อ้อน

มารแมงมุม

สองเท้าก้าวตามแสงแห่งดาวเหนือ 
และที่เหลือคือหัวใจอันไร้ค่า 
หนามดอกรักทิ่มตำช้ำอุรา 
หนาวน้ำตาดอกรักกลายคล้ายลั่นทม 
เพราะว่าแสงแห่งดาวเหนือเหลือเพียงนิด 
ฉากชีวิตก็เหลือน้อยพลอยผสม 
ในเงามืดเดินพลัดหลงดงอารมณ์ 
จึงขื่นขมหลงทางเกือบวางวาย 
ปรารถนาคนนำทางมาข้างหน้า 
ให้นำพาถึงฝั่งฝัน...หวั่น...จะสาย 
จะมีใครมาอาสามาท้าทาย 
ไม่อยากตายวันนี้...นี่..คำวอน 
ธารหัวใจที่ถูกย่ำช้ำพอแล้ว 
แม้แน่แน่วก็ยังแพ้...แย่..ขออ้อน 
กลัวโดนซ้ำถูกกำจัดฆ่าตัดตอน 
เพราะยังอ่อน..ไร้เดียงสา...มานานเนา 
สองเท้าก้าวตามแสงแห่งดาวเหนือ 
ใครจะเอื้อมานำทางให้สร่างเศร้า 
ดาวยังมัวใจยังหมอง..ร้องเบาเบา 
จะถึง เขา คนนั้นไหม..ใจอยากรู้				
comments powered by Disqus
  • แม่จิตร

    13 มกราคม 2548 23:55 น. - comment id 405700

    ตรองความคิดพนิจใช้ใจแต่ง
    เป็นเหมือนแรงบันดาลให้สร้างสรรค์
    คิดถึงนะเมื่อเราอยู่ไกลกัน
    แล้วเธอนั้นคิดถึงฉันบ้างไหม
  • idaho

    14 มกราคม 2548 00:08 น. - comment id 405706

    มาฟังคำอ้อน
  • ทัดหทัย

    14 มกราคม 2548 08:51 น. - comment id 405782

    ตราบแสงแห่งดาวเหนือยังเหลืออยู่
    เธอควรรู้ใครเล่าเฝ้าเป็นห่วง
    ใครที่มีความรักให้ตักตวง
    คอยเป็นดวงดาวเหนือเพื่อนำทาง
    
    อาจเห็นดาวรำไรจนไร้ค่า
    เพราะมัวหาแสงตะวันอันส่องสว่าง
    เผลอมองข้ามดาวเหนือที่เรื่อราง
    ที่ลอยคว้างตรงนี้....ตรงที่เดิม
    
    
  • ชัยชนะ

    14 มกราคม 2548 20:59 น. - comment id 406146

    ไม่ค่อยจะมีความรู้เรื่องโหราศาสตร์ซะด้วย
    
    ดวงดาวพราวส่องแสง
    รวมเรี่ยวแรงแจ้งสื่อสาร
    ใจจิตจดจ่อวาน
    แสงดาวหว่านกระจายตา
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน