วิถีชีวิต ใช่ใครลิขิต เพียงเราครุ่นคิด จะผิดหรือถูก อาจมีทุกข์ตรม ถ้าล้มแล้วลุก ชีวามีสุข ปลุกปลอบหัวใจ อาจมีขวากหนาม พาให้ครั่นคราม หลงโลมรูปงาม ผลีผลามเผลอไผล น้ำตาจะหยด รินรดหัวใจ โศกาอาลัย อาภัพอับอาย บางสิ่งแหนหวง กลับกลอกหลอกลวง ก้าวลงในบ่วง ช้ำทรวงเหลือหลาย กระโดดลงหลุม กลัดกลุ้มใจกาย ตะเกียกตะกาย ปีนป่ายขึ้นมา ไฟรักเผาผลาญ ฤดีแหลกราญ เจ็บถึงวิญญาณ ดวงมาลย์อ่อนล้า มาถึงวันนี้ ชีวีใฝ่หา ขอแค่เพียงว่า ข้าผ่านพ้นไป เพลงรักเฉื่อยฉิว ดวงจิตลอยลิ่ว หทัยปลิดปลิว ลุ่มหลงสงสัย ความหลังครั้งนั้น ผูกพันมั่นใน สะอื้นอาลัย เพราะใจไม่ลืม
27 พฤศจิกายน 2547 12:21 น. - comment id 379158
ไฟรักเผาไหม้ จนร้าวหวั่นไหว ซ้ำแย่หทัย หมองไหม้เหลือทน ไฟรักเผาจิต ใกล้ชิดทุกหน ก็ยอมจำนน ยอมทนรักลวง *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
27 พฤศจิกายน 2547 12:28 น. - comment id 379166
แนวทางดับทุกข์ที่หลากสีสัน แห่งบทกวีทำได้ดีเยี่ยม๚ะ๛ size>
27 พฤศจิกายน 2547 12:50 น. - comment id 379174
รักก็เจ็บ เลิกก็เจ็บ.......... ***แวะมาทักทายครับ
27 พฤศจิกายน 2547 13:28 น. - comment id 379189
จริง ๆๆ ชีวิต ใครเขาลิขิตไว้ แต่เราตะหาก เป็นผู้เดินคิด และตัสนินใจเอง............... ลิขิต บนหัวใจค่ะ มาเป็นกำลังใจ ให้นะคะ ............
27 พฤศจิกายน 2547 16:02 น. - comment id 379245
เพราะไม่ลืมเรื่องราวเก่าเก่า ตัวของเราจึงหมองครองแต่ช้ำ เพราะไม่เคยลืมเรื่องราวที่ระกำ ความเจ็บย่ำช้ำชอกตอกที่ใจ แวะมาทักทายนะคะพี่ต่อ ยังเจ็บตัวอยู่เลยค่ะ เมื่อวันก่อนรถมอไซค์ล้มค่ะ แล้วเมื่อวานพี่ต่ไปลอยกระทงที่ไหมาค่ะ เอ.. แล้วไปลอยกะใครเอ่ย ? .. อิอิ
27 พฤศจิกายน 2547 19:36 น. - comment id 379309
มาทักทาย+เป็นกำลังใจจ้า
27 พฤศจิกายน 2547 19:54 น. - comment id 379320
แสนรักแหนหวง กว่าใครทั้งปวง ไม่เคยหลอกลวง จากบ่วงหัวใจ เพราะยังตระหนัก ประจักษ์หยาดใส ส่วนลึกฤทัย มอบให้แด่เธอ** เพราะไม่ลืม..เธอ สวัสดีค่ะ
27 พฤศจิกายน 2547 19:56 น. - comment id 379324
ลืมพี่ๆน้องๆเพื่อนไม่ลงหรอกค่ะ ดุแลสุขภาพนะคะ คิดถึงค่ะ
27 พฤศจิกายน 2547 19:57 น. - comment id 379325
เศร้าจังท่านเร เหมาะกับเมกมากเลยนะ กลอนบทนั้นเมกเขียนเสร็จแล้วนะ เด๋วจะนำมาให้อ่านครับ +-*-+ +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+
27 พฤศจิกายน 2547 21:55 น. - comment id 379393
อันห้วงรักเหวลึก ยากนักที่ใครจะป่ายปีนออกมาได้โดยไม่สะบักสะบอมนะคะ ตกหลุมทีไร บาดเจ็บทุกที
28 พฤศจิกายน 2547 07:03 น. - comment id 379475
มาเล่าสู่กันฟัง...ปีนี้ที่วัดข้างบ้านจัดงานครับ ในวัดเขามีสระ สำหรับจัดงานลอยกระทงอยู่แล้วครับ ปัญหาเรื่องลมไม้ค่อยมีหรอกครับเพราะว่า มีต้นไม้ใหญ่บังไว้ให้ แต่ก่อนลอยนี่ซิครับในงานมีการจัดนิทรรศการหลายอย่างรวมถึงกีฬาเซปักตระกร้อสุดโปรดของผมด้วย ผมก็ลงแข่งเช่นกันครับครั้งนี้คว้ารางวัลที่ 2 มาได้ กว่าจะได้ลอยก็เที่ยงคืนกว่าแนะ.....ลอยเสร็จเลยฉลองถ้วยอันดับลองซ๊ะ ... หนึ่งเมาใหญ่เลย อิอิ
28 พฤศจิกายน 2547 10:10 น. - comment id 379566
ไฟรักเผาผลาญ ฤดีแหลกราญ เจ็บถึงวิญญาณ ดวงมาลย์อ่อนล้า มาถึงวันนี้ ชีวีใฝ่หา ขอแค่เพียงว่า ข้าผ่านพ้นไป ------------------------------------------------------- ไฟรักโลมเล้า คิดถึงวอนเว้า ละทิ้งความเศร้า มีเขาในใจ มาถึงวันนี้ ชีวีสดใส รักสร้างสายใย หทัยสองดวง งานนี้เศร้าจังค่ะ... ขออนุญาตหยิบยกหนึ่งบทที่เศร้าที่สุดของคุณ (ในความรู้สึกกี้นะคะ) แล้วก้อเขียนแจมซักบท.. เพิ่งหัด...ไม่รู้ถูกหรือป่าว...
28 พฤศจิกายน 2547 10:46 น. - comment id 379584
เรนว่า ไพเราะ .. ทั้งของพี่เรฯ .. และพี่กี้ .. นะคะ.. .. เรน อยากให้ เขียน ..คู่กันจัง ..
28 พฤศจิกายน 2547 12:20 น. - comment id 379661
เพราะดีค่ะ พี่ต่อ อิ อิ แวะมาอ่านแล้วค่ะ อิ อิ ...เพราะรักให้ไป เธอรู้ใช่ไหม ไม่ใช่ให้ใคร แต่ฉันให้เธอ ตัวเธอก็รู้ ดีอยู่เสมอ ว่าฉันรักเธอ รักเธอเพียงใด...
28 พฤศจิกายน 2547 12:35 น. - comment id 379683
แม้รักหนักจิต หากยังใกล้ชิด มิกล้าปกปิด ในสิ่งสงสัย รักเธอแน่แท้ มิแลผู้ใด ขอเพียงแต่ใจ มั่นคงตรงกัน.....ฯ มาทักทายค่ะ..งานงาม...สื่อความหมายได้ดีค่ะ..
28 พฤศจิกายน 2547 22:25 น. - comment id 380082
การที่จะลืมอะไรที่เราต้องการลืมมันช่างยากเย็น อย่างที่เขาบอกนะคะ อยากจำกลับลืมอยากลืมกลับจำ ยิ่งความรู้สึกดีๆกับใครบางคนที่เราไม่อาจจะลืม แม้เวลาจะผ่านไปนานเท่าไร ยิ่งนานกับยิ่งคิดถึงมากก
28 พฤศจิกายน 2547 22:25 น. - comment id 380083
การที่จะลืมอะไรที่เราต้องการลืมมันช่างยากเย็น อย่างที่เขาบอกนะคะ อยากจำกลับลืมอยากลืมกลับจำ ยิ่งความรู้สึกดีๆกับใครบางคนที่เราไม่อาจจะลืม แม้เวลาจะผ่านไปนานเท่าไร ยิ่งนานกับยิ่งคิดถึงมากก
29 พฤศจิกายน 2547 09:25 น. - comment id 380204
ไม่ลืมแต่ก็ไม่จำใช่เปล่าค่ะพี่ต่อคิกๆๆๆแวะมาป่วนค่ะ คิดถึงเสมอ