต่งได้ดีค่ะ ชอบจัง*-*
  • ภาวิดา

    3 กุมภาพันธ์ 2548 13:06 น. - comment id 419560

    รู้สึกในอารมณ์ของคนอ่อนไหว เลยค่ะ
  • ทะเลดาว

    3 กุมภาพันธ์ 2548 17:29 น. - comment id 419731

    ทุกหน้า กระดาษทุกใบ...
    ฉันใช้ทั้งหัวใจ...เขียนขึ้นมา
    ถ่ายทอดอักษรแทนวาจา 
    ไม่เคยคิดเลยว่า สักวันจะมีน้ำตาหยดเปื้อนมัน
    
    ฉันเสียใจ ฉันเดียวดายไร้สิ้นหวัง
    ทุกอย่างไม่จีรัง ไม่พบทาง ไปถึงฝัน
    ทั้งหัวใจ ความทุกข์โถมใส่ไม่เว้นวัน
    เพียงแค่คิดถึงเค้าเท่านั้น..น้ำตาก็พลันรินไหล
    
    เธอก็มีความทุกข์เช่นกันหรือ....
    ฉันนับถือที่เธอทำใจเข้มแข็งได้
    เธอเก็บเสียงสะอื้นแผ่วเบาไว้ข้างใน
    พร้อมมอบไหล่ให้คนทุกข์ใจใช้ซับน้ำตา
    
    พื้นกระดาษสีขาว....
    จะยังคงบันทึกเรื่องราว เศร้าเหว่ว้า
    เธอร้องไห้แล้วเขียนระบายเป็นอักษรา
    ฉันเข้าใจนะจึงฝากกำลังใจมา...ให้เธอคนดี....
    
    ร้องไห้บนกระดาษ...เขียนได้ดีจังอ่ะค่ะ.....
    
    ทะเลดาว มาทักทาย หมอกจาง อ่ะค่ะ..... ^-^
    
  • หมอกจาง

    3 กุมภาพันธ์ 2548 18:34 น. - comment id 419754

    ขอบคุณกับบทกลอน และกำลังใจ จากใครหลายต่อหลายคน ที่แวะเวียนมาทัก ฝากคำฝากข้อความถึง..
    ทั้ง keekie แม่จิตร เพียงพลิ้ว เรนจัง ผู้หญิงไร้เงา ภาวิดา ขอบคุณครับ
    
    ขอบคุณ ทะเลดาวที่แวะมาทักทาย พร้อม บทกลอนบทหนึ่งเต็มๆ กลอนเพราะจังครับ..
    
    :)  :)  :)
  • แม่มดฝนฝร่ำ wareerutp@hotmail.com

    12 กุมภาพันธ์ 2548 15:27 น. - comment id 424481

    หลงทางมาค่ะ
    คือว่ากำลังจะเขียนเรียงความเรื่องความรัก
    ส่งอาจารย์แล้วเข้ามาหาในเนตเล่นๆ
    ไม่นึกว่าจะเห็นเรียงความของหมองจาง
    อ่านแล้วน่าสนใจ
    แต่ยังไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นเขียนเรียงความตัวเองยังไง
    ทำไหมไม่มีหัวทางด้านนี้บ้างนะ
    แล้วก็อ่านบทกลอนต่างๆที่คุณหมองจางเขียน
    เขียนมาจากที่เหตุการณืตัวเองเจอเปล่าค่ะ
  • น้ำ

    14 กุมภาพันธ์ 2548 21:42 น. - comment id 425515

    : )
    
    
  • หมอกจาง

    17 กุมภาพันธ์ 2548 20:01 น. - comment id 427246

    แม่มดฝนฝร่ำ-อืมม..ผมก็เขียนไปเรื่อยๆตามเรื่องตามราวเหมือนกันครับ ส่วนที่ว่าเอามาจากเหตุการณ์จริงที่เจอไหม คงตอบว่าใช่ แต่ไม่ได้เอามาเขียนตามที่มันเกิด แต่เขียนตามสิ่งที่เรามองมันออกมามากกว่า..
    
    น้ำ.. :)
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน