แค่เพียงก้อนเนื้อเน่าแทบเท้านี่ ยังถือดีเรียก หัวใจได้อีกหรือ ฝากน้ำคำตัดพ้อมาเหมือนหารือ หน้าอาจซื่อตาอาจใสคนใจดำ แค่เนื้อเละเฟะฟอนย้อนมาพ้อ กับคำขอให้ลงโทษโปรดเหยียบย่ำ เสียดายเท้าจะเปรอะเปื้อน...เตือนอย่าทำ ในความจำ...ไม่มีเธอเสมอมา แค่เศษเดนหัวใจอยู่ใต้เท้า เหมือนเศษเถ้าธุลีที่ไร้ค่า เรื่องของเราปิดม่านกาลเวลา คมวาจา..มันทื่อ...เกินยื้อคืน แค่หัวใจเหม็นเน่า..สองเท้าหนี โถ..คนดี...ฉันขยับหลับเพิ่งตื่น รักเคยรักตอนนี้ไม่...ใจเพิ่งฟื้น น้ำตาชื้น...ใจเน่าเน่า...ไม่เอาแล้ว มาตอบกลอนข้างล่างน่ะค่ะ หุหุ ไม่ได้มานานแล้ว ขอลับปากรับปีใหม่ด้วยเน้อ
7 มกราคม 2548 15:38 น. - comment id 401470
ใช่เลย.....ต้องขนาดนี้เลย อ่านแล้วรู้เลยว่าคิดเป็นระบบก่อนเขียน มันมี Story มี Concept ไม่ใช่กลอนพาไป และไม่มัวกอดกับกลอนที่จะตอบ เล่นกับคำได้แรงและสะใจจังครับ
7 มกราคม 2548 16:30 น. - comment id 401494
ค่ะ เน่า แรงได้ใจมาก
7 มกราคม 2548 20:47 น. - comment id 401668
เอาเป็นว่าถ้าเป็นเท้าขาว ๆ รับล้างเท้าให้ก็แล้วกันนะครับ
8 มกราคม 2548 15:43 น. - comment id 402124
อิ อิ แรงดีค่ะ ชอบ อิ อิ .....