ไม่เป็นไร.....ลืมเสียเถิด

แก้วประเสริฐ

               ไม่เป็นไร.....ลืมเสียเถิด.

          มวลความรักสิ้นพลังรั้งชีวิต
ล้วนลิขิตสรรค์สร้างทางแห่งหวัง
ก่อกำเนิดเลิศเพียรเพิ่มเริ่มกำลัง
ด้วยปลูกฝังหยั่งไว้คล้ายมืดมัว
          เพียงอารมณ์บ่มไว้สลายทุกสิ่ง
ไม่ประวิงสิ่งรอบข้างพลางชวนหัว
เห็นว่างามหลงระเริงเพลิงเผาตัว
เข้าเกลือกกลั้วหมกมุ่นอบอุ่นใจ
          อดีตอนาคตปัจจุบันนั้นลืมสิ้น
มันโบยบินผันผวนล้วนแจ่มใส
แล้วเชยชมสมสร้างมิร้างไกล
สิ่งพอใจอะไรเกิดก็ช่างมัน
          ความเย้ายวนหวนแทรกส่งชีวิต
โดยหวังคิดติดพันเข้าสร้างสรรค์
เรื่องผิดถูกชอบชั่วดีมิสำคัญ
ถูกความมันส์เข้าบั่นพลันลืมตรอง
          พอผิดพลาดอนาถเหลือในความคิด
ฟ้าดินปิดขีดเส้นทางมัวหมอง
เหตุเพราะเขลามิได้ดั่งใจปอง
จนหม่นหมองต้องพักหักอกตรม
          อันสิ่งรักมักได้ไว้ยากนัก
ล้วนนำชักทุกข์สุขรุกขื่นขม
ละเอียดอ่อนหวั่นไหวในอารมณ์
มีหลายปมสมสร้างระหว่างใจ
          ถึงอย่างไรพลาดพลั้งโปรดรั้งจิต
ฝืนสักนิดทำใจกายให้ผ่องใส
นักปราชญ์ยังเคยพลาดประหลาดไป
แล้วเราไซร้ไฉนกลัวโลกความจริง
          ไม่เป็นไรลืมเถิดประเสริฐนัก
หยุดความรักหักสร้างวางทุกสิ่ง
เริ่มชีวิตจิตใหม่อย่าเอนอิง
แล้วละทิ้งทุกข์โศกโลกของเรา.
               ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