ณ ลานแก้ว คนเคยแคล้วความรักมาพักผ่อน มาพักใจให้หายคลายอาวรณ์ รับลมอ่อนร่อนช้ามาเย็นเย็น ใจเคยหน่ายเหนื่อยหนักโดนหักอก ฟูมฟายฟกตกทุกข์เข้าขุกเข็ญ สะอื้นอั้นตันใจไม่เคยเป็น ทุกข์มันเร้นซ่อนลายอยู่ภายใน เหมือนมีศรซอนเสียดเข้าเบียดปัก ให้กระอักโอดโอยจนโหยไห้ ไม่มีแล้วแก้วตามายาใจ ที่ไหนไหนมืดมิดไปทั้งนั้น เขาทั้งเขาก็ขึ้นมากีดขวาง น้ำทั้งสายไหลวางมากางกั้น อุปสรรคหนักหนาสารพัน จะฝ่าฟันเพื่อฝันใฝ่อย่างไรดี ฝันเพื่อพ่ายตายจากและมากทุกข์ โศกในสุขสิ้นใจจนหน่ายนี หลับทั้งทุกข์รุกระทมตรมทวี สิ้นศักดิ์ศรีผู้ชายระบายใจ เมื่ออยู่ใกล้รักมากสักเท่านี้ ไกลกว่านี่จะรักมากสักเท่าไหน หวานน้ำคำพร่ำพ้อพลอดพิไร เดี๋ยวนี้ได้แต่อยู่อย่างเดียวดาย
18 พฤศจิกายน 2547 20:47 น. - comment id 372978
น่าสงสารเนอะคนมีหวามหลังเนี่ย อิอิ ไม่ได้หัวเราะเยาะนะคะ แค่แซวค่ะ อยากเห็นรอยยิ้มคนเศร้าไงคะ แล้วลานแก้วอยู่ไหนคะไม่รู้จริงๆค่ะ
19 พฤศจิกายน 2547 13:31 น. - comment id 373429
รัก อยากนัก เข้าใจ ......
19 พฤศจิกายน 2547 17:34 น. - comment id 373630
^ __ ^ ลานแก้ว คือที่ที่ผมเรียนอยู่ครับ แก้วที่นี้คือต้นแก้วเจ้าจอม
20 พฤศจิกายน 2547 16:07 น. - comment id 374079
โถจิตมนุษย์สุดแสนแวดวงล้อม ที่โหมพยอมด้วยตัณหาน่าอดสู หมุ่นหมกเมาเฝ้ากามามาเชิดชู ยากจะกู่ก้องเพรียกเรียกกลับมา ลมเอ๋ยลมห่มพรากจากวสันต์ นำเหมันห์ผันผวนป่วนจิตหา ร้อนหรือเย็นไม่รู้กาลเวลา เหมือนมนุษย์สัตว์หนาเร้าเคล้าอารมณ์. แก้วประเสริฐ.
20 พฤศจิกายน 2547 18:49 น. - comment id 374144
เป็นงานที่ดีนะคะ
22 พฤศจิกายน 2547 08:50 น. - comment id 374801
^ __ ^
22 พฤศจิกายน 2547 13:57 น. - comment id 375039
ลานแก้ว..คือสวนสุนันทาใช่ไหมคะ พุดเคยรจนาไว้ในนามปากกาสาวบ้านนาค่ะhttp://thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_57603.php ....... ........ แก้วเจ้าจอม.... จอมใจ..สมเด็จพระปิยมหาราช..มหาราชา ที่ทรงนำมาปลูกในวัง หวังรำลึกพระนามพระนางสุนันทากุมารีรัตน์ขัตติยนารี และนะบัดนี้ สถาบันราชภัฏสวนสุนันทา นำมาเป็นต้นไม้มงคล และตั้งชื่อโดยศาสตราจารย์ดร.เต็ม สมิตินันทน์ ประจำสถาบันแสนงาม ที่สาวนาทราบผ่านจากหลวงพ่อ ที่สาวนาไปขอกอแยกมาปลูกจนชิดเชยชายคา.. ......
9 ธันวาคม 2547 13:05 น. - comment id 385588
ใช่แล้ว ....คุณ พุด...
9 ธันวาคม 2547 13:06 น. - comment id 385589
ใช่แล้ว ....คุณ พุด...