หักซังข้าวทำปี่เป่ากล่อมเจ้ากลอย ปีนี้ไม่เลื่อนลอยดอกปอยฝัน ข้าวขึ้นยุ้งหุงนึ่งพอพึ่งกัน คงพอแบ่งพอปันสืบวันไป ฝนมาเร็วไปเร็วบ่สั่งลา คือเริ่มรินหัวเมษาฟ้ายังใส ตุลายังไม่ปลายกลับวายไว บ่ยินเสียงฟ้าไห้หักไม้วอน แต่ข้าวก็แตกกอกลมได้เกี่ยว มีบ้างที่ตายเหี่ยวทั้งเขียวอ่อน ส่วนใหญ่ยังเป็นข้าวคลายร้าวรอน ก็มีแรงร่ายกลอนกล่อมเวิ้งเวียง ว่าชะเอ่อเอิงเอยข้าบ่เคยคิด ว่าจะมีชีวิตไร้สิทธิ์-เสียง เกิดมาอยู่กับดินกินปลาจ่อม มีสมองก็งอม เดี้ยงซะเกลี้ยง ได้รับการศึกษามาดาดดาด ความรู้ความสามารถแบบอีเอี้ยง ไม่ถนัดจะคิดแม้อยากคิดก็ขัด เชาว์มันอัตคัดเหลือขี้เมี่ยง เป็นพลเมืองโหลโหลเติบโตเต็มวัย เพื่อสร้างชาติก้าวไกลและเกรียงฯ เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร้ง เตรง เตร่ง
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 20 พ.ย. 2547 11:49 น. - ID 65900 
1417
8
0
4 กุมภาพันธ์ 2549 14:23 น. - comment id 300054
บทกลอนเพาะมากค่ะ
20 พฤศจิกายน 2547 12:08 น. - comment id 373919
มาขอบคุณคุณตุ๊กตาไล่ฝนครับที่ฝากดอกไม้ไว้ให้ที่เว็ปบอร์ดหญิงไทย พรนั้น กลับเป็นของคุณตุ๊กตาไล่ฝนด้วยนะครับ ขวบใหม่ของชีวิตนี้ ผมตั้งใจจะทำงานเป็นชิ้นใหญ่ เช่นเขียนเรืองสั้นยาว เขียนเรื่องยาวแบบนิยาย งานไม่เสร็จไม่โพสต์ ส่วนงานร้อยกรองผมหมดเรื่องที่จะเขียนแล้ว นอกจากจะเขี่ยๆเอาเฮเอาฮา ไปตามเรื่อง คือเอาสาระไม่ได้ ถ้ายังดันทุรังเขียนเชื่อว่าคนคงเกลียดเปล่า ๆ ขอบคุณมากครับคุณตุ๊กตาไล่ฝน ถ้าทำงานเสร็จผมจะเขียนถึงคุณเป็นคนแรก สวัสดีครับ
20 พฤศจิกายน 2547 12:47 น. - comment id 373933
วางมือเปิดแผ่น ดนตรี MSN RADIO มาแวะซึมซับบรรยากาศ นาข้าว คุณ ก่อพงษ์ พงษ์พรชาญวิชช์...ได้อีกความเขียวใสบนเรียวใบข้าว ขอบคุณโลกนี้ยังน่าอภิรมย์ ได้ข้าวก่อนนาแล้งแห้งเกรียม...ขอบคุณบทประพันธ์อันหลากหลาย ที่บรรจงเขียนฝากไว้ให้พี่น้องเรือนไทยที่นี่ ตลอดมา จากเพื่อนบ้านคนหนึ่งของคุณ ทิกิ_tiki
20 พฤศจิกายน 2547 13:12 น. - comment id 373959
แวะมาอ่านงานกลอนค่ะ อิ อิ....
