โฆ-ตะ-ระ..........มะโฆ....โห

ดาหลา & ปะการัง

ออกอาการ เซ้งโคตะระ เซ็ง
เกิดเป็น เว๊ง เป็นกรรม ปางไหน
ทำไม มาผจญ เจอกันอยู่ร่ำไป
อยู่ที่ไหรก้ไม่พ้นก้อเจอเซ่อ ไปเลย
ใครไม่รู้ ก็ดูท่านมาดเท่ห์ 
แต่ศรีเล่ห์กลกามทรามขอเฉลย
หากได้อ่านหนังสือ ท่านคงเคย
เลวกว่าหมานั่นแหละกาละแม
ให้รู้สึกเซ้ง คนเลวประเภทนี้
เป้นสตรีเสียหน่อยข่อยว่าแย่ 
แต่ แม่..ง มันเป็นชาตรี ดูดีแล
แต่ไหง แย่ แท้ ออกอิจฉาอิสตรี
ลอบแทงหลังไม่ยั้งที่คำพูด 
ลอบกระตุก สันดอนค่อนไปไม่มีศรี
อันหน้าตาดูเข้าที่มีศรี ที่สง่าดี 
แต่นิสันดอนไร้ซึ่งดีแท้แม่งผู้ชาย
ไปหาผ้าถุงแม่มา มานุ่งคงดูเท่ห์
หากเล่ห์ละกลการคนชอบขยาย
ขอให้ตายตกตามคำที่เฝ้ากระจาย
ให้ข่าวร้ายกลายจริงดั่งที่ตั้งใจ
โกรธ โกรธ โมโหไปก้อ เราเร่า
โกธรอีกแล้วหน้าตาม่ายผ่องใส
โกธรแลวบิดเบี้ยวเสี้ยวหัวใจ
เดินหนีไปห่างไว้ คนไร้ยาง
เฮ่อ คิดไป เจอคนประเภทสัตย์
เจอจะมัดให้แน่นแค่นใจกลาง
กรีดเข้าใจขอดูถึงขั่วใจไปพลาง
ทำด้วยอะไรชัวแท้แลหยาบช้า
เคยคิดให้อภัยชายโฉดเลว
ชอบใช้กริยาวาจา ระกายา
ดุจจะให้ มอดม้วยชีวาให้อาศัลย์
ถอดใจแล้วกับชายผู้ไร้ศรี
ถอดใจวางกับที่ ที่ต้นเสา 
คนอะไรใจมัวเมา ขอร้างที
คงสอนไปไร้ประโยชน์ที่จะดี
สันดอนขุดได้แต่ไม่ใช่ซึ่ง สันดาน..............
ดาหลา ปะการัง
๑๔ ธันวาคม ๒๕๔๗ 
........