เพียงสายลมพัดโบก ต้นดอกอะโศกก็พลิ้วไหว เพียงน้ำคำหวานวาจาชาย หัวใจหญิงก็โอนเอนไปกว่าครึ่ง เพียงน้ำคำอันแสนจะลวงหลอก เจ้าก็คิดว่าไม่กลิ้งกลอก หลงน้ำคำรสหวานเสียหน้ามืดตามัว ไม่คิดติเตียนว่าชั่วดี เขาลวงหลอกใยเจ้าไม่รู้ เขาพูดโบดใยเจ้าไม่สงสัย เพียงเขามาพร่ำระพันน้ำคำ เจ้ามิคิดไตร่ตรองดูให้แน่ใจ ก็ใจง่าย ยอมมอบชีวาวาย เพียงสายลมเย็นพัดฉ่ำๆ เสียงหัวใจก็พร่ำร่ำเรียกหา เพียงเสียงเรียกของเวลา ก็ลืมหมดสิ้นความผิดถูกชั่วดี เพียงน้ำคำคนปากหวาน อะเซาะเฉอเราะเก่งเกินกาน เจ้าก็เฝ้าพร่ำร่ำแต่จะเรียกหา บ่นอยากพบสบกับสายตา ไม่คำนึงถึงว่า เขานั้นแสนหลอกลวง มานแต่งอะไรของมันหว่าเนี่ยๆๆ
4 ธันวาคม 2547 02:56 น. - comment id 383332
บทที่สองสัมผัสไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่เนื้อหา OK
4 ธันวาคม 2547 09:21 น. - comment id 383347
คิคิ มาแอบดู น้องหมูหวานเรา.............เพ้อมั่ง คิคิ
4 ธันวาคม 2547 18:42 น. - comment id 383480
ไปชอบใครมา โดนหลอกมารึเปล่า
4 ธันวาคม 2547 20:58 น. - comment id 383529
แต่งกลอนมั่วได้ แต่ของจริงตาดูให้ดีอย่ามั่วนะจ๊ะ