กายอยู่ไกล ใจอยู่นี่

นัฐรัญ

กราบพระบาทเบื้องพักตร์พระศาสดา
อันตัวข้านามสุพรรณกัลยา
ถวายพรพระจักรพรรดิราชา
แลพระราเมศวร ธ ปรีชา
อันหม่อมฉันจักต้องออกจากเมืองเกิด
พระทรงเลิศทรงเข้าใจนะเจ้าขา
อันตัวข้าพุทธเจ้าต้องไคลคลา
ก็ไปเพียงกายาหาใช่ใจ
ขอองค์พระปฏิมาจงจำไว้
ไม่ว่าข้าจักอยู่แห่งหนใด
ไม่มีมันนั้นดอกอยู่ในใจ
มีเพียงไทยมหาธานียุทธยา
จักไม่ลืมเวียงวังพระปราสาท
แสนวิลาศอำไพดั่งสวรรคา
จักไม่ลืมบรรพอยุธยา
จักขอวางวิญญาณ์ข้ากระษัตรีย์
ถึงสังขาร์เถ้ากระดูกอยู่ที่ไหน
แต่หัวใจจักอยู่ในแดนไทยนี้
โลหิตนั้นจะไหลหมดทั้งอินทรีย์
จักถวายเป็นบัตรพลีธานีไทย
มันเอากายข้านี้พรากจากแม่
จักให้มันพ่ายแพ้ย่อมฉิบหาย
แผ่นดินมลายสูญเพราะจรไฟ
ไม่ให้เหลือแม้แต่ซากนัครา				
comments powered by Disqus
  • เด็กตรัง

    4 ธันวาคม 2547 00:42 น. - comment id 383314

    สุดยอดเลยอะ   คำที่เอามาแต่ง  อ่านยากจริงแอ๊ะ  แต่กลอนเพราะนะ  เราไม่ใช่คนประวัติ เท่าไร เรียนทีไร  พาราถามหาทุกที
  • นัฐรัญ

    6 ธันวาคม 2547 14:05 น. - comment id 383909

    ต้องอย่าไปเครียดครับ
    ประวัติศาสตร์เป็นศาสตร์แห่งความคิด  คิดตื้นๆก่อนแล้วทักษะมันจะฝึกให้คิดลึกลงไปเอง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน