ตื่นมา อากาศ แสนดี เย็นมี ลมมา ผ่าหน้าต่าง สุดที่ จะรัก กรแส ลมจาง อ่อนบ้าง แรงบ้าง สุขีในใจ ก็เก็บ ที่นอน หมอนข้าง บ้างนึก มาที่ คอมกลางดึก เล่นแต่งกลอนต่อ สุดจะ รำลึก ถึงอดีต ที่รอ ใครหนอ พาเรา ให้เศร้าทุกข์ทน ตัวเรา เองนะ อย่าโทษใครอีก ไม่ปลีกตัวเอง สมาธิสักหน หากฝึก ตนเก่ง เพ่งเอง ในตน ไม่กี่ หนทน นะสู้ ต่อไป
21 พฤศจิกายน 2547 21:25 น. - comment id 374570
แม้หม่น แม้เศร้า หรือร้าวหวั่น ก็ตัวเรา ทั้งนั้น ที่หวั่นไหว ต้องปรับตัว ปรับตน เพื่อสู้ไป ให้ถึงเส้น แห่งชัย ที่หมายปอง *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
22 พฤศจิกายน 2547 07:22 น. - comment id 374781
มาเป็นกำลังใจให้อีกคน