ท้องฟ้าสีคราม โอบอุ้มขุนเขาที่กว้างใหญ่ สูงตระการอยู่กว้างไกล ไม่หวั่นไหวกับสิ่งที่เข้ามา คงเหมือนเธอสินะ...ขุนเขา ที่กำลังรออะไรบางอย่าง รออยู่อย่างเดียวดายอ้างว้าง แม้ไม่มีหนทาง จะก้าวไป
สร้อยกัทลี 1 ธ.ค. 2547 16:49 น. - ID 66718 
1257
6
0
1 ธันวาคม 2547 17:08 น. - comment id 381838
ขอบคุณนะที่เข้ามาทักทาย ขุนเขากว้างใหญ่ช่างไพศาล เหมือนฉันช่างร้าวรานใจเป็นหนักหนา ยิ่งกว้างยิ่งลึกรู้สึกสำนึกว่า เพราะอะไรหนาฉันจึงอยู่คนเดียว
1 ธันวาคม 2547 22:55 น. - comment id 382076
ลึกซึ้ง เฉกเช่น นาม อันไพเราะ สร้อยกัทลี
2 ธันวาคม 2547 07:04 น. - comment id 382201
มาอ่านของคุณครูที่รัก ฝากความคิดถึง ..ถึงคุณครูจิ๊กด้วยนะ คิดถึงทั้งสองคนเลย
2 ธันวาคม 2547 12:41 น. - comment id 382397
ขอบคุณ คุณพี่ผลิใบมากค่ะที่เข้ามาให้กำลังใจ
2 ธันวาคม 2547 12:43 น. - comment id 382398
ขอบคุณนะคะ คุณทิกิ_tiki ที่เข้ามาชื่นชมผลงาน
8 ธันวาคม 2547 17:15 น. - comment id 385135
ท้องฟ้าสีดำ คุกคามขุนเขาที่กว้างใหญ่ จนไม่เห็นความสูงตระหง่าน จนสิ้นความเกรงขามในหมู่คน คงเหมือนเธอสินะ......ขุนเขา ที่กำลังรอเฝ้าคอยบางอย่าง พัวใจข้าส่งเสียงน้องคราง ด้วยความอ้างว้างในใจ จะหยุดอยู่ ณ.ตรงนี้ เพราะขี้เกียจเดิน อ้้าวเป็นงั้นไป ...ขอเอวัง
29 มีนาคม 2548 13:44 น. - comment id 414369
แม่จิตร ขอบคุณมากนะยศ ที่มาทักทาย อย่างยศไม่ได้อยู่คนเดียวหรอก เชื่อสิ....อิอิ
29 มีนาคม 2548 13:46 น. - comment id 414370
อิอิ... อะไรจะขี้เกียจเดินขนาดนั้น หาคนอุ้มสิคะ ขอบคุณค่ะที่มาทักทาย รักษาสุขภาพนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
