แต่งมั่วๆ..ไม่รู้แต่งได้ไง

เพราะรัก


เพียงสายลมพัดโบก
ต้นดอกอะโศกก็พลิ้วไหว
เพียงน้ำคำหวานวาจาชาย
หัวใจหญิงก็โอนเอนไปกว่าครึ่ง
เพียงน้ำคำอันแสนจะลวงหลอก
เจ้าก็คิดว่าไม่กลิ้งกลอก
หลงน้ำคำรสหวานเสียหน้ามืดตามัว
ไม่คิดติเตียนว่าชั่วดี
เขาลวงหลอกใยเจ้าไม่รู้
เขาพูดโบดใยเจ้าไม่สงสัย
เพียงเขามาพร่ำระพันน้ำคำ
เจ้ามิคิดไตร่ตรองดูให้แน่ใจ ก็ใจง่าย ยอมมอบชีวาวาย
เพียงสายลมเย็นพัดฉ่ำๆ
เสียงหัวใจก็พร่ำร่ำเรียกหา
เพียงเสียงเรียกของเวลา
ก็ลืมหมดสิ้นความผิดถูกชั่วดี
เพียงน้ำคำคนปากหวาน
อะเซาะเฉอเราะเก่งเกินกาน
เจ้าก็เฝ้าพร่ำร่ำแต่จะเรียกหา
บ่นอยากพบสบกับสายตา  ไม่คำนึงถึงว่า เขานั้นแสนหลอกลวง
มานแต่งอะไรของมันหว่าเนี่ยๆๆ
				
comments powered by Disqus
  • อ่านเล่นๆ

    4 ธันวาคม 2547 02:56 น. - comment id 383332

    บทที่สองสัมผัสไม่ค่อยดีเท่าไหร่
    แต่เนื้อหา OK
  • ดาหลา & ปะการัง

    4 ธันวาคม 2547 09:21 น. - comment id 383347

    คิคิ  มาแอบดู น้องหมูหวานเรา.............เพ้อมั่ง 
    
    คิคิ
  • คนเมืองใหม่

    4 ธันวาคม 2547 18:42 น. - comment id 383480

    ไปชอบใครมา โดนหลอกมารึเปล่า
  • ชัยชนะ

    4 ธันวาคม 2547 20:58 น. - comment id 383529

    แต่งกลอนมั่วได้
    แต่ของจริงตาดูให้ดีอย่ามั่วนะจ๊ะ
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน