เกินเอื้อม

ผู้หญิงไร้เงา

พื้นที่ว่างเปล่า
ืีทุกครั้งที่ก้าวเข้าไปหา
ได้เพียงแต่ความว่างเปล่าในสายตา
และความไม่เคยเห็นค่าในสายใจ
กำลังแห่งรัก
มากมายมากนักสักเท่าไหร่
ไม่สามารถทะลายกำแพงแห่งหัวใจ
เพราะเธอยังร้าวไหวเกินจะก่อหัวใจให้ใครครอง
ความร้าวหมองหม่น
เธอยอมจำนนจนใจไม่สนอง
ไม่เคยรู้จักไม่เคยห้ามหักความเนืองนอง
แต่กับเฝ้าครอบครองความหม่นหมองและน้ำตา
ความว่างเปล่าเดียวดาย
ไม่สามารถพังทลายเพียงแค่ความห่วงหา
หากเธอไม่มีรักและสิ้นนักกับความศรัทธา
เราคงไม่สามารถฟันฝ่าสร้างรักและศรัทธาให้เธอครอง				
comments powered by Disqus
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    15 ธันวาคม 2547 13:23 น. - comment id 389140

    เหงาอีกแล้วบทนี้.........
    
    แวะมาทักทายครับ...
  • แก้วนีดา ไม่ได้ล๊อกอินค่ะ..

    15 ธันวาคม 2547 13:23 น. - comment id 389141

    เกินเอื้อม....สุดมือไข่วคว้า
    จะยื้อจะยุต...ฉุดเธอมาครองได้
    สุดแขน...สุดใจ...สุดท้ายที่ที่ต้องลา
    สุดหัก...สุดห้ามใจแล้วหนาที่จะคว้างเธอมาครอง
    
    แอบมาอ่านและชื่นชมการเขียนของผู้หญิงไรเงาอีกครั้งค่ะ........ยังจำกันได้ไหมค่ะ.......
  • แม่จิตร

    15 ธันวาคม 2547 13:32 น. - comment id 389145

    เดี๋ยวช่วยเอื้อมให้ไหม ตูน
    
    สุดมือสุดใจในความคิด
    และสุดจิตที่คิดจะหมั่นหาย
    สุดตัวสุดรักและสุดกาย
    บอกเพียงได้เอื้อมไม่ถึงถึงตัวเธอ
    
    
  • moonlight

    15 ธันวาคม 2547 14:02 น. - comment id 389168

    หากเธอไกล จากฉัน ไปทุกที
    คงต้องรี่ รีบเร่ง เพื่อคว้าไว้
    ให้ระยะ ที่เริ่มห่าง ไกลออกไป
    สั้นเข้าไว้ เข้าหาใจ กันและกัน
    
    แสงจันทร์
  • พี่ดอกแก้ว

    15 ธันวาคม 2547 14:27 น. - comment id 389191

    ก่อกำแพงแกล้งใจให้เปียกชุ่ม
    อยู่ในล่มน้ำตาพาหม่นหมอง
    ขังตนเองให้ห่างไกลสิ่งหมายปอง
    ล้อมกำแพงครอบครองความเสียใจ
    
    มาเหงาๆด้วยคนค่ะน้องตูน
    ตอนนี้พี่ดอกแก้วก็ทำกำแพงเหมือนกันค่ะ
    แต่เป็นกำแพงกับรั้วบ้าน...อิอิ
    
  • ardin

    15 ธันวาคม 2547 14:41 น. - comment id 389206

    อยู่ได้ด้วยความรักและศรัทธาคะ
    โลกนี้มีรักอยู่ทุกแห่งแล้วแต่เราจะมองเห็นรึป่าวเท่านั้นแหละคะ
  • ตฤณ

    15 ธันวาคม 2547 16:15 น. - comment id 389256

    ไม่ยี่หระกับความแพ้พ่าย
    ไม่เปิดใจกับความใฝ่ฝัน
    หนึ่งใจรัก หนึ่งใจปิดกั้นผูกพัน
    เมื่อไรเล่าดอกรักพลันผลิเบ่งบาน ...
    