20 พฤศจิกายน 2547 14:10 น. - comment id 374019
/*/วิจิตรครับ อันนี้ผมทำบ่อยครับ ทำได้หลายเสียงด้วย
20 พฤศจิกายน 2547 14:26 น. - comment id 374034
หน้าส่วนตัว
สวัสดีครับคุณtiki
ขอบคุณมากสำหรับไมตรีที่มีให้ผมเสมอมา
และทักทายคุณลอยไปในสายลมด้วยครับ
เมื่อวานผมกับลูกชายคือ พงษพร กับชาญวิชช์
อยู่กลางนาทำปี่ซังข้าวกัน ลูกคนเล็ก คือชาญวิชช์ตื่นเต้นมากกับปี่ที่พ่อทำให้เป่า เขาเพียรทำเองอยู่จนสำเร็จ แล้วก็เอาไปเป่าอวดแม่ แม่ของเขาชมว่าเก่ง ผมก็ยิ้มต่อรอยยิ้มของลูก
ผมได้เห็นว่าความสุขของคนพ้นจากการได้กินอิ่มนอนอุ่นก็คือการได้ทำงานของตนสำเร็จหรือประสบผลมีคนเข้าใจและชื่นชม
ผมย้อนกลับมามองตัวเอง , วัยเริ่มต้น 40 ของผม ถามว่ากินอิ่มนอนอุ่นไหม ก็อิ่มและอุ่น แต่ความมั่นคงสำหรับคนเกิดทีหลังก็ยังแคลนคลอน ก็ไม่โทษโชคชะตาที่ไม่ได้เกิดมาบนความพร้อมสมบูรณ์ของครอบครัวพ่อแม่ ผมก็เห็นความดิ้นรนของพ่อแม่ ว่ากว่าจะผ่านจุดนั้นมาได้ก็สายตัวแทบขาด อด ๆ อิ่ม ๆ ก็ยิ้มให้ชีวิตกันมา ผมก็คงต้องเดินทางชีวิตของตัวเองต่อไป อย่างน้อยลูกของผมก็คงไม่ต้องขอใครกินเหมือนที่ผมเคยขอ เพราะความจำเป็นอันมาจากฝนฟ้าไม่อำนวยสืบเนื่องกันหลายปี
ผมห่วงอยู่อย่างหนึ่งว่า เมื่อลูกโต ลูกจะใช้ชีวิตกันอย่างไร ; เพื่อน ๆ ของลูก หลาย ๆ คน ไม่มีต้นทุนชีวิตแบบลูก คือขาดที่ดินของตน ขาดเรือนชานที่ไม่ต้องเช่า ขาดความรู้จริงในการพึ่งตนเองในการงานอาชีพ และที่สำคัญขาดแรงส่งในการทำงาน หรือพูดตรง ๆ คือรังเกียจการงาน ชอบสบายแต่อยากได้เงิน อยากมีความเป็นอยู่ที่ดี เมื่อคิดและเป็นดังที่ว่าก็คงมีอาชีพจำกัดอยู่บางอาชีพให้เลือกทำ - บางทีก็คงถามหาศักดิ์ความเป็นมนุษย์ได้ลำบากเต็มที
ความเป็นห่วงนี้ผมเขียนไว้ในงานหลายชิ้น ในช่วงที่ผ่านมา แน่นอนล่ะคงทำความสะเทือนใจ ทั้งไม่เป็นที่ชอบใจของคนหลาย ๆ คนที่อ่านงานของผม
ผมคงพูดน้อยลง และคงทำมากขึ้นเพื่อชีวิตของคนเกิดทีหลัง
ขอบคุณสำหรับมิตรภาพจากทุกท่านครับ
20 พฤศจิกายน 2547 14:40 น. - comment id 374038
อืม..คลาดกันหน่อยเดียว สวัสดีครับคุณวิจิตร เอาปี่ซังข้าวต่อเข้ากับก้านมะละกอ จีเอ็มโอ โอ้โฮ เป่าได้ทุกเสียงเลยครับ สบายดีนะครับ
20 พฤศจิกายน 2547 15:24 น. - comment id 374051
555...ปี่ซังข้าว ผมก้อชอบ..เด็กๆผมเล่นบ่อย แต่ไม่เคยเล่นก้านมะละกอครับ สงสัยผมจะไม่รู้เรื่องจริงๆ... ...พี่แต่งกลอนให้นึกถึงอดีตดีนะ... ...........
20 พฤศจิกายน 2547 19:13 น. - comment id 374158
รักงานงามชิ้นนี้ค่ะ จะติดตามตลอดไปค่ะ
20 พฤศจิกายน 2547 19:21 น. - comment id 374166
สวัสดีมิตรใหม่คุณมาเอดะ และมิตรคุ้นเคยกันมาพอควร คุณพุด กินข้าวใหม่ หรือยังครับ ถ้ายัง ผมจะนึ่ง จะหุง เผื่อ
20 พฤศจิกายน 2547 20:27 น. - comment id 374222
แวะมาเยือนอีกรอบ ความโชคดียังมีอยู่กับผุ้คน
บนโลกนี้ สอนลูกให้รักแผ่นดิน ต้นไม้ ทุกคน พืชพันธ์ ธัญญาหาร พ่อเคยบอกเสมอว่า อีสานแล้ง เพราะ เป็นดินที่วางอยู่บนแท่นหินอัคนีผืนใหญ่ใต้ดินลงมาตลอด โอกาสที่จะสร้างเขื่อนนั้นลำบากมาก
ส่วนใหญ่ ต้องเป็นอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ ซึ่งเมื่อแล้ง ก็คือ แล้ง เพราะ น้ำใต้ดินไม่มี ไม่มี ตาน้ำ
หายากเหลือเกิน..... ที่เขาไปสอนทำตุ่มน้ำซีเมนต์ ก็หนักเกินไป ส่วนแท้งค์สังกะสีเก็บสี่เหลี่ยมก็ลำบาก
เปิดดู คดีว่าด้วยการทดน้ำยุคโบราณ
แต่คดีจารึกเหนือ สมัยยุคสุโขทัย ก็มีแต่เรื่อง
ทะเลาะกันเพราะขาดน้ำ...เห็นที ต้องใช้ระบบ
ขังน้ำอย่างไร ก็ต้องทำไร่นาผสมอย่างพระราชดำริในหลวง เฮ้อ เราทำไม่เป็นเสียด้วยสิ
อีกหน่อยถ้ามีโอกาสคงต้องมาเยี่ยมเยียนด้วยตนเอง เคยพาลูกไปเยี่ยม อีสานตอนเล็กๆกันนะคะ บนเขาน่ะร้อนระอุ กุฏิพระน่ะ ไม้ร้อนจี๋ยังจำได้...ขออธิษฐานและ เอาใจช่วยคุณให้
ได้ข้าวเต็มเม็ดเต็มหน่วยและได้พืชผลที่ดี
ขอชื่อที่อยู่ส่งให้เราอีกทีนะคะ
nickmansl@hotmail.com
แล้วเลือกเรื่องที่จะมาร่วมลงเล่มหน้ากันหรือยังคะ อยากได้รูปลงเล่มก็ให้วาดมานะคะ
แต่จะพิมพ์เมื่อไหร่ ก็รอดูความเรียบร้อยทั้งหมดเนื่อง สองเล่มแรกทดลองทำเล่มด่วนไม่ดีเลย ต้องใช้เวลาให้เรียบร้อยกว่าที่ผ่านมาค่ะ
ยังมีเวลาเลือกเรื่อง จัดหน้า ไม่ต้องห่วงค่ะ
เป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกันเสมอมาค่ะ
20 พฤศจิกายน 2547 21:49 น. - comment id 374252
คุณtiki บอก concept ของเล่ม ด้วยครับ ผมอาจเลือกเรื่องได้ถูก
21 พฤศจิกายน 2547 02:26 น. - comment id 374317
รับทราบค่ะคุณก่อพงษ์ :) พร้อมเมื่อไหร่ก็มานะคะ บัวรออ่านค่ะ งานของพี่ทำให้บัวได้เปิดมุมมองเปิดโลกทัศน์ใหม่ๆได้เยอะเชียวค่ะ ขอบคุณเช่นกันค่ะ บัวคอยเป็นกำลังใจให้นะคะ :) ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
