ทุกคืนวันผันผ่านร้าวรานนัก หัวใจรักว่างเปล่าไร้เจ้าของ มิเคืองแค้นแน่นกมลขาดคนมอง แม้นหม่นหมองคนชั่วรู้ตัวดี ท่องเที่ยวไปวันวันพอผันผ่าน รัตติกาลเยือนมาหมองราศี หวังไออุ่นคนพะนอถ้าพอมี สถานที่ของใครอภัยกัน มิตั้งใจเสเพลซ่อนเล่ห์ร้าย คิดทำลายหลอกคนกรรแสงศัลย์ แต่ความรักอย่ารอต่อสัมพันธ์ เพราะสิ้นฝันรักสราญเนิ่นนานมา นี่คือฉันคงอยู่และรู้ผิด อันมีจิตผ่องแผ้วสิเน่หา กับกายเลอะโลกีย์ที่ร้างลา ชลนารินอาบล้างคราบคาว เลิกใฝ่ฝันสรรหาวิมานแก้ว ผ่านเลยแล้วยากย้อนแม้นอนหนาว คืนกำหนดปลดเปลื้องทุกเรื่องราว ทุกครั้งคราวฝันชื่นคืนคืนพอ เป็นดั่งนกในกรงหลงอาศัย พอหลับไหลไม่จองเป็นห้องหอ ใช่นกแก้วต้องเฝ้าพะเน้าพะนอ ขอบินต่อห่างกรงแม้ลงทอง เพราะขยาดขาดจิตจึงคิดพัก เรื่องความรักเคียงอยู่เป็นคู่สอง ละลายรักจากใจเลิกใฝ่ปอง จงลอยล่องเลือนหายสลายไป ฉันวันนี้..มีสุข แฝงทุกข์ซ่อน ยามจะนอนมองหาถิ่นอาศัย พเนจร ณ ดินแดนที่แสนไกล ค่ำตรงไหนนอนพับ..หลับทั้งน้ำตา@
ผู้เฒ่า 20 ม.ค. 2548 14:11 น. - ID 69623 
2924
20
0
2 ธันวาคม 2552 21:20 น. - comment id 293540
อ่านแล้วอยากร้องไห้จัง ......เหมือนเราที่สุดเลย
20 มกราคม 2548 14:25 น. - comment id 409686
คิค นึกว่า ท่านผู้เฒ่า ........ ไร้เงา นารี แบนกาย ซะอีก ที่แท้ก้ อินดี๊ กะเพลงนี่เอง หุหุ
20 มกราคม 2548 14:35 น. - comment id 409693
เฮ้อ.........นึกว่ามาเฝ้อหาสาวๆ...ที่ไหนได้... งดงามเสมอค่ะท่านผู้เฒ่า....จากใจจริงนะเนี้ยยย
20 มกราคม 2548 14:49 น. - comment id 409699
ค่ำตรงไหนนอนนั่นกลั่นน้ำตา -_-. zzz
20 มกราคม 2548 15:03 น. - comment id 409708
พเนจร ณ ดินแดนที่แสนไกล ค่ำตรงไหนนอนพับ..หลับทั้งน้ำตา น่าสงสารจัง ยอมรับในฝีมือจริง ๆ ท่านผู้เฒ่า นี้ไม่ค่อยมีเวลานะเนี่ย ถ้าว่าง ๆ จะขนาดไหน
20 มกราคม 2548 15:05 น. - comment id 409709
เธอวันนี้พเนจรซอกซอนหรือ ใช่คำลือเป็นจริงยิ่งขบขัน เพลย์บอยเก่าเล่าขานเนิ่นนานวัน เพราะสิ้นฝันรักสลาย...กลายตรอมตรม อิอิ
20 มกราคม 2548 15:29 น. - comment id 409714
ยินดีตอนรับคณะท่านผู้เฒ่า..... อ่านบทกลอนที่อยู่ใน Thaipoem ของพี่แล้วทำไมเก่งจัง เราไม่ถนัดด้านนี้เลย(ไม่เอาถ่าน) มั่วแต่เขียนโปรแกรม เบื่อ ๆ ก็แวะเข้ามาดูก็เพลินดี อ่านแล้วก็ขำบ้าง เศร้าบ้าง ชอบเกี่ยวกับการใช้ภาษา คารม ยอมรับว่าเยี่ยมจริง ๆ ทำไงจะเก่งแบบนี้บ้าง ขอคำแนะนำบ้างได้ป่าว
20 มกราคม 2548 15:34 น. - comment id 409715
มัดหมี่ได้ยินข่าวว่าท่านผู้เฒ่าจะไปถางหญ้า แล้วจะไม่มีเวลามาลงกลอนหน้าต่าง ประตูบ้านต่าง ๆอย่าไปนานนักนะท่านผู้เฒ่า หาคนลงกลอนไม้สักทองอย่างดี หายากนะคะ บ้านมัดหมี่เองก็ทำประตูหน้าต่างไว้ แต่ยังขาดกลอนดีดีค่ะ ยังรอท่านผู้เฒ่าไปใส่กลอนให้ค่ะ กลอนข้างบนเนี่ยหากนำไปประดับบ้านใคร บ้านนั้นมีคุณค่าขึ้นมากโขเชียวค่ะ เข้ามาแซวท่านผู้เฒ่าคะ มัดหมี่ตามหาบ้านท่านยากเย็นจริง ๆ กว่าจะหาเจอเหนื่อยเลยอะ วันนี้โชคดีที่เข้ามาตรงกับท่านผู้เฒ่า กำลังลงกลอน เลยถือโอกาสแวะทักทายค่ะ ให้เป็นแค่เพลงนะคะ อย่าเกิดในชีวิตจริงเลยค่ะ อยากแต่งกลอนตอบท่านบ้าง แต่อ่านกลอนข้างบนแล้ว...แต่งไม่ออกค่ะ ขอนั่งยิ้มแล้วกันนะคะ
20 มกราคม 2548 16:14 น. - comment id 409727
นี่คืนฉันเองที่อยู่ที่มี เรือนร่างอาจเลอะโลกีย์ ฉันก็มีหัวใจผ่องแพ้ว เลิกไฝ่เฟ้อฝันถึงวิมานฉิมพลีเมืองแก้ว หลับได้คืนคืนพอแล้ว ไม่เป็นนกแก้วในกรงของใคร..ขออนุญาตท่านผู้เฒ่าร้องเพลงนะครับ...สุดยอดงานเหมือนเดิม..รักษาสุขภาพนะครับเห็นหายไปนานเลยครับ...
20 มกราคม 2548 17:10 น. - comment id 409775
-*ทุกข์อันใดไหนเล่าจะเท่าเทียบ จะปานเปรียบทุกข์รักที่หนักหนา ทุกข์ใดใดในโลกนี้นานา ต่างเทียบค่าไม่เท่าทุกข์รักระทม-*
20 มกราคม 2548 18:21 น. - comment id 409798
อ๋อ.... อย่างงี้นี่เอง มิน่าหล่ะ งุงิ งุงิ กุริ กุริ อิ๊ยะ อิ๊ยะ
20 มกราคม 2548 18:21 น. - comment id 409799
หน้าส่วนตัว
ฉันวันนี้.. ธานินทร์ อินทรเทพ
ทุกวันฉันมีความสุขหัวใจ..
ไม่อยากจะคิดอะไร มีหัวใจเหมือนห้องว่างเปล่า
ไม่โกรธไม่แค้น ไม่เกลียดใครให้ใจหมองเศร้าใครว่าอย่างไรช่างเขา ตัวของเรารู้ตัวเราดี
ท่องไปเที่ยวไปให้หมดสิ้นวัน..
ขาติหนึ่งชีวิตแสนสั้น ขอใช้มันให้ชุ่มชีวี
มืดค่ำเงียบเหงาซบกายเข้าถ้าพอมีที่
ถ้าหากเจ้าของเขามี ต้องขอโทษทีมิได้ตั้งใจ
อาจจะเป็นชีวิตเสเพล..
แต่จิตใจไม่เคยเกเร หลอกลวงทำร้ายใจใคร
แต่เรื่องความรัก ใครรอต้องขอเสียใจ
ฉันมอบถวายวัดไป พร้อมกับหญิงชายคู่นั้นนานแล้ว
นี่คือฉันเองที่อยู่ที่มี...
เรือนร่างอาจเลอะโลกีย์ ฉันก็มีหัวใจผ่องแผ้ว
เลิกใฝ่เพ้อฝัน ถึงวิมานฉิมพลีเมืองแก้ว
หลับได้คืนๆ พอแล้ว ไม่เป็นนกแก้วในกรงของใคร
...................................
ขอบพระคุณสำหรับกลอนบทนี้ที่คุณผู้เฒ่าแต่งให้ตามคำขอ มากค่ะ
ชอบเพลง*ฉันวันนี้* มาก มันสื่ออารมณ์ของ *คนไร้ใจ* ได้ดีเยี่ยม
*หัวใจรักว่างเปล่าไร้เจ้าของ* ชอบวรรคนี้มากๆ
ขอบพระคุณอีกครั้งค่ะ
20 มกราคม 2548 18:44 น. - comment id 409814
.. มาเช็ดน้ำตา อ่ะคับท่านผู้เฒ่า
20 มกราคม 2548 19:27 น. - comment id 409838
:) ....No...Comment...
20 มกราคม 2548 19:43 น. - comment id 409854
พี่ปรายจ๋า อย่าปลื้มจนร้องไห้สิคะ อิอิ เอาผ้าเช็ดหน้ามาส่งอาจารย์ผู้เฒ่ากับพี่ปรายค่ะ เศร้าจริงๆค่ะ
20 มกราคม 2548 20:06 น. - comment id 409874
เพลงนี้ก็ชอบเหมือนกัน ฟังบ่อยของธานินทร์ ชอบฟังเพลงโบราณหลายคนเหมือนกันนะครับ เพลงสมัยก่อนมีความไพเราะทั้งเนื้อหาและทำนอง เป็นอมตะฟังครั้งใดก็ไพเราะในดวงใจครับ แต่ไม่ขอแย่งตำแหน่งผู้เฒ่ามานะครับ ยังอายสังขารตนเองที่ยังเอาะ ๆ อยู่ ร้องเพลงเพลินเลยนึกกลอนไม่ออกครับ
20 มกราคม 2548 20:30 น. - comment id 409903
หง่า .. นู๋ม่ารุจักอ่ะค่ะ เอาเพลงอื่นได้เป่าค่ะครู อิอิ ... เช่น ทำอะไรสักอย่าง ..ของพีป้างเงี๊ย ได้เป่าค่ะ ... 555 แวะมาป่วนๆ นะคะ
20 มกราคม 2548 21:49 น. - comment id 409953
ฟังน้ำคำผู้เฒ่าว่าร้าวลึก ในรู้สึกว่างเปล่าไร้เจ้าของ ไม่กล้าหาคนมาตีตราจอง ทนหม่นหมองหดหู่อยู่ลำพัง เหมือนเสเพลเร่ร่ายร้ายให้เห็น เพื่อซ่อนเร้นกลบเกลื่อนเหมือนกักขัง ทำตัวร้ายหวังให้ใครเขาชัง แล้วก็นั่งเหงาเหงาเคล้าน้ำตา กายอย่างหนึ่งใจอย่างหนึ่งซึ่งแหลกแล้ว วิมานแก้วแตกร้าว..