วันที่ถึงเส้นชัย...วันที่ไม่มีเธอ...

ปลายฝันวันเหงา


***วันที่ฉันก้าวเดินถึงเส้นชัย
รู้สึกมีความนัยที่ใฝ่ฝัน
อยากมีเธอเดินคู่เคียงข้างกัน
ร่วมสุขสันต์วันสำเร็จในชีวิต
***ถึงวันนี้ที่รอคอยมานานนัก
แต่ความรักมีแนวโน้มจะเป็นพิษ
ทำได้เพียงแค่มองไม่มีสิทธิ์
ที่จะคิดเคียงข้างเป็นคู่ครอง
***จำได้ไหมสัญญาอะไรไว้
หากเธอไม่มีใครเป็นเจ้าของ
บอกฉันว่าขอเป็นคนที่จับจอง
และขอร้องจะมารับปริญญา
***เรียนจบเป็นบัณฑิตคิดการใหญ่
แต่งงานให้สมใจปรารถนา
ทั้งของหมั้นที่ได้รับจากแก้วตา
เป็นสัญญาแทนสายใยใจตรงกัน
***วันรับปริญญาเลื่อนมาถึง
ฉันจึงได้รู้ซึ้งความจริงนั้น
ทุกทุกอย่างที่ทำคือลวงกัน
ปล่อยให้ฉันนั่งเศร้าเสียน้ำตา
***วันสำเร็จและวันที่แสนเศร้า
เกิดกับเราเขาทำให้ทุกข์หนักหนา
ร้องไห้ไปกอดใบปริญญา
พ่อแม่จ๋าลูกหมดใจไม่มีรัก
***ของหมั้นคืนให้ไปไม่เก็บหรอก
เพราะมันตอกย้ำใจให้ช้ำหนัก
วันรับปริญญาเฝ้ารอรัก
แต่เขาหักอกกันทำได้ลง
***เขาไปรับปริญญากับคนอื่น
ทำเป็นฝืนมาอวยพรให้ลุ่มหลง
คิดหรือว่าเศษเสี้ยวใจจะมั่นคง
ขอจบความรักลงวันนี้เลย				
comments powered by Disqus
  • ปลายฝันวันเหงา

    23 มกราคม 2548 20:04 น. - comment id 411682

    มาเป็นกำลังใจให้ตัวเองนะคะ
    ก้าวจากศูนย์จนใกล้เป็นบัณฑิตใหม่
    และจะก้าวต่อไป....
    สัญญาว่าจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ!
    
    กลอนบทนี้
    เขียนไว้ให้กับใครบางคนนะคะ
    เพราะคิดว่า
    การรู้จักให้อภัย
    และให้เขาอยู่กับสิ่งที่เขามีความสุข
    น่าจะดีกว่าการฉุดรั้งใครบางคนให้ต้องทุกข์ทน
    กับการฝืนใจอยู่กับเรา!
    
    
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    23 มกราคม 2548 21:46 น. - comment id 411766

    หวังเอาไว้หลังรับปริญญา
    คงได้มาเคียงใกล้ใจรับขวัญ
    แต่เธอกลับมองข้ามความจำนน
    ทิ้งตัวฉันเอาไว้ไม่ใยดี
    
    ปริญญาของฉันจึงเป็นเพื่อน
    เมื่อเธอเบือนบิดไปเหมือนใฝ่หนี
    แต่กับเขาเธอเฝ้ามอบใยดี
    ไปควรคู่ในชีวีอย่างชี้ชวน
    
    ปริญญาของเขาคงเข้าขั้น
    เธอจึงมอบใจเหหันมั่นเหหวน
    เฝ้าเคียงข้างถ่ายรูปอย่างชี้ชวน
    ส่วนตัวฉันต้องกำสรวลครวญช้ำตรม
    
    *-*เป็นกำลังใจให้นะค่ะ*-*
    
  • แม่จิตร

    23 มกราคม 2548 23:28 น. - comment id 411849

    เฮ่อ เศร้ามาก ๆ
  • บ้านรอจันทร์

    24 มกราคม 2548 03:18 น. - comment id 411915

    วันนี้เธอจากไปไม่หวนกลับ
    ดังเดือนลับจากนภาฟ้าไห้หวล
    น้ำตาหลั่งจากใจไหลล้นทรวง
    ไม่น่าลวงหลอกกันฉันเชื่อเธอ
    ปริญญาใบนี้ที่เพียรหมั่น
    เคยสำคัญมีความหมายให้เสมอ
    บัดนี้ดูด้อยไปไม่มีเธอ
    หลงละเมอฝันหามาเนิ่นนาน
    ไม่คิดโกรธโทษเธอฉันเผลอรัก
    ไม่นานนักเจ็บคงหายหทัยสมาน
    เก็บเธอไว้ในส่วนลึกแห่งดวงมาลย์
    รักที่ผ่านมานั้นฉันขอบคุณ
    เงยหน้าขึ้นมองฟ้าท้าชีวิต
    จะไม่คิดห่วงใยใจเวียนหมุน
    รอวันคนรู้คุณค่ามาร่วมบุญ
    แล้วก้าวหมุนกายห่างอย่างมั่นใจ
    ...................................................
    
    สวัสดีครับ... เขาว่าเมื่อมีคนที่เรารักมาบอกว่า... เขามีคนอื่นนั้น.. ที่จริง..เราไม่ได้สูญเสียเขาไป.. เพราะเราไม่เคยมีเขามาตั้งแต่แรกแล้ว... คนที่สูญเสีย..คือเขาที่จะไม่มีคนที่รักเขาอย่างจริงใจเช่นเรา...... ส่วนเรา... ก็จะเป็นโอกาสให้ก้าวเดินต่อไปในชีวิต.. ไม่ติดอยู่กับความหวังที่ไม่เป็นจริงอีกต่อไป..... เศร้าสักสองชั่วโมง... แล้วก้าวเดินต่อไป..ในเส้นทางแห่งชีวิต... ทำตัวเราให้มีคุณค่า...เพราะต่อไป...หากเขามองหันมา...จะรู้ว่า... เขาได้ทำผิดต่อตนเองมากมาย... อย่าทำลายตัวเองให้ตกต่ำ.... อย่าให้เขาพูดได้ว่า.... โชคดีจัง..ที่ไม่ได้รักเรา.....
  • บ้านรอจันทร์

    24 มกราคม 2548 03:21 น. - comment id 411916

    วันนี้เธอจากไปไม่หวนกลับ
    ดังเดือนลับฟ้าไกลไม่คิดหวง
    น้ำตาหลั่งจากใจไหลล้นทรวง
    ไม่น่าลวงหลอกกันฉันเชื่อเธอ
    ........................
    แก้ไขบทแรกครับ....ผิดสัมผัส.. ^_^
  • ผลิใบสู่วัยกล้า ( ไม่ได้ล๊อกอิน)

    24 มกราคม 2548 07:12 น. - comment id 411962

    เศร้าจังเลยครับ
    
    
  • เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ

    24 มกราคม 2548 16:24 น. - comment id 412262

    ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน