...ใต้รอยเท้า... มีเรื่องราวเม็ดทรายอีกนับหมื่น ...และแม้...ที่แห่งนี้ใครเคยยืน... ก็ต้องมีรอยเท้าอื่น...ย่ำลงไป... ...และในฟองพรายของปลายคลื่น... ไม่ว่า...รอยเท้าจะเคยลึกตื้นสักแค่ไหน... ...ไม่ว่า...แรงคลื่นซัดจะเบาบางสักเพียงไร... สุดท้าย...ก็จะกลบรอยไป...ไม่เหลือรอย... ...ฉันเดินเบาเบาบนพื้นทราย... ...เพื่อทิ้งรอยเท้าเรี่ยรายเพียงเล็กน้อย... ...เพื่อว่า...น้ำทะเล...จะไม่เสียเวลาซ้ำซ้ำเพื่อชะรอย... ...คิดถึงตัวเองให้น้อย... ...เธอจะเข้าใจ...
ละอองน้ำ 2 ธ.ค. 2547 21:09 น. - ID 66826 
1057
4
0
2 ธันวาคม 2547 21:33 น. - comment id 382690
เศร้าแต่เข้าใจ -_-.
2 ธันวาคม 2547 22:56 น. - comment id 382734
เป็นปรัชญาลึกซึ้งละเอียดอ่อนมาก เขียนได้งามเหลือเกินค่ะ
3 ธันวาคม 2547 01:27 น. - comment id 382802
จะเข้าใจครับ .. อิอิ
3 ธันวาคม 2547 09:31 น. - comment id 382877
ลึกซึ้งจนเกือบไม่เข้าใจค่ะ
3 ธันวาคม 2547 15:07 น. - comment id 383025
รัก เธอดั่งเช่นเม็ดทราย มิอาจนับได้มากมายนัก มากล้นความรักบายระบัด ซึมซับจับจิตทุกวัน รัก เธอดั่งเช่นเม็ดทราย แม้ลมโปรยปรายพายพัด เม็ดทรายมิมีเลือนดับ ยังทับฝังท่วมล้นมั่นคง
3 ธันวาคม 2547 19:22 น. - comment id 383202
รอยเท้าที่สลาย กับเม็ดทรายตามองเห็น ความจริงอาจซ่อนเร้น ไม่อาจเห็นในเม็ดทราย แวะมาช่วยเพิ่มความงงครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