สาวไม่กล้า นกร่อนเร่พเนจรสัญจรมา ยากจะหากรงใจไว้ขังรอ กลัวเป็นนกไม่มีใจและไร้บ้าน เหมือนคนไม่มีศาล...การเกิดก่อ ค่ำที่ไหนนอนที่นั่น....ฝันไม่พอ ทุกข์ทนท้อกินน้ำตา..คราดายเดียว เจ้าของกรง...อยากได้นก..วิตกคิด เพราะชีวิตนกเร่ร่อนสัญจรเปลี่ยว คงไม่คุ้นกรงแน่...แท้จริงเทียว คงบินเลี้ยวหนีกรง...ปลงเถิดเรา มาต่อปากต่อคำค่ะ
20 มกราคม 2548 22:30 น. - comment id 409992
เดี๋ยวลี่ขอเพลงบ้างได้มั้ยคะนี่... .................................................. ลี่...ผู้มาเยือน
20 มกราคม 2548 22:40 น. - comment id 410002
เข้ามาตรงนี้ มาคารวะเจ้าของกระทู้ และเพื่อนๆท่านสักหน่อย และ ขอสวัสดี ที่สุด กับคุณมารแมงมุม บทกลอนยังเฉียบคมไม่คลายค่ะ
20 มกราคม 2548 22:58 น. - comment id 410050
มาเยี่ยมนะคะคุณลุงฝันดีค่ะ
20 มกราคม 2548 23:15 น. - comment id 410075
ระดับท่านผู้เฒ่ายังรู้จักเพลงใหม่ ๆ กับเขาเหมือนกัน กลอนงามไม่เหมือนประกาศเลย
20 มกราคม 2548 23:36 น. - comment id 410100
เกิดไม่ทันเพลงนี้ นักร้องก็ไม่รู้จัก รู้จักแต่โทรทัศน์วิทยุยี่ห้อธานินทร์??? ครูขานู๋เอาไม้มะยมมาฝากครู3 อันค่ะ ฝากให้พี่ปรายด้วยนะคะ โทษฐานที่อ้อนครูสำเร็จ จนครูหลวมตัวแต่งกลอนประตูให้เรียบร้อย ครูนี่เวลาเดินจะตรงหรือเปล่าน๊า กลัวเดินเอียงไปเอียงมาจังค่ะ......เป็นห่วงนะเนี่ย จากศิษย์ที่ครูขังลืม
20 มกราคม 2548 23:38 น. - comment id 410102
ฉันวันนี้เป็นสุขไม่ทุกข์เข็ญ แม้เดินเด่นเดียวดายไม่ปวดหมอง เพราะแน่แท้แล้วในใจประคอง นั่งว่าคล้องจ้องคานสำราญใจ *-*สวัสดียามดึกค่ะอาจารย์ แวะนำน้ำชามาให้ค่ะ น้ำชาแน่ ๆ ไม่ใช่น้ำเมรัยอย่าได้กังวลเลยค่ะ อิอิ อ้อ ช่วงนี้อาจารย์งานยุ่ง ยังไงก็ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะค่ะ ศิษย์คนนี้ห่วงใยอาจารย์เสมอค่ะ*-*
21 มกราคม 2548 00:11 น. - comment id 410125
