ณ ขวบปีที่กำลังคืบคลานเข้ามาแทนปีซึ่งจะถูกฝังกลบในสุสานแห่งความทรงจำ ข้าขอส่งมอบความทุกข์โศกสลด แด่ความหวังที่จะเป็นสุขสงบของมวลมนุษยชาติ แม้เทคโนโลยีจะปฏิวัติก้าวข้ามโพ้นไปแสนสุดไกลเหนือกาลอดีตเพียงใด อำนาจแห่งข้ายังคงสถิตเหนือสติปัญญาแห่งภูมิปัญญาใดใดในเอกภพ ปาฏิหาริย์ใดเล่าทรงพลังพอที่จักขัดขว้างเจตนารมย์อันแรงกล้าของข้าได้ วิงวอนสิ ศิโรราบให้ข้าสิ หมอบราบคาบแก้วไปเลย ฤาจักมีมรรคาใดอีกเล่า ที่จะพิชิตขุมพลังอันไร้ขีดจำกัด สุดเกินจะหยั่งวัดแห่งอำนาจข้าได้
ปุถุซน 27 ธ.ค. 2547 19:12 น. - ID 68326 
1625
7
0
27 ธันวาคม 2547 19:36 น. - comment id 396856
หน้าส่วนตัว
ช่างเป็นถ้อยคำอันทรงพลังนัก
ก่อนที่ข้าพเจ้าจะหมดหวังกับการทำงาน
ของเจ้าหน้าทีประเทศไทย ในการไม่เตือนสาธารณภัยเลย
แต่ ที่ เมืองนอก
นาย Charles Mccouri ได้ออกข่าวเตือน
เรื่อง Tsunami ไปยัง สถานทูตสหรัฐทันที่
แล้วให้ระวัง Tsunami ทั้งที่ทางด้านAsia ทั้งหมด
และ ให้ระวังกระทบไปทางด้าน มหาสมุทร
แปซิฟิค และ ที่ ได้รับการไหวของ Sumatra ตั้งแต่เริ่ม 6.3 ริคเตอร์แล้วแรงขึ้นเรื่อยๆ แต่เขาประกาศบอกมาว่า ขณะนี้น ทางด้าน มหาสมุทรอินเดีย และ อันดามัน...ไม่มีการจับ
เครื่องนี้......อาจเป็นเพราะเป็นเช้าวันหยุดวันอาทิตย์ที่หน่วยงานราชการเอเชียทั้งหมด..หยุดงาน...แต่ศูนย์จับการเคลื่อนไหวของแผ่นดินไหวนั้นหยุดไม่ได้ ต้องแจ้งประชาชนทันที...
เศร้านะท่าน
: 4895 - tiki
: 404675 - 27 ธ.ค. 47 - 11:09
โค้ดมาให้คุณพลังอหังการ์ท่านผู้ส่งงวงจ้วงจาบ
ม้วนราบไปหมดสิ้น...
27 ธันวาคม 2547 21:40 น. - comment id 396886
นายหนวด .. ใจร้าย !
28 ธันวาคม 2547 12:17 น. - comment id 397057
บทกวีเขียนแล้ว ไม่ต้องการคำอธิบายจากผู้เขียน ผู้อ่านจึงเป็นผู้ที่อ่านและมีอิสระได้เต็มทีในการตีความ บางครั้งการอ่านอาจตีความถูกหรืออาจตีความผิดไปจากเจตนารมย์ของผู้เขียนก็เป็นได้ ย่อมถือเป็นสามัญธรรมดาของมนุษย์โลก หน้าที่ของผู้เขียนจบแล้ว.....ผู้อ่านเป็นผู้ที่จะคิดต่อ...เพราะบทกวีเป็นการปลดปล่อยจินตนาการแห่งความคิด ไม่ใช่การจำขังอยู่ในกรอบแคบๆ ที่มองไม่เห็นฟ้าเบื้องสูง
28 ธันวาคม 2547 23:53 น. - comment id 397315
ใจร้ายอยู่ดีนั่นแหล่ะ ...
29 ธันวาคม 2547 08:38 น. - comment id 397370
ศานติจงมีแด่ท่าน.. หากเพ่งภาพศิลป์ .. แล้วเกิดจินตภาพต่างกันไป ย่อมเป็นสิทธิ์ที่ผู้เห็นภาพนั้นจะคิดกันไป จิตรกรเป็นเพียงผู้นำเสนอ ส่วนที่เหลือคือเอกสิทธ์ของแต่ละบุคคล ปุถุชนเอย .. บทกวีที่เขียน ต่างจากภาพศิลป์ ตรงที่ผู้ประพันธ์ได้วางแนวคิดไว้ให้ ซึ่งผู้ประพันธ์จะปัดความรับผิดชอบ ด้วยเหตุที่ท่านอ้างดังกล่าวไม่ได้ ตัวอักษรแต่ละตัวที่ท่านวางกำกับลงเป็นประโยค สื่อถึงเจตนาที่ท่านได้กระทำลงไป รวมไปถึงการชี้นำต่าง ๆ ซึ่งหัวใจของท่านเองหมายจะ เก็บงำคำตอบไว้อย่างแยบยล หากแต่ว่าเจตนาที่แอบแฝงดังกล่าวยังคงเล็ดลอดออกมาให้ผู้คนสัมผัสได้ เพียงเท่านี้ ท่านก็จะปัดความรับผิดชอบดังกล่าวไปให้ผู้อ่านตามลำพัง ตรองดูเถิด สหาย.. มาตรแม้นว่าท่านเติบโตมาจากตำรา คัมภีร์ แล้วท่านตีความเข้าใจเอาเองหมดทั้งสิ้น ข้าพเจ้าไม่แปลกใจเลย ที่เห็นการตีความต่าง ๆ ถูกบิดเบือนไปจากแนวทางที่ถูกต้องอย่างแท้จริง
6 มกราคม 2548 23:11 น. - comment id 401075
คุณอัลมิตราเป็นอะไรไป? ใครทำใครสร้างให้เป็นไปคอยแก้ต่างแทนธรรมชาติฤๅ! .. :]
24 มกราคม 2548 16:16 น. - comment id 412246
ธรรมชาติกับมนุษย์เป็นสิ่งเดียวกัน ธรรมชาติร้องไห้เจ็บปวด มนุษย์ล้มตาย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
