ประจงนิ้วพลิ้วเพลงเพียงแผ่วแผ่ว มืดค่ำแล้วรักยังลอยอ้อยอิ่งอยู่ ลมลอดไล้ไล่เลี้ยวเฉี่ยวก้ามปู คิดถึงแก้มอมชมพูอยู่ยาวนาน ฉะนี้หนอพ้อคำพร่ำพร่ำเพ้อ เหมือนเพ้อเจ้อหมกมุ่นจนงุ่นง่าน รู้ทั้งรู้อยู่ว่าไม่กี่วาร ร่างสังขารคนรักจักละลาย เลือดน้ำเหลืองจะหล่นลงเป็นวงเหลือง แล้วจบเรื่องควันลอยคล้อยเป็นสาย โอ้ละหนอไม่น่าจะมาตาย น่าเสียดายดวงแก้ววะแวววาม รู้แล้วเรายังรักอยู่นักหนา จนปัญญาต่อต้านต่อคำถาม เรายังเห็นความงามในไม่งาม คือนิยามของเราจงเข้าใจ หน้าทั้งหน้ากล้าเข้มเต็มชมพู พอตาดูดื่มซึ้งซึ่งสดใส โลกทั้งโลกงดงามขึ้นทั้งใบ แต่ทำไมใจเราเศร้าวังเวง
น้ำตาหมอก 19 ม.ค. 2548 08:43 น. - ID 69534 
1311
3
0
19 มกราคม 2548 12:07 น. - comment id 409071
อารมณ์กลอน เศร้าดี เพราะมากครับ
19 มกราคม 2548 14:10 น. - comment id 409175
ซบหน้าลงตรงบ่า ปล่อยน้ำตาให้มันไหล โอ้ละหนอ..เธอจากไปไกล ต่างโลกใหม่อยู่แห่งไหนไม่รู้เลย ชั่งเขียนจังค่ะ.....คนที่จากไปคงจะดีใจที่จากไปแต่ยังมีคนส่งใจคิดถึงอยู่มิรู้ลืมเช่นนี้.......
19 มกราคม 2548 18:35 น. - comment id 409299
^ __ ^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
