ทิฏฺฐิวิสุทฺธิ ๓

แก้วประเสริฐ

                    ทิฏฺฐิวิสุทฺธิ  ๓
       (ขยายความ ใน วิสุทฺธิสังคหะ ๗)
          ดูกรผู้ประพฤติธรรมเป็นอาจินต์
ด้วยความสิ้นสังขารนั้นอนิจจังหนอ
พอเริ่มเกิดผันเปลี่ยนไปไม่รีรอ
รูปนามพอคล้อยจากพรากโสกะ
          ความยึดมั่นถือมั่นสังขารทั้งหลาย
เหตุกลับกลายร้ายดีที่พบปะ
นำมาชำระด้วยใจมิได้ละ
เอาชัยชนะทั่วไปมิได้วาง
           ด้วยยึดถือใจเรานั้นเป็นใหญ่
ไม่ฟังใครบอกว่ามาสะสาง
ใช้สติปัญญาพาให้กระจ่าง
เป็นหนทางร้างพรากจากห่างไกล
           สิ่งทั้งหลายจากใจให้เป็นเหตุ
นามรูปปริจเฉทญานพันมาสลาย
มีเกิดดับนับทุกข์สุขกลับกลาย
ด้วยสักกายในอัตตาพาทิฏฐิดำเนิน
          หากมีสติศีลสมาธิปัญญามากำหนด
ปัญญาจรดเห็นรูปนามตามมิขัดเขิน
ละส่วนเกินลงไว้อย่าให้บังเอิญ
แล้วมาเจริญกัมมัฏฐานวิปัสสนาญาณ
          เพาะชำระจิตใจให้หมดจด
ดุจนักพรตกำหนดไว้ในสังขาร
รู้กลไกรูปนามตามประมาณ
สภาวะกาลนั้นปราศสักกายอัตตทิฏฐิ
          เมื่อรู้รูปนามตามสภาวะอันเป็นจริง
ในทุกสิ่งเข้ามาหาแล้วดำริ
ดุจไม้ดอกแรกแย้มแซมผลผลิ
ดอกผลผลิตกลิ่นหอมน้อมนำใจ
          ด้วยปัญญาที่กำหนดจรดแจ้ง
ซึ่งแสดงสภาวะจริงสิ่งสดใส
ขึ้นชื่อว่าทิฏฺฐิวิสุทฺธิที่ไฉไล
น้อมนำไปในธรรมขั้นสูงมุ่งนิพพาน.
           ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