เด็กเร่ร่อนมอมแมมตาแต้มโศก ดูขี้โรคคนนั้นที่ฉันเห็น สะพานลอยเขานั่งเช้ายันเย็น ช่างลำเค็ญคับแค้นขาดแคลนนัก หิวหรือเปล่าเจ้าหนูเคียงคู่ถาม ไม่ตอบความส่ายหน้าก้มหาตัก กินข้าวไหมพยักตามเพราะถามซัก รอสักพักจะหาข้าวให้เจ้ากิน พอกลับมาที่เดิมคิดเสริมสร้าง ที่กลับร้างไร้เงาของเจ้าถิ่น คงเคยถูกทอดทิ้งเป็นอาจินต์ ไม่เคยชินกับคำมั่นหมดวันรอ เช้ารุ่งขึ้นผ่านทางเห็นคางช้ำ ตัวเป็นจ้ำรอยใหม่นั่งใบ้ขอ ถามอาการก้มหน้าน้ำตาคลอ ทุกข์จนท้อชีวิตตัวนิดเดียว แล้วต่างฝ่ายแยกย้ายหลายวาระ ได้พบปะโดยบังเอิญคราเดินเที่ยว สบตาพลันจำได้ไยแขนเดียว มาเกาะเกี่ยวขอทานย่านชานเมือง บุญหรือบาปภาพย้ำกระหน่ำจิต ถูกหรือผิดหรือเราไม่เข้าเรื่อง ได้สร้างเหยื่อหรือสร้างทานงานประเทือง โลกรุ่งเรืองหรือนางฟ้าต้องชาเย็น.. ..
กุ้งหนามแดง 18 พ.ย. 2547 09:02 น. - ID 65762 
919
14
0
18 พฤศจิกายน 2547 09:17 น. - comment id 372567
เฮ้อ โอหนอคน
18 พฤศจิกายน 2547 09:24 น. - comment id 372574
นางฟ้าต้องใจดีค่ะคุณกุ้ง อย่าชาเย็นเลยนะคะ กับคนอื่นได้แต่อย่าเย็นชากับกานต์นะคะ อิอิ
18 พฤศจิกายน 2547 11:07 น. - comment id 372631
สวัสดีค่ะ...คุณกุ้งฯ มะกรูดอ่านแล้วทำให้ซึมเลยค่ะ สงสารเด็กน้อย...มันทำให้น้ำตาไหลได้จริงๆ.... เพราะมะกรูดรู้ว่าเด็กคนนั่นเขาจะเจ็บปวดแค่ไหน? ........
18 พฤศจิกายน 2547 11:11 น. - comment id 372639
โศกเศร้าใครเล่าทำ ชีวิตเหมือนโดนกรรม กระหน่ำเติม ขอสังคมต่างช่วยเริ่ม ดูแลกันกันและกัน
18 พฤศจิกายน 2547 12:55 น. - comment id 372725
คนเราเลือกเกิดไม่ได้ ชีวิตยังคงต้องดำเนินต่อไป อนาคตจะเป็นเช่นไร ขอให้สู้สุดใจในโลกแห่งความเป็นจริง สงสารเด็ก เป็นแบบนี้ใครช่วยดี พี่กุ้ง -_-.
18 พฤศจิกายน 2547 13:16 น. - comment id 372737
หน้าส่วนตัว
จ๊ะนางฟ้าที่น่ารัก....ผมเองเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องขอทานจากเพื่อนซึ่งพวกนี้เช่าบ้านอาศัยอยู่ใกล้ๆเขาว่า พวกนี้จะเป็นแก๊งค์ขอทาน เช้าก็มีรถกระบะไปส่งตามจุดๆรับส่ง พอเย็นกลับมาก็นำเงินมารวมไว้โดยมีหัวหน้าแก๊งค์หักผลประโยชน์แล้วค่อยแบ่งปัน หากใครหาเงินไม่ครบตามเป้าหมายก็จะถูกทำโทษจากกลุ่มหัวหน้าแก๊งค์ และ พวกนี้จะคอยอารักขาให้พวกขอทานเหล่านี้ ถ้ามีคนอื่นเข้ามาแย่งที่ทำมาหากินก็จะถูกรุมซ้อมขับไล่ไป ที่เพื่อนรักเห็นคิดว่าคงจะถูกกลุ่มวายร้ายเหล่านี้เขารุมซ้อมและไล่ เพื่อนจึงไปเจอยังชานเมืองซึ่งไม่ค่อยมีพวกขอทานเหล่านี้อยู่เพราะ อย่างเช่นทางบ้านผมนั้นเจ้าหน้าที่จะเข้มงวดมากจะถูกจับส่งไปยังสถานสงเคราะห์หมดจึงหาน้อยมาก เมื่อเพื่อนเอามาเผยแพร่ผมจึงขออนุญาตแจมไว้ด้วยครับ รักเพื่อนเสมอ
แก้วประเสริฐ.
18 พฤศจิกายน 2547 13:49 น. - comment id 372758
บางอย่างก็คล้ายดาบสองคมนะคะ สับสนเหมือนกันค่ะ ไม่รู้ทำอย่างไรดี ให้เงินไปก็เหมือนส่งเสริม พอไม่ให้ คนที่ลำบากจริงๆ ก็ขาดการช่วยเหลือ ต้องดูและพิจารณาเอาเอง สวัสดีค่ะ
18 พฤศจิกายน 2547 16:06 น. - comment id 372818
คุณ tiki: คนหนอคน ทำไมใจร้ายอย่างนี้ แม้แต่เด็กๆ ก็ยังทำร้ายได้ลงคอ..เฮ้อ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณกานต์..เพียงพลิ้ว: จ๊ะ...นางฟ้าใจดีเสมอ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณแมงกุ๊ดจี่: สงสารเด็กเนอะ กุ้งก็ไม่คิดว่าในสังคมของเราจะมีกลุ่มมิจฉาชีพ ที่หากินอย่างนี้ เพิ่งทราบจากวิทยุน่ะค่ะ.. ที่ทำร้ายถึงขนาดตัดแข้งตัดขา นี่มันเกิดรับจริงๆ ค่ะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณ idaho: ค่ะ สังคมควรช่วยเหลือ ดูแลซึ่งกันและกัน xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx น้องกอล์ฟ..extreme: กรมประชาสงเคราะห์หรือเปล่าไม่รู้นา ที่ดูแลเรื่องนี้อยู่น่ะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณแก้ว: กุ้งได้ยินเช่นนั้นเหมือนกันค่ะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณปราย..กอกก อืม! เลยไม่รู้จะทำตัวยังไงเหมือนกันน่ะค่ะ ถ้าให้ก็เหมือนส่งเสริม..ไม่ให้ก็เหมือนคนไร้น้ำใจและคนลำบากก็จะยิ่งทุกข์เข้าไปใหญ่ คงต้องพิจารณา เป็นรายๆ ไปค่ะ.. ขอบคุณและสวัสดีค่ะ.. กุ้งหนามแดง.. ..
18 พฤศจิกายน 2547 16:31 น. - comment id 372838
/*/ ขอเป็นนมเย็นดีกว่าครับ ภาพก็สวย กลอนก็เพราะครับ ผมไม่อยากให้สังคมมันมีอย่างนี้เลย ..............
18 พฤศจิกายน 2547 17:12 น. - comment id 372867
.. กุ้งก็ไม่อยากให้สังคมเป็นอย่างนี้เลยค่ะ คุณวิจิตร.. สงสารเค๊า...ตัวยังเล็กๆ อยู่เลย.. ..
18 พฤศจิกายน 2547 18:08 น. - comment id 372894
เขาใช่มนุษย์หรือเปล่า เขามีลูกหลานหรือเปล่า..ไม่เข้าใจ ?
18 พฤศจิกายน 2547 19:55 น. - comment id 372917
สงสารจัง เห็นเยอะมากเลย..ช่วยอะไรก้อได้ไม่เยอะ ++++++++++++++++++++++++++ ^__^
18 พฤศจิกายน 2547 21:25 น. - comment id 373003
ได้คติเตือนมาอย่าท้อแท้ มีคนแย่กว่าเราเป็นไหนไหน แค่อกหักรักกระเด็นจะเป็นจะตาย คนโชคร้ายกว่าเรานี้มีเต็มเมือง
19 พฤศจิกายน 2547 08:56 น. - comment id 373220
คุณอุ๊..เมืองลิง เด็กบางคน ..ถูกซื้อตัวมาจากประเทศเพื่อนบ้านค่ะ..รายได้จะแบ่งปันให้เด็กและส่วนหนึ่ง ก็ส่งคืนกลับไปยังผู้ปกครอง..(ตามที่เขาอ้าง) คือกุ้งฟังมาจากรายกายวิทยุน่ะค่ะ ข้อเท็จจริงเป็นไง..ไม่อาจยืนยัน..แต่เท่าที่ฟังๆ คงมีมูลความจริงอยู่ไม่มาก...ก็น้อย.. ว่าแต่งานแผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์ มีถึงวันไหนค่ะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณน้ำใส: นั่นสิค่ะ...เราอาจจะไม่อยู่ในตำแหน่ง หน้าที่ ที่ช่วยเขาได้มากนักค่ะ เพียงแต่นำเรื่องมาตีแผ่ให้ทราบกัน ..ค่ะ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณชัยชนะ: แค่อกหักรักกระเด็น...เห็นน้ำตา แต่น้ำตาตกใน...ไยไม่เห็น แวดล้อมด้วยชีวิต..ที่ลำเค็ญ ตายทั้งเป็นเห็นแล้ว...ก็เศร้าใจ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ..
