อยากหลับตา สักพัก ให้หายเหนื่อย ปล่อยความคิด ไปเรื่อย ๆ ไร้จุดหมาย อ่อนและล้า เต็มที กับทุกสิ่งรอบ ๆ กาย อยากหลบลี้ หนีหาย ไร้ตัวตน อยากจะหลุด ออกนอกกรอบ พังทำนบ ไม่อยากพบ ไม่อยากเจอ ใครสักคน กลัวยิ่งเจอ ยิ่งเจ็บ ยิ่งสับสน กลัวจะทุกข์ ที่ต้องทน ความอ่อนแอ อ่อนไหว ไหวหวั่น ในวันที่โหดร้าย ความคิดฟุ้งซ่าน มากมาย ในวันแพ้ จะมีไหม สักวัน อารมณ์ไม่ผันแปร อยู่ด้วยใจ ที่ไม่แล ต่อสิ่งใด
16 ธันวาคม 2547 20:07 น. - comment id 390191
แต่งได้ดีมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่นำมาเล่าต่อ ฝากขอบคุณพี่สาวคนนั้นด้วยคนค่ะ
16 ธันวาคม 2547 20:19 น. - comment id 390199
ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ เพียงพลิ้ว .... และจะบอกต่อให้กับคำขอบคุณนะคะ ...
16 ธันวาคม 2547 21:20 น. - comment id 390221
ขอให้น้องเอมมีสุข..หลุดจากความฟุ้งซ่านที่ทำ ให้เป็นทุกข์ได้นะคะ
16 ธันวาคม 2547 21:32 น. - comment id 390226
มู๋เอม .. เรน..มาอยู่ ..เป็นเพื่อนนะคะ.. ..ยิ้ม ..กับเรน ..ระกา น.. เรน .. คิดถึง ..
16 ธันวาคม 2547 22:59 น. - comment id 390262
ขอบคุณพี่สาวคนนั้นจริง ๆ ค่ะ สำหรับคำแนะนำดีๆ.. เขียนมาเถอะค่ะ จะตามอ่าน.. ..
17 ธันวาคม 2547 00:12 น. - comment id 390284
อ่อนล้าใช่ไหมในวันนี้ เธอคนดีของฉัน อ่อนล้าหมดแรงกำลัง เธอยังมีฉันเป็นกำลังใจ สู้นะลุกขึ้นเถอะ ถ้าเธอจะต้องเจอะเจอกับปัญหา เธอรู้ไหมอุปสรรคนานา เธอไม่เคยต้องฟันฝ่าลำพัง เธอยังมีฉันอยู่ และพร้อมจะสู้ต่อไปไม่หยุดยั้ง ขอเพียงเรามีกัน อุปสรรคไม่สำคัญเชื่อฉันเธอ *-*เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ*-*
17 ธันวาคม 2547 19:29 น. - comment id 390784
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรค่ะพี่ ทิกิ ... สำหรับเรนจัง .... มู๋เอมยิ้มได้ทั้งน้ำตาเสมอค่ะ .... จะส่งคำขอบคุณไปให้พี่สาวคนดีของมู๋เอมให้รับรู้นะคะ คุณกุ้ง หนามแดง .... ขอบคุณค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะพี่ตูน ... ช่วงนี้อยู่ในอารมย์ขาลง สักพัก อารมณ์คงจะมีขาเดินขึ้นมาบนฟ้าอีกครั้ง ทีนี้จะได้รู้ว่าอากาศข้างบนมันจะสดชื่นเหมือนอย่างที่เคยสัมผัส เนอะ ... และ ขอบคุณสำหรับพี่ ๆเพื่อน ๆ ที่แวะมาเยี่ยมบ้านหลังเก่า ๆ หลังนี้ของเอมนะคะ ขอบคุณค่ะ