ก่อนเป็นฉัน วันนี้ มาจากไหน เร่ร่อนไป จิกใจ ให้ใครเจ็บ รึเป็นฉัน วันนี้ ถอดเขี้ยวเล็บ คิดจะเก็บ ใจกาย ถวายกรง... เคยบินว่อน ร่อนลม สมใจอยาก มาออกปาก หาแห่ง แอ่งลงสรง จะปักใจ ปักกาย จิตจำนง หรือเจ้าคง แก่เกิน เหิรต่อไป... เคยเป็นเหยี่ยว ผินเกาะ ต้นไม้ใหญ่ คิดอาศัย รังนก อิงอกไว้ กลัวจะเป็น เล่ห์หลอก ให้ตายใจ จิกลูกนก ข้างใน ตายคารัง... ถ้ามีเล่ห์ ก็บินไป เสียให้ห่าง ไปอยู่อย่าง อ้างว้าง เศร้าหมดหวัง หัวใจรัก ว่างเปล่า ไม่จีรัง อย่ามาขัง ตัวไว้ กับใครเลย...@
21 มกราคม 2548 07:03 น. - comment id 410213
เศร้าจังนะครับ ท่านผู้เฒ่า มาเป็นกำลังใจให้นะ
21 มกราคม 2548 09:33 น. - comment id 410261
มานั่งหน้าเศร้า ทำหน้าเหงา เอ้อ....... เพลงก็ไม่รู้จัก รุ้จักแต่วิทยุ เหมือนพี่อุ๊ว่า.... ระลึกถึงเสมอ รักษาสุขภาพนะค่ะ
21 มกราคม 2548 11:27 น. - comment id 410364
คุณ..นิ่มนวล..ขอบคุณครับ..เขียนตามคำขอครับ.แต่จะว่าไปก็รู้สึกแบบนั้นเช่นกัน คุณ ภาวิดา..ขอบคุณครับ.ชราแล้วครับ.คงต้องเพ้อหา.โลงสวยๆจะดีกว่าแน่เลย.. คุณ Ex..ขอบคุณครับ..ดีใจด้วยนะครับ คุณเองก็เขียนได้ดีขึ้นทุกเรื่องเลย.. คุณธรรมชาติ..ขอบคุณครับ..ลองเขียนดูซิครับ..ผมว่าง่ายกว่าโปรแกรมคอมฯ.. เยอะเลย..ลองไปศึกษาที่หัดเขียน..ที่ผมเขียนไว้..เสร็จแล้วลองเอาลงมาอ่านกัน ถ้าผมยังอยู่ จะคอยแนะนำให้..แต่ถ้าไม่อยู่ จะคอยให้พวกๆดูแลแนะนำให้.. สงสัยตรงไหน..โทรมาถามได้ครับ..สงสัยต้องตั้งใจแนะนำเป็นพิเศษ.เพราะ เจ้าแว่นภู..เขาไม่ค่อยชอบเรื่องกลอนเท่าไหร่..เผื่อจะได้นึกชอบบ้าง.. คุณหนอนฯ..นั่นแน่..มาว่าผมเป็นเพลย์บอย..ต้องปรับซะมัง.. ขยันเขียนอีกครับ..ตรวจทานคำมากๆหน่อย..อย่าทิ้งพจฯ คุณมัดหมี่..ขอบคุณครับ..ไปถางจริงๆครับ..คนแก่ก็เหมาะกับอาชีพแบบนี้ ใช้แรงน้อยหน่อย..เรื่องนี้เป็นจินตนาการตามเพลงครับ..แต่ก็คล้ายๆเรื่องจริง ความจริงคุณก็เขียนกลอนได้ดีนะ..อ่านแล้วเข้าใจถึงความรู้สึกได้ดี..แม้บางครั้ง จะหลุดกรอบไปบ้าง..แต่ผมถือว่า..เป็นความสุขและความชอบของแต่ละบุคคล คุณบินเดียวฯ..ขอบคุณครับ..พอดีช่วงนี้งานเยอะ..แต่ก็คิดถึงทุกท่านในบ้าน กลอนไทยเสมอ..มีเวลาก็ต้องเข้ามาทักทาย.. คุณดอกข้าว..ขอบคุณครับ..บางคนเขาถึงบอกว่า..