ตื่นขึ้นมาไม่เห็นฟ้าอีกต่อไป ทำอย่างไรต่อไปเล่าทีนี้ ลุกขึ้นยืนพื้นผนังคลำให้ดี ประตูที่เปิดออกไปไม่เห็นทาง แล้วจะลงบันไดอย่างไรต่อ คงร้องขอความช่วยเหลือเมื่อฟ้าสาง อนาคตที่จดไว้ได้ปล่อยวาง เพื่อก้าวย่างสู่ทางใหม่ไร้ดวงตา อยากเป็นล่ามถามตอบที่รอบรู้ ตาไม่ดูหูฟังเสียงเรียงภาษา ฝรั่งแขกจีนไทยได้ทุกครา อยากรู้ว่าทุกภาษาเป็นเช่นไร นอนคิดไปจะทำใจได้จริงหรือ แล้วใครคือผู้เมตตาภาษาใส ไม่ได้เห็นไม่ได้ยลคนของใจ อย่าเป็นไปในความมืดฝืดเคืองเลย
21 พฤศจิกายน 2547 17:56 น. - comment id 374487
^_^ คนตาบอดน่าสงสารมากค่ะแต่เขาก็เก่งมากเช่นกันที่โรงเรียนสอนคนตาบอดเขาสอนให้ช่วยเหลือตัวเองได้หลายอย่างโดยไม่ต้องเป็นภาระของผู้ปกครอง น่ายกย่องมากๆค่ะ ความมืดมิด ปิดตาหาไม่เห็น มือคลำเน้น หยิบจับกับสิ่งของ อยากจะคว้า สิ่งไหนไม่สมปอง โปรดประคอง ช่วยเหลือและเกื้อกูล
21 พฤศจิกายน 2547 20:56 น. - comment id 374550
หากดวงตาต้องมืดปอดจอดสนิท คนจะหาคนใกล้ชิดมาเปิดเผย ให้คอยช่วยดูแลเทคแคร์เลย แต่ใครกันเล่าเอยจะคอยเป็น *-*มีคนเคยบอกผู้หญิงไร้เงาว่า คนที่ตาปอด หรือหูหนวก จะมีสัมผัสอย่างอื่นมาแทน*-*
21 พฤศจิกายน 2547 21:00 น. - comment id 374553
อือๆๆ น่าสงสารคนตาบอดเนอะ เห็นไรแบบนี้แล้วปลง ดีใจที่เกิดมาครบ 32 แค่นี้ก้พอใจแล้วก้ขอบคุณ ป๊า กะ ม๊า มากๆๆแล้ว เอาใจช่วยคนตาบอดด้วยคนนะ
22 พฤศจิกายน 2547 07:30 น. - comment id 374790
มาเป็นกำลังใจให้
22 พฤศจิกายน 2547 10:32 น. - comment id 374889
คงเศร้าเนอะ...วันนั้นเข้าห้องน้ำแล้วไฟดับ..กว่าจะคลำทางออกมาได้..มันมืดหมดฟลอร์เลยค่ะ.. ขนาดว่าทางคุ้นๆ น่ะเนี่ย..ยังชนเลย..นึกถึงคนตาบอด ว่าเขาต้องลำบากเพียงไร.. พี่กุ้งจ๊ะ.. ..
22 พฤศจิกายน 2547 18:18 น. - comment id 375252
มีอะไรที่คิดแปลก ๆ มาแต่งบทกลอนอยู่เรื่อยนะครับ หวังว่าเรื่องแบบนี้คงจะไม่เจอตอนอายุมาก
22 พฤศจิกายน 2547 19:57 น. - comment id 375321
ขอบคุณนะครับที่แวะไปเยี่ยมเมก วันสองวันมานี้ ยุ่งมากครับ แวะมาอ่านนะ ทำอะไรไม่ได้มากครับ ขอแค่เป็นคนที่คอยชื่นชมงานของเพื่อน ๆ นะครับ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ อิ_อิ +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+