กราบพระบาทเบื้องพักตร์พระศาสดา อันตัวข้านามสุพรรณกัลยา ถวายพรพระจักรพรรดิราชา แลพระราเมศวร ธ ปรีชา อันหม่อมฉันจักต้องออกจากเมืองเกิด พระทรงเลิศทรงเข้าใจนะเจ้าขา อันตัวข้าพุทธเจ้าต้องไคลคลา ก็ไปเพียงกายาหาใช่ใจ ขอองค์พระปฏิมาจงจำไว้ ไม่ว่าข้าจักอยู่แห่งหนใด ไม่มีมันนั้นดอกอยู่ในใจ มีเพียงไทยมหาธานียุทธยา จักไม่ลืมเวียงวังพระปราสาท แสนวิลาศอำไพดั่งสวรรคา จักไม่ลืมบรรพอยุธยา จักขอวางวิญญาณ์ข้ากระษัตรีย์ ถึงสังขาร์เถ้ากระดูกอยู่ที่ไหน แต่หัวใจจักอยู่ในแดนไทยนี้ โลหิตนั้นจะไหลหมดทั้งอินทรีย์ จักถวายเป็นบัตรพลีธานีไทย มันเอากายข้านี้พรากจากแม่ จักให้มันพ่ายแพ้ย่อมฉิบหาย แผ่นดินมลายสูญเพราะจรไฟ ไม่ให้เหลือแม้แต่ซากนัครา
นัฐรัญ 3 ธ.ค. 2547 21:22 น. - ID 66921 
1035
2
0
4 ธันวาคม 2547 00:42 น. - comment id 383314
สุดยอดเลยอะ คำที่เอามาแต่ง อ่านยากจริงแอ๊ะ แต่กลอนเพราะนะ เราไม่ใช่คนประวัติ เท่าไร เรียนทีไร พาราถามหาทุกที
6 ธันวาคม 2547 14:05 น. - comment id 383909
ต้องอย่าไปเครียดครับ ประวัติศาสตร์เป็นศาสตร์แห่งความคิด คิดตื้นๆก่อนแล้วทักษะมันจะฝึกให้คิดลึกลงไปเอง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
