รถไฟหวานเย็นไปนั่งเรือคองโดรา
ทรายกะทะเล
สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยลืม
เคยปลื้มฉันที่เธอหา
เธอคือคนที่ดีมีเมตตา
เสียดายเวลาที่ไม่รักเธอ
เธอเฝ้าฉันตั้งแต่เครื่องออก
เธอบอก ให้ฉัน ไปกันเถอะ
แล้วไป นั่งเรือ ที่นัดเน้อ
เธอบอกว่า อยาก คุยกัน
จากกรุงเทพ โรม ถึงแล้ว
เธอไม่แคล้วสนใจ ฉันทุกวัน
เธอมาพูดคุยกับฉัน
ว่า พวกเรานัดกันไป นั่งเรือ
เธอจบสถาปัตจุฬา
สถาบันศึกษาที่ฉันฝันเผื่อ
แต่ก็ไม่ได้ มาจุนเจือ
ก็อยู่โรงเรียนอังกฤษล้วนไป
เรานั่งรถไฟหวานเย็น
จากค่ำ ไปถึงนั่นเช้าใส
อากาศสดชื่นจับใจ
ระหว่างทางหลับปุ๋ยพาดพิง
เป็นความที่น่ารักที่สุด
เธอใจบริสุทธิ์ ให้ใจทุกสิ่ง
เธอเอาเสื้อหนาวปกอิง
ที่ตัวฉัน แอบตื่นมาดู
เธอนอนต่อ ฉันก็หลับอยู่
ใจมันไม่สู้เพราะฉันมีคู่
มีแล้วก่อนเข้าเจอเธอไม่รู้
ฉันเสียใจที่เจอเธอช้าไป
เธอน่ารักนะ.............
จิตใจดีต่อฉัน จนทนไม่ไหว
ฉันต้องทำเป็นไม่สนใจ
เพื่อไม่ให้เธอเสียใจตลอดกาล.................................