เคล้าราตรีเร้าอารมณ์

แก้วประเสริฐ

                  เคล้าราตรีเร้าอารมณ์
          ยามราตรีที่มืดสลัวไร้เดือนฉาย
ดารารายพรายพร่างกระจ่างแสง
ล้วนกระพริบริบรี่คล้ายอ่อนแรง
เคยมาแข่งสีทองผุดผ่องนภา
          คงคำนึงถึงจันทร์จนเศร้าสร้อย
ต่างละห้อยน้อยใจร่ำไห้หา
ที่เคยอยู่แนบเรียงร่วมเคียงมา
บ้างจากลาพุ่งหายคล้ายคร่ำครวญ
          หิ้งห้อยร้อยนับพันนั้นสดชื่น
ส่งระรื่นแสงอารมณ์พรมรักหวน
ต่างอวดโฉมโน้มน้าวเคล้าคู่นวล
ดุจชักชวนล้วนสร้างหวังสืบพันธุ์
          ลมพัดโชยโรยรินนกค่ำร้อง
เรียกพวกพ้องด้วยเสียงสำเนียงลั่น
ไม้เอนไหวไกวแกว่งดนตรีพลัน
ช่วยปลอบขวัญไร้โพยมโลมราตรี
          ค้างคาวไก่โฉบตวัดลัดหาเหยื่อ
เค้าแมวเบื่อเหลือทนจนหมองศรี
สัตว์กลางคืนพลิกฟื้นตื่นชีวี
ท่วงท่าทีมีอาการเอิบอิ่มใจ
          กลางคืนชวนละมุนอบอุ่นเหลือ
น้ำค้างเจืออากาศเย็นเห็นสดใส
ทุกสิ่งอย่างวางไว้เฉิดไฉไล
เปรียบดั่งในเมืองแมนแดนมนุษย์
          สุดสล้างกระจ่างอารมณ์บ่มใจจิต
ยิ่งพินิจพิจารณาหาความวิสุทธิ์
ธรรมชาติสร้างสรรค์ไว้ให้พิสุทธิ์
เปรียบประดุจแพรขาววาววับตา
          จนดาวเลื่อนเคลื่อนคล้อยลอยขอบฟ้า
ท้องนภาคราเปลี่ยนสีที่จับอุษา
วันเดือนปีเปลี่ยนไปไม่หวนมา
เหมือนชีวาลาลับไม่กลับคืน.
              ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