ชีวิตก็เหมือนมาม่า มีเส้นหนาเส้นบางไม่เท่ากัน มีเผ็ดร้อนเค็มเปรียวอร่อยทั้งนั้น สุดท้ายนั้นมันก็อยู่ในท้องเอย
30 พฤศจิกายน 2547 14:35 น. - comment id 381139
555 ขำดีค่ะ ไว้ให้คนอื่นแต่งต่อแล้วกัน อ่านแล้วหิวเลยไปหามาม่าต้มก่อนนะคะ
30 พฤศจิกายน 2547 14:58 น. - comment id 381149
555555555555++++++++++ คงอร่อยมากเลยสิ คุณ ผมแวะมาทักทาย ยายแตงกวาดอง
30 พฤศจิกายน 2547 17:04 น. - comment id 381219
เขียนได้น่ารักดีครับ ๚ะ๛ size>
30 พฤศจิกายน 2547 19:12 น. - comment id 381282
create มาก ขอชม ^o^ อะ แต่งต่อให้นะ พออิ่มหนำทำท้องตึงหนังตาหย่อน แสนง่วงนอนอยากพักผ่อนนอนเฉยเฉย อิ่มอย่างนี้ไม่อยากจะเคลื่อนที่เลย ทำเฉยเมยเสยผมยิ้มไม้จิ้มฟัน ^o^
1 ธันวาคม 2547 06:40 น. - comment id 381478
มาเป็นกำลังใจให้อ่ะ.........
2 ธันวาคม 2547 10:58 น. - comment id 382335
หุหุที่คิดกลอนบทนี้ขึ้นมาได้เนี้ยตอนนั้นกำลังหิวอยู่อ่ะค่ะ