    หายไปนาน คิดถึงค่ะ แวะมาเยี่ยมชม
  • ไวยากรณ์

    15 ธันวาคม 2547 16:44 น. - comment id 389274

    ..  เหงาจังอ่ะ กลอนบทนี้ 
    
    เชื่อมถึง ..
    
    พื้นที่คงไม่มีผล
    มาดลบันดาล  จิตใจใครให้ช้ำหนอง
    ไม่คิดมากเธอคงไม่น้ำตานอง
    เพราะหัวใจสี่ห้อง   ไม่มีใครนอกจากเธอ
    
    อาจจะเป็นเพราะฉัน
    ที่ทำให้เธอนั้น  ดูเหมือนไม่ใจให้อยู่เสมอ
    ขอโทษนะ ขอโทษคนดี  ได้ไหมเออ
    เพราะฉันนั้นเคยเจอ  รักรวดปวดหัวใจ
    
    เลยแสดงเหมือนคน .. ไม่ได้รัก
    เหมือนมีกำแพงปัก  กั้นระหว่างทางที่มีให้
    ทำแต่งานเหมือนคน ไร้หัวใจ
    ขอเวลาอีกนิดได้ไหม  ...   ละคนดี
    
    ฉันรับรู้ ซึมซับความห่วงหา
    ที่เธอ มีให้ตลอดมา   เพียงฉันนี่
    รักและศรัทธา ของเธอที่เคยมี
    ขอได้ไหม คนดี   ขอให้มีอย่างนี้ .. ตลอดไป
    
    
    
  • ผู้ชายมีเงาแต่ไร้ใจ

    15 ธันวาคม 2547 17:55 น. - comment id 389325

    พื้นที่เกะกะตา
    ืีทุกครั้งที่ก้าวเดินเข้ามา
    ได้เพียงแต่ความรำคาญในหัวใจ
    แต่ทำอย่างไรได้ก้ยังไม่คนเก็บเลยเก็บเอง
    
    เอาที่มันง่ายๆกว่านี้ได้เปล่า มันแต่งตอบยากมาก
    
    
  • เพชรเทียม

    15 ธันวาคม 2547 17:55 น. - comment id 389326

    โห!  
       พวกพี่ๆแต่งกลอนกันเก่งเหลือเกิน
    ...... อยากแต่งกลอนได้เก่งๆแบบนี้บ้างจัง
  • แมงกุ๊ดจี่

    15 ธันวาคม 2547 17:59 น. - comment id 389331

    สวัสดีค่ะ...พี่หญิงฯ
    
    สิ่งใดหรือที่ว่ายากมากเกินเอื้อม
    ไข้วคว้าเดือน หรือดาว พราวพร่างฟ้า
    คงอยู่สูงไกลห่างกลางเวหา
    อยากได้มาครอบครองปองในใจ
    
    ^___^   คิดถึงเสมอค่ะ........
    
    
  • ราชิกา

    15 ธันวาคม 2547 18:39 น. - comment id 389355

    ไกลเกินใฝหา
    ศรัทธานั้นใกล้
    ขอเพียงสองใจ
    ห่วงใยต่อกัน.....ฯ
    
    อยู่ใกล้..แค่หน้าคอมฯ..นี่เอง...เอื้อมมือมาซิจ๊ะคนดี....อิอิอิ...
    
    
  • |NdEpEndEnT

    15 ธันวาคม 2547 18:39 น. - comment id 389356

    ศรัทธาในรักเสมอ...
    ถึงแม้ว่า...
    บางครั้ง ...  รักนั้นจะทำให้เสียใจก็ตาม
    
    น้องจ๋า  INdependent  
    คิดถึงเสมอค่ะ
  • คนเมืองลิง

    15 ธันวาคม 2547 19:20 น. - comment id 389367

    ^_^ ความหมายดีมากเลยจ้ะสาวน้อย อิอิ
    แต่จ๋อ ไม่เคยจะมีความว่างเปล่าเลยนะ เพราะเต็มไปด้วย...ไขมัน555 อิจฉาใช่ป่ะ แบ่งให้น้องตูนก็ได้เอาไป5โลพอไหมจ๊ะ น้องรัก
    
    ...รัก+คิดถึงนะจ๊ะ...
  • สนิมรัก

    15 ธันวาคม 2547 19:48 น. - comment id 389398

    ชอบ มาก ครับ
  • ปลาวาฬสีน้ำเงิน

    15 ธันวาคม 2547 20:00 น. - comment id 389420

    กลอนเพราะแต่ก็เหงาจังค่ะ
    ปลาวาฬมาทักทายนะคะ
  • เมกกะ

    15 ธันวาคม 2547 20:33 น. - comment id 389465

    น้องตูนน่าจะเขียนกลอนเปล่าบ่อย ๆ นะ
    
    เขียนได้ดีมากครับ  พี่เมกชอบกลอนเปล่าที่สุดเลยแร่ะ
    
    อ่านแล้วเก็บได้ทุกอารมณ์ความรู้สึกจริง ๆ 
    
      
    
    +-*-+  +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+  +-*-+
    
  • extreme life

    15 ธันวาคม 2547 20:52 น. - comment id 389493

    ความเจ็บปวดรวดร้าวที่ยาวนาน -_-.
  • กอกก

    15 ธันวาคม 2547 21:12 น. - comment id 389511

    น้องตูนมาแนวนี้ก็เก๋ดีไปอีกแบบหนึ่งนะ..
    งานงามมากๆ เลย..
    เรียกว่า *ซึ้ง* ยังไม่พอ..
    พี่จ๋อบอกว่าไม่เคยมีความว่างเปล่า..
    แต่พี่ปรายมีความว่างเปล่าของหัวใจมานานแล้ว..
    บอกพี่จ๋อมาขอเช่าพี่ปรายได้นะคะ แล้วไขมันไม่ต้องเอามาฝากพี่ล่ะ..
    ปิ๊ง ปิ๊ง ปิ๊ง ของแท้ต้องมี 3 ปิ๊งใช่ไหม..
    พรุ่งนี้บ่ายเดินทางแล้ว จะติดต่อกลับมาหานะคะ..
    
    สวัสดีค่ะ
  • ๏ เม็ดทราย ๏

    15 ธันวาคม 2547 22:23 น. - comment id 389570

    เหงาจังค่ะพี่ตูน
    . .ดูเศร้าๆด้วย
    เฮ้อ หนาวก็หนาว เหงาอีกตะหาก
    . .นู๋เมย์ไปนอนแระดีกว่า
    พี่ตูนอย่าลืมห่มผ้าก่อนนอนนะเจ้าคะ
    . .เดี๋ยวม่ะสบาย
    
    ๑^_____^๑
    
    ++ นู๋ป่วนแวะมาหา . . เพราะว่าคิดถึง ++
  • วงเวียน

    15 ธันวาคม 2547 22:56 น. - comment id 389598

    =>  แวะเข้ามาเยี่ยมพี่ตูนหน่อย
    เข้าไปเยี่ยมนู๋นัทบ่อย ๆ แถมกลอนให้
    นู๋นัท  ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะ  ต่อกลอนยังไง
    เอาเป็นว่าแวะมาแจมแล้วไง  ไม่ว่ากันนะ
    
    บางทีความเจ็บช้ำในครั้งก่อน
    ก็สอนให้เรารู้จักคำว่า  เข้มแข็ง
    แต่เราจะไม่รู้เลยว่าเราเข้มแข็งขึ้นมาเท่าไหร่
    ถ้าเรา  ไม่ยอมเจ็บอีกครั้งเพื่อ  วัด  มัน
    
    แวะเข้ามาแจม  ไปแล้วเจ้าค่ะ
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    15 ธันวาคม 2547 23:14 น. - comment id 389621

    ถึง        คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้
    
               เหงาเศร้าเรามีบ้าง
               ไม่เคยห่างหายไปไหน
               ด้วยว่าในจิตใจ
               อารมณ์ใช่หวั่นไหวมี
    
    *-*ธรรมดาหละค่ะ  เหงาบ้างเศร้าบ้าง  ชีวิตก็แบบนี้หละค่ะ อิอิ*-*
    
    ถึง         คุณแก้วนิดา
    
                 เกินเอื้อมใจจะใฝ่คว้า
                 ยากจะหาใครเทียบเท่า
                 เกินเอื้อมใจใฝ่เป็นเงา
                 หรือมีเราฉันและเธอ
    
    *-*สวัสดีค่ะ หายไปนานเลยนะค่ะ แต่จำได้ค่ะ ไม่เคยลืมหรอก  ขอบอก อิอิ*-*
    
    ถึง        คุณแม่จิตร
    
                 ไกลเกินจะคว้าใฝ่
                 มาชิดใกล้ให้ใฝ่หา
                 ไกลเกินจะเอื้อมคว้า
                  ทั้งที่ว่าอยู่ใกล้ตัว อิอิ
    
    *-*ช่วยเอื้อมจะถึงหรือจ๊ะ  คนเขาอยู่สูงเหลือเกิน อิอิ แต่อย่างไรก็ขอบใจนะจ๊ะ  แบบนี้ดีกว่า  เอาเป็นว่ารอไปกินไอติมมิตรภาพกับน้อง ๆ อีกรอบนะจ๊ะ อิอิ*-*
    
    ถึง        คุณmoonlight
    
               เมื่อเธอไกล  จากฉัน  เกินฝันหา
               คงไม่กล้า  เข้าใกล้  ให้ใจหมาย
               แม้จะต้อง  เปลี่ยวเหงา  เศร้าเดียวดาย
               หรือต้องตาย  คงไม่ได้  ใจใกล้เธอ
    
    *-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน*-*
    
    ถึง       คุณพี่ดอกแก้ว
    
               ก่อกำแพงแกล้งใจไม่ใกล้ชิด
              เธอปกปิดความห่วงใยให้กับฉัน
              สร้างตำนานความช้ำร่ำจาบัณย์
               ทั้งที่ใจยังใกล้กันทั้งฉันเธอ
    
    *-*ไปช่วยก่อไหมค่ะ อิอิ  แบบก่อแบบกำแพงรั้วบ้านผู้หญิงไร้เงาก็ถนัดนะค่ะ จะบอกให้ คิดถึงเสมอด้วยนะค่ะ*-*
    
    ถึง        คุณardin
    
                เพราะความรักและศรัทธา
                จึงใฝ่คว้าซึ่งความหมาย
                และเต็มเปี่ยมอย่างมากมาย
                และสื่อได้คือความรัก
    
    *-*ความรักจะสามารถทำให้เกิดศรัทธาและนำมาซึ่งความสุขค่ะ   คิดถึงเสมอนะค่ะ*-*
    
    ถึง    คุณตฤณ
    
            หนึ่งใจรักปิดตายไม่หมายใกล้
            อีกหนึ่งใจหมายให้ใฝ่ประสาน
            จึงต้องพบกับความรักร้าวราน
            เมื่อหนึ่งบานปิดตายไม่หมายชม
    
    *-*หายไปนานจริง ๆ เลยค่ะ แต่ก็คิดถึงเสมอนะค่ะ*-* 
    
    ถึง     คุณไวยากรณ์
    
             ความศรัทธาในรักจักคงมั่น
             และเชื่อใจในสัมพันธ์มั่นห่วงหา
             แม้เธอนั้นจะไม่รักปักอุรา
             แต่เชื่อเถอะนะว่ายังรักเธอ
    
              ยิ่งกว่านั้นไม่ต้องเอ่ยคำขอโทษ
              ด้วยว่าฉันไม่เคยโกรธเธอเสมอ
              แถมยังให้หัวใจใฝ่พบเจอ
              ด้วยว่ารักเพียงเธอเสมอไป
    
              แถมเวลาที่ร้องขอต่อจากนี้
              ให้ได้เลยคนดีไม่หวั่นไหว
              ไม่ว่าต้องรอนานสักปานใด
              ก็ยินยอมพร้อมใจที่จะรอ
    
              แค่เพียงเธอมีใจให้กับฉัน
              แค่เท่านั้นดวงใจไม่เคยท้อ
              พร้อมเชื่อมั่นในรักปักใจรอ
               แถมศรัทธาสร้างต่อก่อรักเรา
    
    *-*วันนี้สงสัยขนมจะขายไม่ดีแน่เลยค่ะ อิอิ แต่เอาเถอะค่ะ ขนมขายไม่ดี  ขายกลอนดีก็ใช้ได้แล้วนะค่ะ อิอิ*-* 
    
    ถึง    คุณผู้ชายมีเงาแต่ไร้ใจ
    
            แม้พื้นที่จะว่างเปล่า
            ยังมีเงาเธอและฉัน
            อยู่เคียงครองคล้องใจกัน
            ด้วยผูกพันมั่นห่วงใย
    
            แม้นานวันมิผันเปลี่ยน
            ยังวนเวียนมอบไว้ให้
            กับความรักปักหทัย
             ที่มีให้ไม่เปลียนแปลง
    
            ไม่กาลผ่านนานไม่หน่อย
              รักไม่กร่อยใช่แอบแฝง
              ด้วยมั่นคงปลงแสดง
             ไม่หน่ายแหนงอย่าแคลงใจ อิอิ
    
    *-*แค่มาแจมก็ดีใจมากแล้วค่ะ เอาเป็นว่าวันหน้าจะแต่งกลอนกลให้อ่านนะค่ะ  ถ้ามีเวลาจะแต่งให้อ่านคืนนี้เลย ดีไหมค่ะ อิอิ*-*
    
    ถึง    คุณเพชรเทียม
    
            พี่เองไม่เก่งกล้า
            ด้อยตำราที่ปรากฎ
            แต่งได้เพียงบางบท
            ไม่ปรากฎความเก่งจริง
    
    *-*พี่เองก็ไม่เก่งเหมือนกันค่ะ  มั่ว ๆ มามึน ๆ ซะส่วนใหญ่เลยค่ะ อิอิ*-* 
    
    ถึง    คุณแมงกุ๊ดจี่
    
            สิ่งที่ยากเกินเอื้อมจะใฝ่คว้า
            ใช่จะเป็นดาริกาก็หาไม่
            แต่เป็นเพียงคนห่างที่ร้างไกล
            ที่ไม่เคยมีใจให้เราครอง
    
    *-*สวัสดีจ๊ะ  คิดถึงจังเลยค่ะ  ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เห็นผลงานน้องเลย  แต่งบ่อย ๆ นะจ๊ะ จะได้แบ่งไม้มะยมร่วมกัน อิอิ*-* 
    
    ถึง        คุณราชิกา
    
                ห่างไกลเหลือเกิน
                ห่างเหินอย่างยิ่ง
                แต่เมื่อรักจริง
                จึงอิงหัวใจ
    
               ให้ได้ใกล้ชิด
               แนบจิตสดใส
               รักเราสุขใจ
               เหมือนในสัญญา
    
    *-*ส่งให้เลยค่ะ  แต่เป็นตัวอักษรที่ผ่านใจฝากบทกลอนนะค่ะ อิอิ แหมวันนี้สงสัยจะอารมณ์ดีมีการส่งมือให้สัมผัสด้วย  เอาแบบนี้ดีกว่าค่ะ สัมผัสทางมือในตัวอักษรไม่สู้เห็นหน้า ว่าง ๆ จะไปเยี่ยมถึงขอนแก่นเลยได้ไหมค่ะ อิอิ คิดถึงเสมอนะค่ะ*-*
    
    ถึง       คุณ Independent
    
              มั่นใจในศรัทธา
              เชื่อหนาความคงมั่น
              มั่นใจในสัมพันธ์
              ถึงรักนั้นจึงมั่นคง
    
    *-*มั่นใจในรักเช่นกันค่ะ*-*
    
    ถึง         คุณคนเมืองลิง
    
                จะส่งให้จริงหรือนี่ที่พี่ว่า
                งั้นส่งมาเลยหนาเวลานี้
                เพราะต้องการจริงจริงทุกนาที
               ด้วยตอนนี้น้ำหนักลดหมดไขมัน อิอิ
    
    *-*ปิ๊ง ๆ ๆ อิอิ อ้าว แล้วเมื่อไหร่จะส่งหละเนี่ย อิอิ  แหม  ส่งซิค่ะ รู้ไหมน้องพี่จ๋อนะ ตอนนี้น้ำหนักน้อยมาก เหลือแค่เพียง 42  43 กิโลเองหละรู้เปล่า ฉะนั้น  ส่งมาให้ฉัน ฉันรับไว้เอง ฉันรับไว้เอง อิอิ แต่เอ ถ้าส่งมาให้เรา 5 กิโล แล้วพี่จ๋อเราจะเหลือกี่กิโลเนี่ย อิอิ กระพริบตาปิ๊ง ๆ ๆ ก่อนนอนอย่าลืมกินนะจ๊ะ จะได้ผอม อิอิ*-*
    
    ถึง       คุณสนิมรัก
    
               ชอบกลอนหรือชอบใจ
               ช่วยตอบใหม่ได้ไหมท่าน
               เพราะว่าในทุกวัน
               ตัวฉันนั้นไม่แน่ใจ อิอิ
    
    *-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน*-*
    
    ถึง          คุณปลาวาฬสีน้ำเงิน
    
                  แบบว่าแต่งกลอนเศร้า
                 ก็ต้องเหงาบ้างซินี่
                แต่งกลอนซึ้งถึงวจี
                รับลองมีความหวานมันส์
    
    *-*ก็กลอนมันเศร้านะค่ะ แต่รับประกันพี่ยังไม่เศร้าค่ะ แถมยิ้มได้เมื่อเจอหน้าน้องนะค่ะ คิดถึงเสมอค่ะ หายไปนานเลย  ว่าง ๆ แต่งกลอนมาให้ชมกันบ้างนะค่ะ*-*
    
    ถึง        คุณเมกกะ
    
                 น้องเองก็ชอบเหมือน
                ยังย้ำเตือนความห่วงหา
                 ด้วยชื่นชอบอักษรา
                 ที่เขียนมานั้นเหมือนกัน
    
    *-*จริง  ๆ บทนี้ในความรู้สึก น้องแต่งจากความหมายนะค่ะ คำอาจไม่ลงตัวเท่าไหร่ แต่ความหมายในชุดนี้โดนใจน้องมากเลยค่ะ อิอิ เอาเป็นว่าว่าง ๆ จะแต่งให้อ่านใหม่นะค่ะ อิอิ*-*
    
    ถึง       คุณextreme life
    
               ความปวดร้าวในดวงใจ
                ยังคงใช่ในวันนี้
               จึงไม่หมดความเศร้ามี
              ด้วยฉันนี้ยังเศร้าใจ  อิอิ
    
    *-*จริง ๆ ชอบอ่านกลอนเศร้า  ชอบแต่งกลอนเศร้านะค่ะ ถึงแม้ว่าตัวจริงจะไม่ค่อยเศร้า แต่ก็ยังชอบกลอนเศร้ามากอยู่ดีค่ะ อิอิ*-*
    
    ถึง      คุณกอกก
    
              จะขอเช่าพื้นที่ของพี่นี้
               คิดอย่างไรบอกทีบอกน้องนั้น
               หากให้เช่าหมดเลยเผยชีวัน
               คิดผูกพันแค่ดวงใจให้ตอบแทน  (ได้ไหมจ๊ะ อิอิ)
    
    *-*ปิ๊ง ๆ ๆ ฉะนั้นสงสัยวันนี้พี่จ๋อตัวจริงไม่อยู่แน่เลยค่ะ อิอิ ฉะนั้นต้องเอากล้วยล่อพี่จ๋อใหม่ดีกว่า  หากพี่จ๋อตัวจริงมา จะได้แวะมาใหม่ดีไหมค่ะ อิอิ (ส่วนการเดินทางขอให้เดินทางโดยปลอดภัยนะค่ะ  พรุ่งนี้เย็น ๆ จะโทรไปเช็คการเดินทางอีกครั้งค่ะพี่สาว  เดินทางไปและกลับโดยสวัสดิภาพนะค่ะ กระพริบตาสามครั้งบอกว่ายังผูกพันคะ อิอิ*-* 
    
    ถึง     คุณเม็ดทราย
    
             อาจเหงาและเศร้าบ้าง
             แถมอ้างว้างข้างห่วงหา
             แต่อย่างไรในทุกครา
             เสมอมาคือห่วงใย
    
    *-*จ๊ะ จะห่มผ้าหนา ๆ เลยจ๊ะ เพราะจริง ๆ พี่ห่มผ้าคืนละ 3 ผืนนะจ๊ะบอกให้ เพราะตัวพี่เล็กเลยเป็นคนหนาวง่ายนะจ๊ะ อิอิ แต่อย่างไรก็ตามแต่  ห่มผ้าหนา ๆ นะจ๊ะน้องสาว ดูแลสุขภาพด้วย ช่วงนี้อากาศหนาวมากเดี๋ยวจะไม่สบายไป รักและห่วงใยเสมอค่ะ*-* 
    
    ถึง      คุณวนเวียน
       
              บางทีความรักและร้าวรอน
              ก็สั่งสอนให้เรารู้ความเจ็บช้ำ
              แถมทำให้เรานี้ได้จดจำ
              และกระทำสิ่งปลูกที่ถูกควร
    
    *-*ขอบคุณนะค่ะสำหรับกำลังใจที่แวะมามอบให้กัน*-*
  • พฤหัส กฤษชยรักษ์

    16 ธันวาคม 2547 00:35 น. - comment id 389681

    ตอนเด็ก ๆ อยู่บ้านนอกเล่นไล่จับ
    ก็จะร้องล้อกันว่า
    
    มือใครยาวสาวได้สาวเอา
    มือใครสั้นเอาเถาวัลย์ต่อเอา
    
    ถ้าเกินเอื้อมแถวบ้ายผมเขาใช้ตะกร้อนะ อิอิ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    16 ธันวาคม 2547 00:44 น. - comment id 389698

    ถึง      คุณพฤหัส กฤษชยรักษ์
    
             จะสาวได้สาวเอาเราอยากได้
            แต่มากมายด้วยไม่กล้าพาใจหมาย
             จึงได้แต่เกินเอื้อมเลื่อมชั้นลาย
             แถมเป็นตายยังไม่กล้าพาเศร้าใจ อิอิ
    
    *-*ถ้าใช้ตะกร้อคงต้องหาต้นมะม่วงค่ะ อิอิ เอาเป็นว่าสอยมานะค่ะ จะได้ทำน้ำปลาหวานไว้ล่วงหน้าค่ะ อิอิ ราตรีสวัสดิ์นะค่ะ*-*
  • มัดหมี่ sun strom

