เคยนั่งเทียนเขียนเรื่องตามรู้สึก สร้างเหตุการณ์ตามใจนึกเสียสวยหรู เขียนถึงดาวเล่าถึงฟ้างามน่าดู แล้วเชิดชูว่าหรูเลิศเพริดแพร้วดี แต่คงด้วยเหตุผลปนบางอย่าง จึงถอยห่างออกไปไกลเพียงนี้ กลับไปดูกลอนเก่าเล่าอีกที จึงรู้ว่ามั่งมีที่ฝันเกิน ถึงวันนี้เลยไม่กล้าจะเขียนมาก มันลำบากคงเป็นเพราะขัดเขิน ด้วยพร่ำเพ้อละเมอมั่นฝันไว้เกิน ประสบการณ์ที่ผ่านเดินเชิญความอาย ก็เพียงแต่แก้หน้าไว้เพราะไม่อาจ จะเรียงเรื่องลงกระดาษเหมือนมาดหมาย ฝันใฝ่แล้วคงปล่อยให้ไหม้มลาย กวีวายหายลับเหมือนหลับนอน อะไรกันนั่นกวีผู้แก่กล้า สำคัญตนดังว่ามาเก่าก่อน วิญญาณเจ้าเคยสนิทคงคิดจร ไม่ร่ายกลอนไยวอนเล่นเป็นกวี
19 มกราคม 2548 19:36 น. - comment id 409321
ถึงแม้จะเพ้อ ฝัน แต่มันก็เป็นความฝันที่สวยมิใช่หรือพร่างร่างพร่างพรุ สวยนัก คำท่านเขียน .............. ชมท่าน เขียนสวย จริงๆๆ ทำไม่ได้แบบนี้ ..............สวยมาก ๆ ๆ ๆ
19 มกราคม 2548 21:43 น. - comment id 409398
เคยมองมานาน คาดว่าวันนี้คงมีจริง ในที่สุด ก้อเขียนสมดังใจ เป กาลังจา ให้ เสมอนะ
19 มกราคม 2548 23:16 น. - comment id 409438
****เฮ้อ......ข้างบนมันแย่งกันเขียน ตรงนี้ขอเดี่ยวเลยแล้วกันนะ ยินดีต้อนรับกลับมาอีกครั้งนะจ๊ะ.... กลอนยังคม และเฉียบเหมือนเคยเลย เสี้ยวก้าวไปตั้งเยอะ แต่เรายังบ้าๆบอๆอยู่ที่เดิม อยู่ที่โน่น ถ้าเหงา ก็อย่าลืมเพื่อนคนนี้นะ เขียนมาหากันมั่ง...เรา กับ นิว มีบางอย่างที่อยากให้ดู ยังไงก็เขียนมาหากันมั่งล่ะ
20 มกราคม 2548 02:27 น. - comment id 409484
แวะมาเยี่ยมเยืยนเพื่อนค่ะ