ขลุ่ยหลิบ

6 ธันวาคม 2547 16:33 น. - comment id 383953

มาร้องขอความเมตตาอยู่ไฉน
จงลุกขึ้นสู้ใหม่อีกสักหน
สร้างความหวังขึ้นไว้ในกมล
เมตตาตนไว้เถิดประเสริฐเอย

ก้อนเนื้อที่รักเธอ

6 ธันวาคม 2547 16:36 น. - comment id 383955

ยามที่ท้อแท้เชื่อเถิดยังมีหวัง
แค่เพียงท่านไม่ลดละแม้อ่อนหล้า
สักวันหนึ่งหยาดฝนจะรดมา
ชื่นอุราให้ผ่อนความหนักใจ


ชอบๆภาษาคมคายดี

คนเขียนกลอน

6 ธันวาคม 2547 21:11 น. - comment id 384048

รู้สึกว่ามันได้อารมณ์ของความทุกข์ดัแท้

หากหมดหวังเมื่อไรจะชนะ
หากวันไหนหมดศรัทธาก็ต้องแพ้
สู้เถิดต้องมีทางที่ให้แก้
เพราะแม้ไม่มีใครยังมีใจที่สู้อยู่ข้างเธอ

..สีน้ำฟ้า..

6 ธันวาคม 2547 22:52 น. - comment id 384108

แวะมาเติมกำลังใจให้จ้า

เรไร

7 ธันวาคม 2547 08:29 น. - comment id 384224

ฟ้าที่นี่ ท่าทาง ทำงานหนัก
คนอกหัก มาออดอ้อน พรทุกครั้ง
เที่ยวบนบาน เรี่ยวแรง แห่งกำลัง
ขอความหวัง หัวใจ ใหม่สักที

หรือลืมไป ว่าวสันต์ ผ่านไปแล้ว
แม่น้องแก้ว เหมันต์  หวั่นฉวี
พิรุณมา คงสะท้าน สั่นฤดี
ขอปราณี อย่ามีน้ำ ยามหนาวเลย

@@@@@@@@@@@@@@@@

ไพเราะครับ แต่นี่หนาวแล้วน่ะ เห็นรูปก็หนาวแทนแล้ว ถ้าโดนน้ำเข้าไปอีก ตายแน่ อิอิอิ

+-*-+ ll๛เมกกะ๛ll

7 ธันวาคม 2547 12:20 น. - comment id 384312

เศร้าสุด ๆ เลยอ่ะ

เขียนได้ดีมาก ๆ เลยครับ