โอ้เหนื่อยหนักนักแล้วแก้วตาพี่ ไร้ฤดีแรงดลเกินทนไหว ระทดทรวงดวงจิตคิดถอดใจ ทำไฉนไฟส่องไม่ผ่องพา ก้าวเหยียบย่างทางฝันอันยาวเหยียด รักโกรธเกลียดเคียดชังประดังหา ทั้งสุขเศร้าเคล้ากล่นปนน้ำตา สุดจะฝ่าคว้าไขว่ได้เจียนตาย อยากจะหยุดฉุดฝันมันเท่านี้ เส้นทางมีทุกข์ทนหม่นแสงฉาย ไร้ตะวันจันทราดาราราย ส่องประกายฉายช่วงดวงฤดี อยากพักผ่อนหย่อนกายคลายเหน็ดเหนื่อย ริมธารเอื่อยเรื่อยรางหว่างวิถี เก็บแรงเราเท้าย่างกลางราตรี เพื่อพรุ่งนี้มีแรงเร้าเข้าระดม
หิ่งห้อย เพียงดิน 23 พ.ย. 2547 12:01 น. - ID 66092 
1576
3
1
23 พฤศจิกายน 2547 16:08 น. - comment id 375994
เพียงเพื่อผ่านมาเป็นกำลังใจ ในวันที่สดใสจิตใจเป็นนักกลอนนะค่ะ ... ( * . * ) ... กลอนน่ารักดีค่ะ... ( * . * ) ... +.+.+.+... คิดถึงจังเลยคนดี ...+.+.+.+ ^^^ มะปรางหวาน...สาวน้อยร้อยอารมณ์ ^^^
23 พฤศจิกายน 2547 21:53 น. - comment id 376372
อยากจะหยุดฉุดฝันมันเท่านี้ ด้วยรู้สึกเศร้าฤดีและหมองหมาง เลยไม่อยากก้าวไปในระว่าง ให้สุดสายปลายทางนั้นอีกเลย *-*แต่งได้ดีค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*
24 พฤศจิกายน 2547 08:20 น. - comment id 376652
เหนื่อยนักพักซะก่อน เอนหลังนอนคลายเหนื่อยล้า ตั้งหลักพักสายตา ตื่นขึ้นมาพร้อมท้าไป
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
