.....หนทางคิดย่างก้าว......แสนยาว ไกลนา เดินเดี่ยวในอุรา.............เหว่ว้า แอบพักกับวนา...............ยามเหนื่อย กายแฮ แสงแห่งตะวันจ้า.............อ่อนล้าหมดไป .....เส้นทางทอดยาวไกล............เดินต่อไปอย่างเหน็บหนาว เจ็บปวดแสนรวดร้าว.................ต้องย่างก้าวเพียงลำพัง .....ถึงกายจะเหนื่อยล้า...............สู้ฟันฝ่าให้ถึงฝั่ง ความทุกข์และความหลัง.............เป็นพลังให้ก้าวไป .....เหนื่อยนักขอพักก่อน............แนบใจอ้อนกับแนวไพร ฟังเสียงธารน้ำไหล.....................ขับกล่อมใจให้นิทรา .....ยินสายลมโบกโบย................เม็ดฝนโปรยปรายลงมา เย็นชื่นในวนา..........................ใจอ่อนล้ากลับมีแรง .....เมื่อถึงซึ่งวันใหม่...................ฟ้ามืดไปก็กลับแจ้ง หัวใจต้องกล้าแกร่ง.....................ดุจดั่งแสงแห่งตะวัน
ผีเสื้อปีกบางฯ 8 ธ.ค. 2544 17:02 น. - ID 6942 
739
3
0
8 ธันวาคม 2544 21:47 น. - comment id 23783
เหนื่อยนักก็พักก่อน .... เพื่อรารอนถอนเหนื่ยหาย ฟื้นแรงแกร่งคืนกาย......จึงก้าวเท้าสาวสืบไป
9 ธันวาคม 2544 00:42 น. - comment id 23828
แต่งได้ดีจัง...เก่งจังเลยจ้า.... น้องจาว....
9 ธันวาคม 2544 01:07 น. - comment id 23835
เก่งจ้า.........อ่านแล้วมีแรงนะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
