ฉันเหนื่อย.. กับปัญหามากมาย ที่ต้องแก้ด้วยแรงกาย กว่าจะคลายสลายปม ฉันท้อ.. กับเรื่องรอสะสางสม ที่ต้องรองรับอารมณ์ ต้องขื่นขมตลอดมา ฉันทำ.. เป็นประจำตามหน้าที่ กับเวลาที่พอมี ไร้บ่วงหนี้ติดค้างใคร ฉันทิ้ง.. เพียงความจริงอันยิ่งใหญ่ ว่าตรงนี้ไม่เคยมีใคร ให้หวั่นไหวหรืออ่อนแอ ฉันรู้.. แค่คัมภีร์นำเผยแผ่ ตนยังอยู่คู่ตาแล เขลาหรือแท้แค่ที่*รู้* ....
19 พฤศจิกายน 2547 09:42 น. - comment id 373239
งานชิ้นนี้..ไม่สามารถระบุรูปแบบได้.. เพียงแต่เขียนออกมาจากความรู้สึก....เท่านั้น.. อาจไม่ถูกฉันทลักษณ์ใด ๆ ขออภัยไว้ ณ.ที่นี้.. เผื่อว่าท่านเจ้ากรมฯ หรือใครๆ จะบังเอิญผ่านมาเห็น.. จึงเรียนมาเพื่อทราบโดยทั่วกัน.. กุ้งหนามแดง..
19 พฤศจิกายน 2547 09:53 น. - comment id 373247
เป็นความรู้สึกในใจ งานประพันธ์อย่างไหน อย่าไปกังวล เขียนเถิดเขียนมาแม่หน้ามน งานเธองามล้น ด้วยคุณค่าในใจ รักและคิดถึง ชื่นชมเสมอ
19 พฤศจิกายน 2547 10:18 น. - comment id 373263
คำว่าคนคนคน จะปนเปไปด้วยความคิดค่ะ บางเวลาฉันเหงา บางทีฉันเศร้า บางคราวฉันรานร้าว บางคืนฉันสับสน บางอารมณ์ฉันฝัน บางวันฉันสุข บางทีก็ทุกข์ หากทุกสิ่งแค่รู้รำงับดับทัน แค่หันไปใช้ยาธรรม..ธรรมชาติ มาเยียวยาชีวิตค่ะ ปล่อยให้กระแสธารความคิดเลยลาไปไม่กักเก็บ และดีที่สุดเลยค่ะ ไม่รับไว้ค่ะแค่มากระทบแล้วผ่านเลยๆ ด้วยรักเข้าใจคุณกุ้งค่ะ
19 พฤศจิกายน 2547 10:35 น. - comment id 373278
^_^ อย่าคิดมากนะคะ แต่คิดลึกได้ค่ะ อิอิ
19 พฤศจิกายน 2547 12:17 น. - comment id 373335
สวัสดีค่ะ...คุณกุ้งฯ คิดมากไม่ดี แต่คิดลึก นึกให้นาน น่ะดีค่ะ ^____^ .......โหมงานหนัก รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
19 พฤศจิกายน 2547 12:40 น. - comment id 373362
แวะมาอ่านงานค่ะ อิ อิ ....รัก คืออะไร ใส่ใจมันด้วยหรือ อยากบอกว่ารักคือ สิ่งยึดถือของหัวใจ...
19 พฤศจิกายน 2547 15:46 น. - comment id 373544
โหมงาน O_O ! หนังไทยเรื่องใหม่ กอล์ฟจะไปดูคนแรก พี่กุ้งแสดงนำ ^o^
19 พฤศจิกายน 2547 20:28 น. - comment id 373695
สวัสดีค่ะคุณนัท ก้าวไม่ใช่ คุณกุ้งฯนี่เอง วันนี้ตั้งชื่อเรื่องหวาดเสียวนะคะ กานต์เป็นกำลังใจให้คุณกุ้งนะคะ
19 พฤศจิกายน 2547 20:56 น. - comment id 373716
เก็บเกี่ยวประสบการณ์ ผลของงานที่งอกเงย สุขสมได้ชมเชย อย่าสนเลยรู้แค่ไหน ลึกซึ้งจริง ๆ ตีความไม่แตกซะด้วย มั่วมาไม่ทราบว่าจะเป็นคนละเรื่องเดียวกันหรือเปล่าครับ
20 พฤศจิกายน 2547 16:00 น. - comment id 374070
โถจิตมนุษย์สุดแสนแวดวงล้อม ที่โหมพยอมด้วยตัณหาน่าอดสู หมุ่นหมกเมาเฝ้ากามามาเชิดชู ยากจะกู่ก้องเพรียกเรียกกลับมา ลมเอ๋ยลมห่มพรากจากวสันต์ นำเหมันห์ผันผวนป่วนจิตหา ร้อนหรือเย็นไม่รู้กาลเวลา เหมือนมนุษย์สัตว์หนาเร้าเคล้าอารมณ์. แก้วประเสริฐ.
22 พฤศจิกายน 2547 09:05 น. - comment id 374812
คุณพี่ tiki: แค่แปะไว้ให้ทราบน่ะค่ะ ว่างานชิ้นนี้ไม่มีรูปแบบ ...ใครผ่านมาเห็นจะได้เข้าใจค่ะ มิมีเจตนาจะละทิ้งงานเขียนแต่อย่างใด.. ขอบคุณค่ะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx พี่พุด: ค่ะ ใช้ธรรมชาติเยียวยา แล้วทุกอย่างจะผ่านไป.. ขอบคุณพี่พุดค่ะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณอุ๊..เมืองลิง ค่ะ ไม่ลึกและไม่มากค่ะ ความคิด..น่าจะจำกัดได้เนอะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณแมงกุ๊ดจี่: ได้พักผ่อน เสาร์-อาทิตย์ ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณลอยไปในสายลม: ความรัก..ให้ยึดถือ..อื้อ! น่าคิดน่ะค่ะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx น้องกอล์ฟ ..extreme พี่ตีระนาดไม่เป็นอ่ะ...เปล่าขลุ่ยเขารับเปล่าอ่ะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณกานต์...เพียงพลิ้ว ขอบคุณค่ะ... xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณชัยชนะ: เรื่องเดียวกันน่ะแหละค่ะ ถูกต้องแล้ว... ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณแก้วประเสริฐ: นั่นสิค่ะ คละเคล้ากันอยู่ในโลก...แต่เราต้องทำใจรับมันให้ได้ค่ะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx