กลอนศรย้อน ย้อนสง่าปรากฏประกาศศักดิ์ ขนดกนักชอุ่มแม่นแม้นสิงขร จั๊กแร้พาดฟ้าคลุมอัมพร เหงื่อหยดย้อยชโลธรที่หลั่งริน ขนหยาบกร้านสะท้านภพกลบไตยภาค น้ำเหงื่อหลากเป็นเกลียวคลื่นกระทบหิน ท่วมสวรรค์ล้นวจีทะลักดิน สัมผัสขนดังเสียงพิณก้องกังวาล จั๊กแร้ดั่งดอกบัวบานสะพรั่ง สะบัดดังพนาราบโลกัณฑ์ผลาญ ปฐพีสมุทรแยกอลังการ ไร้เทียมทานดุจพระเจ้าเหล่าเทพี ครั้นสยายขนแผ่ไกลไม่รู้จบ กลืนดาราเอกภพฤกษ์ราศี สุริยาจันทิมายังยอมพลี รักแร้ดกมโหรีดุจไพรดง ยามยกแขนกลิ่นโรยโชยเป็นสาย ธรณียุบทลายกลายเป็นผง รักแร้ดั่งมะนาวกรดสุดทะนง วาตภัยยังทรงมิกล้าเกรง ขนรักแร้แผ่อำนาจสะบัดว่อน เลื้อยไชชอนดั่งงูพิษเยี่ยงมะเส็ง งูมะโรงฤทธิ์กล้ายังต้องเกรง ประกายเปล่งรัศมีดุจจันทรา อัสนีวารีพนาลัย นภาไฟพฤกษาชาติหินภูผา อัสรินเหล็กแร่ลมลาวา ทั่วโลกาสยบแยบแทบมลาย ความคงทนดุจแร่เพชรมรกต เลื้อยเลี้ยวลดคดเคี้ยวเบี้ยวเป็นสาย ตวัดครั้งพังพินาศล่มละลาย ชีพวอดวายมลายสิ้นปลิดชีวี ครั้นโกรธาแกร่งกล้าบุกห้าวหาญ สยายบานศักดิ์สิทธิ์ยิ่งหยิ่งศักดิ์ศรี ร่อนเฉวียนเวียนวนชนไพรรี ใครหือรือหรือลองดีดับชีวา อิทธิฤทธิ์มนตราอำนาจขลัง ปลดปล่อยครั้งสะเทือนดังเคลื่อนเวหา คำรามก้องบันลือลั่นอวดเดชา เสียงสนั่นสั่นโลการะบือไกล หากผู้ใดไม่เกรงขามหยามลบหลู่ ล้ำล่วงเกรียติอันเชิดชูกว่าสิ่งไหน ขนรักแร้ฆ่าอาฆาตแผดบรรลัย สะบัดชัยหาผู้ใดมาต่อกร รักแร้ฉายสายแสงรุ้งพุ่งแพรวพราว แสงแวววาวราวนวลจันทร์ต้องอัปสร สว่างใสไสวจ้าสาดขจร งามสลอนส่องอมรงอนงนเงา รักแร้ร้อนเรืองรองรกรุงรัง พิภพพังพั่งพูนเพิ่มพันแผดเผา เทิดทูนไท้ทวยเทพเทียบแท้เท่า เปลื้องปัดเป่าปราดเปรียวเปรื่องโปรยปราน กรดกัดกร่อนเกรียติเกริกก้องเกรียงไกล เขรอะขี้ไคลครื้นเครงคล้อยขับขาน ย้วยยาวย้อยยืดหยุ่นใหญ่หย่อนยาน ช่องเชี่ยวชาญชดช้อยเฉี่ยวไชชอน ว่อนเวียนวนแวววาววับว่องไว สวยสดใสสาดแสงโสสาปศร งอกงดงองอมงามเงางนงอน ดำเด่นดั่งดินดรดกดุจดง หากผู้ใดคิดทำลายมุ่งอาฆาต ขนสยาดสาดขยายเยี่ยงปีกหงส์ ตัดไม่ขาดบาดบิ่นสิ้นดำรงค์ แม้เพชรปาดยังทรงคงรูปเดิม ครั้นจะตัดตวัดครั้งพระขรรค์บิ่น ครั้นจะสาวดึงให้สิ้นก็ยิ่งเสริม ครั้นกระชากรากยิ่งยืดยาวเพิ่มเติม หากขนขาดก็เริ่มเพิ่มเยิ้มเป็นทาง จั๊กแร้แค่สะกิดชีวิตดับ สะท้อนแสงแรงระยับมิอาจถาง กลิ่นเหม็นเปรี้ยวเฉี่ยวครั้งแรงมิจาง เส้นสวยบางเรือนรางพันมิคลาย จั๊กแร้ดุจแส้สายฟ้าฟาด อัสรินเป่าพินาศแรงเหลือหลาย ไฟโลกัณฑ์แผดเผาพันทำลาย เพชรสลายพลอยสาแหรกแตกกระเจิง ขนงอกยาวยึกยักหยิกหยักศก กลืนสวรรค์พันนรกหมกยุ่งเหยิง รกรุงรังเรี่ยราดขนกระเซิง แผ่เตลิดเปิดเปิงน่าดูชม ขนกระฉ่อนลือนามงามวิจิตร แผ่ทุกทิศคลุมปิดมิดทับถม พันขยุ้มรุมรัดอัดเป็นปม ฤทธิ์เดชล้ำพญายมน่าเชิดชู ขนรักแร้รูปร่างบางเบาเบาะ เสียงไพเราะฟังเสนาะระรื่นหู เจาะเหล็กแร่แค่เสี้ยววิฯกลวงเป็นรู ปลายเรียวแหลมมิเคยทู่ดูเยือกเย็น แม้เกราะเพชรยังคงมิอาจต้าน เพียงพัดผ่านมลายพลันทันตาเห็น บดเป็นผงป่นละเอียดเสียดกระเด็น สาดกระเซ็นแผ่มิดปิดดารา จั๊กแร้แกร่งกล้าน่าสรรเสริญ พริ้วเป็นเนินเหาะเหินดุจหงสา กระพือเหยียดเฉียดครั้งตระการตา สวยสง่าหาผู้เทียบเปรียบความงาม จั๊กแร้แก่กล้าอาคมเลิศ แสนบรรเจิดประเสริฐยิ่งน่าเกรงขาม เปียกชะอุ่มชุ่มแฉะอยู่ทุกยาม บิดครั้งสามน้ำเอ่อล้นท้นโลกัณฑ์ พันดั่งอวนม้วนรัดมัดแน่นเหนียว เฉือนดั่งเคียวเงี้ยวง้างช่างรังสรรค์ เงาดั่งธารวารีต้องแสงจันทร์ ขนดกมันพันธนาระย้ายาว ยามลมพัดขนโอนอ่อนงามพริ้วไหว เปล่งประกายสายแสงสีนวลขาว ครั้นตบครั้งพังทลายตายระนาว เหงื่อไหลยาวราวสายฝนหล่นสู่ดิน ยามดีดขนเป็นเพลงบรรเลงพริ้ว พันเป็นริ้วปลิวโปรยปานถวิล เสียงสนั่นลั่นนรกยังได้ยิน ราวดุจเทพบรรเลงพิณบินเวียนวน ครั้นพิโรธโกรธลั่นสนั่นทั่ว ขนม้วนตัวระรัวลั่นพันไพรสนณ์ ครอบจันทรคลอนวิมานเผาผลาญรน มอดไหม้จนแผดเผาเถ้าธุลี ปลายรักแร้เรียวแหลมดุจคมดาบ ปัดครั้งราบโล่งเตียนเลี่ยนวิถี อำนาจล้ำสูงศักดิ์เหนือวจี เทพนอบน้อมสดุดีทั่วโลกา จั๊กแร้สูงเสียดเบียดสวรรค์ ล้อมวิมานผลาญพันดันถลา กลืนจันทรอเวจีบี้โลกา มัดทั่วหล้าม้วนรัดชัชวาล ขนรักแร้ดกยาวสาวเป็นริ้ว ลมพัดหวิวขนพันกันประสาน คลายมิออกลอกเช่นไรไม่สะท้าน ยาวยั้วเยี้ยพันสังหารผลาญโลกัย หากยามใดเกรี้ยวกราดองอาจแท้ ขนรักแร้เหนียวหนึบเสมือนไหม ถอนมิออกถักทอเป็นเส้นใย ร้อนดั่งไฟพิษร้ายม้วนเกลียวกลม จั๊กแร้ชดชะม้อยคล้อยปลิวสวย ยาวสลวยพริ้วพร้านพันเส้นผม ลายลีลาล้ำเลิศลอยลู่ลม นี่แหละสมกับรักแร้ศรย้อนเอย By : C&J
CHOKDEE 28 พ.ย. 2547 21:15 น. - ID 66480 
845
1
0
28 พฤศจิกายน 2547 21:38 น. - comment id 380046
แต่งได้ดีค่ะ เข้าใจแต่งนะค่ะ
29 พฤศจิกายน 2547 12:13 น. - comment id 380330
เยี่ยม
29 พฤศจิกายน 2547 21:56 น. - comment id 380724
dee
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