อย่ารักเลยครับ.. เพราะบางที ความรักก็เป็นเมนใหญ่ ของความทุกข์.. คุณสาวห้าวซอนย่า..ขอบคุณครับ..เลยไม่รู้เลยครับ.ว่างุงิ งุงิ แปลว่า อะไร..สงสัยคิดนินทาคนแก่ซิท่า..ฝากไว้ก่อนแล้วกัน.. คุณกอกก..ตามคำขอไงครับ..น้าเล็ก..ธานินทร์นี่..ผมพบแกนับสิบครั้งครับ.. สมัยนั้นชอบใช้ผมไปซื้อบุหรี่..และคนนี้แหละเจ้าชู้ตัวจริง.เป็นเพื่อนกับคุณน้า ของผม..ตัวเล็กนิดเดียวคุยเก่งร้องเพลงเพราะ..เดี๋ยวจะต้องขอเพลง กลับบ้างนะ ขอนึกก่อน..เอาเพลง..คนดี-คนโง่..ของอู๋..แล้วกัน เขียนให้ดีนะ งั้นแจกไม้มะยม. คุณ.ไวยากรณ์ ขอบคุณครับ.แน่ะ.เอาเป็นว่า.ถ้าคุณเข้ามาอ่าน..ลองเขียนกลอน แบบพบสาวกำลังเสียใจร้องไห้กับความรักที่จากไป..แล้วคุณใช้ความรักของคุณ เป็นผ้าเช็ดหน้า ซับน้ำตาให้กับเธอ พร้อมกับให้สัญญาไว้..ว่าจะไม่ทำให้ร้องไห้อีก ลองดูนะครับ..เอาหวานๆหน่อย.. คุณ ราชิกา ขอบคุณครับ..ไม่คอมเม้นต์ แล้วแอบถือเข็มฉีดยาไว้ข้างหลังหรือเปล่า ชักหวั่นๆใจ..คนยิ้มอย่างเดียวนี่ น่ากลัวครับ.. คุณกานต์..สมัยผมยังเป็นทารก..แม่เล่าให้ฟังว่า..แกล้งปล่อยไม่ให้ผมกินนม ดูซิจะร้องกินไหม.ปรากฎว่า.ผมไม่ร้อง..แต่เอานิ้วโป้งเท้ามาดูดแทน ดูดนม. แม่เล่าให้ฟังว่า ผมร้องไห้ไม่เป็น.ฉะนั้นผมคงไม่ต้องใช้ผ้าเช็ดหน้าครับ.. คุณชัยชนะ..ขอบคุณครับ.จะว่าไปเพลงรุ่นเก่าๆ เนื้อหาดีมากนะครับ.. ผมชอบตั้งแต่รุ่นของชรินทร์..ลงมา.สมัยหนึ่งรุ่นๆ ตกระกำลำบากอยู่ แถวสุไหงโกลก.ก็อาศัยเพลงพวกนี้แหละครับ.แลกพวงมาลัยแลกข้าวกิน ปัจจุบันก็ชอบฟังเพลงครับ..เว้นพวกแร๊ฟอย่างเดียว ฟังไม่รู้เรื่อง.. คุณสาวดำฯ..นั่นแน่..เจอตัวแล้ว..พื้นฐานน่ะยังไม่ผ่านนะ..มารับรางวัล ซะดีๆ..เพลงของป้าง..ไว้จะเขียนให้ครับ..แต่อาจนานหน่อย.. คุณมารแมงมุม..ขอบคุณครับ..คุยไม่เก่งซะด้วยผม.. มาต่อปากฝากคำลำนำเหงา ขอบคุณเจ้ายื่นส่งกรงอาศัย เพราะชีวิตเหลือเพียงร่างรักห่างไกล ขืนวิสัย.จับเจ่าเราไม่เคย ชอบจะรักจักบินทุกถิ่นที่ ใช่อยากมีเจ้าของปองเฉลย ความเจ็บช้ำเคล้าคละมิละเลย จึงยากเอ่ยคำหลงหา กรงทอง.. ได้สองบทครับ..อีกสามบท ขอค้างชำระไว้ก่อน..