คิดอะไร ในหัวใจ เราก็รู้ คิดถึงใคร อยู่เหรอ ไม่บอกมั่ง ถึงเข้ามา พิมพ์อะไร ไปวันๆ หรือจะรัก เข้าแล้วนั่น ว่าแล้วไง..
19 พฤศจิกายน 2547 12:31 น. - comment id 373351
ว่าแล้วเหมือนกัน อย่าเผลอเลยใจ มันซนเหมือนลิง
19 พฤศจิกายน 2547 13:04 น. - comment id 373399
คิดอะไร ในหัวใจ เราก็รู้ คิดถึงใคร อยู่เหรอ ไม่บอกมั่ง ถึงเข้ามา พิมพ์อะไร ไปวันๆ หรือจะรัก เข้าแล้วนั่น ว่าแล้วไง.. คิดไปเรื่อย ไม่รู้ใจ จบตรงไหน คิดถึงใคร อยู่เหรอ คุณสนิมฯ ถึงเข้ามา เฝ้าจอ จดจ่อพิมพ์ จะลองรัก ลองลิ้ม ลองพิมพ์ดู
19 พฤศจิกายน 2547 13:14 น. - comment id 373409
เฮ้อ อ่านกลอนแบบนี้ แล้วมีความสุข 55555......
19 พฤศจิกายน 2547 15:15 น. - comment id 373515
ตอนนี้หัวใจ ไปเที่ยวไหนมะรู้ อ่ะ ......... ไกลซะ ไม่มี แต่ บอกไปแระ ว่าคิดถึ้ง คิดถึง
19 พฤศจิกายน 2547 16:34 น. - comment id 373596
ถามใครหรอเจ้าคะ ถ้าเป็นเจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ ละก็..... ขอตอบว่า คิดถึงจึงมาหา อิอิ
19 พฤศจิกายน 2547 21:27 น. - comment id 373739
แวะมาทักทายจ้า คิดอะไร ในหัวใจ เราก็รู้ คิดถึงใคร อยู่เหรอ เราก็บอกแล้ว แต่เขาไม่รับรู้อะไรที่บอกมั้ง เราถึงต้องมานั่ง พิมพ์อะไร ไปวันๆ บอกผ่านทางบทกลอนบทนั้นบทนี้ หวังว่าสักว่าเขาคงรู้ เหมือนอย่างที่ใจเรารู้ ว่าทุกอย่างเป็นเพราะรัก นั่นไง
20 พฤศจิกายน 2547 15:58 น. - comment id 374067
โถจิตมนุษย์สุดแสนแวดวงล้อม ที่โหมพยอมด้วยตัณหาน่าอดสู หมุ่นหมกเมาเฝ้ากามามาเชิดชู ยากจะกู่ก้องเพรียกเรียกกลับมา ลมเอ๋ยลมห่มพรากจากวสันต์ นำเหมันห์ผันผวนป่วนจิตหา ร้อนหรือเย็นไม่รู้กาลเวลา เหมือนมนุษย์สัตว์หนาเร้าเคล้าอารมณ์. แก้วประเสริฐ.