รักกลางอากาศ

อาภาภัส

     นานมาแล้วแว่วว่าฟ้าสะคราญ               มีนิทานส่งออกโดยปักษิน
     สืบเรื่องเล่าโดยย่าของพระอินทร์           สู่ธรณินทร์ มอบแก่ชนธรรมดา
ตัวแสดงแจ้งเหตุคือเทวฤทธิ์               ต้องมนต์พิษติดทรวงบ่วงรักหา          เที่ยวเซาะซอนร่อนลงในธารา             สบนัยนามัจฉาก็หวามใจ
 หลับเพียงฝันพลันเห็นว่าปลาโศก       โดนย้ายโยกโขกสับจนสิ้นใส
 ให้รุ่มร้อนหวังช่วยเจ้าทรามวัย                 จึงรี่ไปเฝ้าองค์พระนารายณ์
    ขอทรงสั่งขุนคลังทุกแห่งหน              ตรวจคัดคนคิดสร้างทางสืบสาย
    ปลาชั้นดีต้องมีตราข้างกาย               ล้อมเรือนพรายก่อเกราะเกื้อนที
   เทพทั้งหลายนั้นล้วนชื่นชมชล          ยามคลื่นวน พลิ้วไหวหลากหลายสี
   เรืองรองรุ้งพุ่งมาดูงามดี                           เทพนารีวิ่งเล่นสำราญเริง
   ระบำฟ้อนอ่อนองค์โค้งเกลียวกลม           ลิ่วล้อลมราวเมฆระรัวเหลิง
   ฟ้าสว่างทุกอย่างย่อมเถกิง                      ความว้างเวิ้งล่าลู่คู้หลบเลือน
   ทุกทวยเทพสุขเสริมเพิ่มใสสุก            เทพที่ทุกข์เทวฤทธิ์สุดหมางเหมือน
  ระกำหนอก่อรักโลกสะเทือน                    ทั่วดาวเดือนมิสนหม่นรอนรอน
  รักครานี้ตระหนักถักตระหนก                   เจ็บจุกอกอาลัยเกินไถ่ถอน   น้ำตาไหลยากเห็นแม้ยามนอน                       อยากลิ้มฟอนปลากระป๋องตราสามนาง
    
                      อาภาภัส   19 พ.ย  2547