ห้ามคิดดอกผมนะ เอาไว้จะแวะไปใช้ที่เรื่องของคุณนะครับ..พักนี้อยากให้วันหนึ่งมีสัก30ช.ม. คุณลี่..ขอได้ซิครับ..กี่เพลงผมก็ต้องเขียนให้..หลายๆเพลงยิ่งดี..เดือนหน้า ผมนอนตามเต้นท์แบบร่อนเร่..ค่ำๆจะได้เขียนให้..ก่อนนอนผมจะได้ไม่เหงา คุณทิกิ..ขอบคุณครับ..แน่ะ..มีสวัสดีที่สุดด้วย..คุณแมงมุมเขียนดีจริงๆนะ เคยอ่านเรื่องของเธอบ่อยๆ..เสียดายว่าที่นี่ เธอไม่ค่อยลงเรื่อง.. คุณเพราะรัก..ขอบคุณครับ.มีโอกาสเรียนเชิญมาเยี่ยมบ่อยๆครับ.. คุณฤกษ์..ขอบคุณครับ..เพลงฉันวันนี้..ประมาณปี 18-19 มังครับ.. รุ่นเดียวกับเพลง ผมถูกใส่ร้าย.น้ำตาร่วงหลังพวงมาลัย ประมาณนั้น.. คนเมืองกปิ..ก่อนสิ้นเดือนนี่แหละ จะให้เขียนกลอนให้ผมสักเรื่อง กำลังนึกเรื่องอยู่..รับรองไม่ลำเอียงแน่..นึกถึงลูกศิษย์เสมอ.นี่นึกถึง มากนะ..กลอนเรื่องนี้ความยาว60บท..เตรียมตัวไว้แล้วกัน..ให้เวลาเขียน หกเดือน.และต้องให้ดีด้วย มิฉะนั้น..จะโดนมิใช่น้อย. คนไร้เงา..จะไปจ้องทำไมคาน..ถึงเวลาเขาก็เชิญคุณลงมาเองนั่นแหละ เป็นหงส์ขาว..เกาะคาน เกาะคอนได้ไม่นานหรอก..ถ้ามีวันดีเมื่อไหร่ จะเอามะยมแช่อิ่มไปฝากนะ แม่ดอกฟ้า..นั่นว่าไปนั่น..เล่ห์ไม่มีหรอก..แต่ค่อนข้างลื่น.เท่านั้น เขาบอกว่า..คนยิ่งแก่นี่..ประสบการณ์มาก เอาตัวรอดเก่ง..แต่เรา ค่อนข้างโง่งม..เลยเอาตัวไม่ค่อยรอด..กลอนค้างไว้ก่อนนะ วันหลังจะเขียนเรื่อง ดอกฟ้าให้..วันนี้บ่ายก็ต้องเดินทางอีกแล้ว คุณผลิใบฯ..ขอบคุณครับ..พักนี้คุณมีผลงานบ่อย.และเขียนได้ดี มากขึ้นทุกวัน..นับเป็นท่านที่มีอารมณ์และจินตนาการบรรเจิดท่านหนึ่ง คุณมะกรูด..หายไปไหนมาครับไม่ค่อยเห็น..เอ.หรือผมไม่ค่อยได้เข้ามา ขยันเขียนหน่อยครับ..จะได้แจกไม้มะยม เพราะยังอยู่อีกหลายวัน แต่ว่า คุณอยู่เกาะแล้วไม่ใช่หรือ..พวกเยอะซิ เลยลืมเขียนกลอน ตัวซน..ขอบใจนะ เรื่องรูปน่ะก็ลงๆไปเถอะ.เอาแบบที่ตัวซนชอบ.. แล้วก็ค่อยๆเขียนกลอนตอบด้วย..ค่อยๆคิด ค่อยๆเขียน..ความจริง พื้นฐานตัวซนก็ทำได้ดีแล้ว..ยังมีเวลาอีกมาก ตั้งใจเรียนหนังสือซะก่อน ว่างๆก็เขียนกลอน.แล้วก็ดูแลตัวดีๆ อย่าซนนัก.. สวัสดีทุกท่านครับ ขอให้มีความสุข..