    16 ธันวาคม 2547 09:43 น. - comment id 389772

    แม้เกินเอื้อม ก็ยัง อยากจะเอื้อม
    ทั้งตระเตรียม ความหวัง ไว้เสมอ
    แม้เกินเอื้อม ก็ยัง จะรักเธอ
    ไม่ได้เจอ ไม่เป็นไร ไม่ว่ากัน
    
    ก็คนจะรักค่ะคุณหญิง อย่างไรก็ขอให้ได้รัก
    เอื้อมไม่ถึงก้ไม่เป็นไรอะ
    
    แวะมาเยี่ยมคุณหญิงเป็นที่โหล่ค่ะ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    16 ธันวาคม 2547 11:34 น. - comment id 389830

    ถึง      คุณมัดหมี่ sun strom 
    
              แม้เกินเอื้อม  เกินใจ ให้รักมั่น
               ด้วยผูกพัน  แน่แน่ว  ไม่แปรผัน
               ยิ่งกว่านั้น ทั้งดวงใจ  มั่นให้กัน
               ทั้งชีวัน  ยังรักมั่น  เพียงตัวเธอ
    
    *-*เอื้อมไม่ถึงเหมือนกันค่ะ  เอาเป็นว่าขอแค่ได้รักก็พอมั้งค่ะ อิอิ*-*
  • สร้อยกัทลี

    16 ธันวาคม 2547 16:55 น. - comment id 390104

    แวะมาทักทายค่ะ  กลอนเศร้ามากๆ เลย
  • ผู้หญิงไร้เงา

    16 ธันวาคม 2547 21:53 น. - comment id 390232

    ถึง      คุณสร้อยกัทลี
    
              กลอนเศร้าคนไม่เศร้า
              แถมตัวเรายังสุขสันต์
              ยิ่งกว่านั้นในทุกวัน
              ยังสวนสรรค์แสนเฮฮา
    
    *-*ผู้หญิงไร้เงาอาจเศร้าบ้างแต่รับประกันเศร้าไม่นานค่ะ อิอิ ยินดีที่แวะมาทักทายกันนะค่ะ*-*
  • ลักษมณ์

    17 ธันวาคม 2547 10:12 น. - comment id 390414

    สำหรับผมและอาจมีใครบางคนหรืออีกหลายคน
    ที่เกินเอื้อมจริงๆ ครับ :]
  • ผู้หญิงไร้เงา

    17 ธันวาคม 2547 10:20 น. - comment id 390423

    ถึง     คุณลักษมณ์
    
             ช่วยเอื้อมเอาไหมเล่า
              บอกไร้เงามาแล้วกัน
              เอื้อมมะม่วงพวงไหนนั่น
              จะช่วยกันเอื้อมเอามา อิอิ
    
    *-*คุณลักษมณ์เอื้อมมะม่วงพ่วงไหนหละค่ะ อิอิ เอาค่ะ  ผู้หญิงไร้เงาจะช่วยเอื้อมด้วยคน  หากเอื้อมไม่ถึง ก็จะยอมปีนไปเก็บให้เลยค่ะ อิอิ*-*
  • ลอยไปในสายลม

    18 ธันวาคม 2547 15:51 น. - comment id 391195

    อิ อิ
    เข้าใจแต่งนะคะ อิ อิ...
  • ผู้หญิงไร้เงา

    19 ธันวาคม 2547 19:51 น. - comment id 391921

    ถึง    คุณลอยไปในสายลม
    
            แต่งตามใจคนอื่นเขา
            ด้วยตัวเราอ่านรู้สึก
            จึงแต่งตามความคิดนึก
             ที่รู้สึกคิดนึกได้
    
    *-*ก็แต่งตามคุณเถ้าธุลีเค้านะค่ะ อิอิ แต่เขาแต่งกลอนดีมากเลยนะค่ะ รออ่านหรือยังจ๊ะ*-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน