อันมนุษย์ สุดยากแท้จะหยั่งถึง ไม่มีพึงพอใจโอ้โหยหา ชามเช่าค่ำ ปล่อยไปตามเวลา คดิชีวาเพียงน้อยนิด ติดเตื่อนใจ อย่าทำเช่นนั่นพลันเหินเหตุ เทศน์สั่งสอน ความเป็นกลอนส่องใสดูดีมีสุดวิสัย ต่างคนต่างอยู่ บ้างก้ ช่วยกันไป ไม่มีใครแล้งนัก ผลักเมตตา ร้อยเรียงเสียงแรก เข้าบันทึก นึกคะนึกคะนอง จ้องเข้าหา อารมร์ใส่ไป แต่ไร้ซึ่งปัญญ่า ไม่มีอิจฉาบอกหลอกทำไม เกิดมาคุ้มแล้วได้ชาติหนึ่ง เดินทางรอบโลกโอ้สุขใส แต่ละเมืองไปกว่าลาครั้ง ทุ่งไกล สุดเสียงแรกยันทึก รู้สึกดี............................
2 ธันวาคม 2547 13:01 น. - comment id 382412
กลอนงามครับ เก่งขึ้นทุกๆวันเลยครับ แก้วประเสริฐ.
2 ธันวาคม 2547 13:42 น. - comment id 382433
แวะมาอ่าน และทักทายค่ะ อิ อิ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง ถ้าหายไป อย่าว่ากันนะคะ อิ อิ...... .......ถึงเราจะไม่ค่อยพบกันเท่าไหร่ แต่หัวใจฉันยังให้เธอเสมอ ถึงอย่างไรฉันก็ยังเป็นเพื่อนเธอ เธออย่าเผลอลืมฉันแม้วันผ่านไป...
2 ธันวาคม 2547 17:13 น. - comment id 382531
I send e-card for you. Open your e-mail please.