21 มกราคม 2548 13:46 น. - comment id 410473
คุณครูเจ้าขา จ๋อมาถอนคำพูดว่า..ครูลำเอียงค่ะ ไม่ต้องมานึกถึงศิษย์หรอกค่ะ ปล่อยไปยถากรรมน่ะดีแล้ว กลัวความคิดถึงของครูเหลือเกิน คิดถึงทีตั้ง60 บท ตายแหงมๆเลยแบบนี้ ยอมถูกทอดทิ้งดีกว่ามังคะครูขา...ทำไงดีน้องเรน พี่เกาหัวฟูยิ่งกว่าน้องแล้วนะตอนนี้อ่ะ
21 มกราคม 2548 14:46 น. - comment id 410500
.. ครับผม จะทำการบ้านส่งนะครับ
เอ .. ครูผุ้เฒ่าครับ กี่บทดี เนี่ย
ปล.เย้ ดีใจครับได้เป็นศิษย์แล้ว หรือต้องส่งการบ้านก่อนนะเรา ..
เฮ้อ .. ยากแฮะ
21 มกราคม 2548 22:40 น. - comment id 410756
เรน .. ขอบคุณ .. คุณลุง.. นะคะ ..
ดูแล .. ตัวเองด้วยร่า ..
อย่าทำงาน ..หนักเกินไป.. นะคะ ..
เรน .. แค่ อยากให้ .. คุณลุงพักผ่อน ..
นอนพึ่งพุง.. เยอะๆ ..
..เรน .. ขำจัง .. อิอิอิ ..
กี้ .. เรน .. เขียนได้ตั้ง .. สองบทด้วย..ดิคะ..
..
21 มกราคม 2548 23:25 น. - comment id 410790
แวะมาอ่านกลอนฉันวันนี้ อ่านแล้วนึกถึงใครบางคน
21 มกราคม 2548 23:42 น. - comment id 410794
คุณคนเมืองกปิ..สงสัยจะไม่ทันซะแล้ว ดีแล้วไง จะได้ไม่มีเวลาซนนัก.จะว่าไปผมเลือกนะสำหรับการบ้านนี้..ขยันอ่านกลอนคนอื่นไว้มากๆเถอะ โดยเฉพาะของท่านสุนทรภู่..อ่านแล้วคิดให้รู้ด้วย ว่าท่านเขียนอะไร ทำไมถึงใช้คำนี้ ความหมายนี้... คุณไวยากรณ์..เขียนมาเลยครับ ค่อยๆคิด ค่อยๆเขียน..เรียบเรียงให้ดี.ให้เรื่องราวต่อเนื่อง ตรวจทานคำและความหมาย..ลองดูครับ.. คุณเชิงเขา..สวัสดีครับ..คิดถึงใครแล้วมีความสุข คิดเถอะครับ..แต่ถ้าคิดแล้วมีทุกข์ หยุดคิด. ตัวซน..โม้อีกแล้ว ไหนล่ะสองบท..อย่ากินเยอะนัก ของหวาน ฟันจะพุ..อย่านอนดึกล่ะ สวัสดีทุกท่านครับ ขอให้มีความสุข..
22 มกราคม 2548 23:18 น. - comment id 411304
สวัสดีค่ะ..อาจารย์ แคร์ชอบบทกลอนประกอบเพลง..ฉันวันนี้ ของอาจารย์...จังเลยค่ะ และก็ชอบเพลง...ฉันวันนี้..ของน้องปรายด้วยค่ะ... ธานินทร์...เป็นนักร้องประจำใจ..แคร์เลย นะคะ เอ..มีอยู่เพลงนึงนะคะ จะบอกรักใคร..ก็อายฟ้าดิน.....ของธานินทร์ แคร์ไม่รู้ว่าชื่อเพลงอะไร...อยากให้อาจารย์ ช่วยถอดมาเป็นกลอนแปด...ให้แคร์บ้างนะคะ ถ้าหากอาจารย์พอมีเวลาว่าง ไม่ทราบว่า..จะรบกวนอาจารย์มากเกินไปหรือเปล่า เอาไว้ให้ว่างๆก่อนก็ได้นะคะ... แคร์กราบขอบพระคุณมากค่ะ แคร์คิดถึงอาจารย์เสมอค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