19 พฤศจิกายน 2547 14:46 น. - comment id 373488
แวะมาอ่านค่ะ อิ อิ.....
19 พฤศจิกายน 2547 20:22 น. - comment id 373690
เด็กเร่ร่อนมอมแมมตาแต้มโศก
ดูขี้โรคคนนั้นที่ฉันเห็น
สะพานลอยเขานั่งเช้ายันเย็น
ช่างลำเค็ญคับแค้นขาดแคลนนักคำว่า นัก สงสัยคุณมาใส่ที่หลัง..น่าจะเป็น..จริง..
หิวหรือเปล่าเจ้าหนูเคียงคู่ถาม
ไม่ตอบความส่ายหน้าก้มหาตัก
กินข้าวไหมพยักตามเพราะถามซัก
รอสักพักจะหาข้าวให้เจ้ากิน
พอกลับมาที่เดิมคิดเสริมสร้าง
ที่กลับร้างไร้เงาของเจ้าถิ่น
คงเคยถูกทอดทิ้งเป็นอาจินต์..ไม่มีสัมผัสใน-ไม่แปลก..แต่เสียงกลอนบรรทัดนี้ ไม่มีน้ำหนัก
ไม่เคยชินกับคำมั่นหมดวันรอ..
หมดวันรอ..ความหมายไม่ชัด..
เช้ารุ่งขึ้นผ่านทางเห็นคางช้ำ
ตัวเป็นจ้ำรอยใหม่นั่งใบ้ขอ
ถามอาการก้มหน้าน้ำตาคลอ
ทุกข์จนท้อชีวิตตัวนิดเดียว
แล้วต่างฝ่ายแยกย้ายหลายวาระ
ได้พบปะโดยบังเอิญคราเดินเที่ยว
สบตาพลันจำได้ไยแขนเดียว
มาเกาะเกี่ยวขอทานย่านชานเมืองทาน-ย่าน-ชาน..เปลี่ยนตัว ย่าน..เสียงเดียวกันเวลาอ่าน-
จะเฝื่อน
มาเกาะเกี่ยว..ตรงนี้ ความหมายเห็นไม่ชัด..ยิ่งถ้าแขนเดียว ไหนจะถือขัน..มาเกาะเกี่ยวยิ่งยาก..
บุญหรือบาปภาพย้ำกระหน่ำจิต
ถูกหรือผิดหรือเราไม่เข้าเรื่อง
ได้สร้างเหยื่อหรือสร้างทานงานประเทือง...บรรทัดนี้ยาก สระ เอือง..ถ้าจะแก้ต้องตั้งแต่บทบน.-.
โลกรุ่งเรืองหรือนางฟ้าต้องชาเย็น -แต่คำว่า งานประเทือง..ไม่แน่น แค่หาคำมารับสัมผัส..
การใช้คำให้ความหมาย นอกจากเสียงต้องแน่น ความหมายต้องแน่นด้วย..
การผูกเรื่อง ต้องต่อเนื่อง..คำไหนที่ไม่มั่นใจ ว่าชัดหรือไม่ ต้องทบทวน.แก้ไข
อาทิตย์ที่แล้ว ผมเอางานของคุณมาศึกษา หลายสิบเรื่อง หลายร้อยบท..
นอกจากเรื่อง.เที่ยวบ้านคุณยายที่พอมองเห็นอารมณ์ ทำให้คล้อยตามบ้าง
.นอกนั้นเป็นเรื่อง..ทำนองเล่าเรื่องทั้งสิ้น..ไม่มีจุดเด่น
สมัยนี้กลอนส่วนมาก อ่านเหมือนฟังข่าว..พอรับรู้ยากจะคล้อยตาม..ไม่มีอารมณ์
ถ้าคุณเคยอ่านนิยาย..สมมุติเรื่อง คู่กรรม..ตอนโกโบริโดนระเบิด และอังศุมาลิน-
อุ้มมานอนหนุนตัก..ทมยันตี บรรยาย ความรู้สึกของคนสองคน ผู้อ่านแล้ว-
คล้อยตาม..นั่นคือ ทมยันตี..ให้คนอ่านร่วมทางอารมณ์ไปกับตัวละครได้..
เช่นกันเมื่อมาเป็นหนัง..คนดูบางคนร้องไห้..การเขียนกลอนจึงต้องศึกษาจุดนั้น
คุณเขียนกลอนเศร้า..น้ำตาตก อกสะอื้น สุดขื่นขม..ถ้าเขียนแบบนี้
อ่านปุ๊บ..เออ..เรื่องเศร้าแต่ทำอย่างไร จะให้คนอ่าน เศร้าตามไปด้วย
ผมรอความเห็นจากคุณนะ.ต้องลองคิด หาเหตุ..จึงปฎิบัติได้
.ลงเรื่องใหม่ ก็ลองอธิบายดู..จะคอยอ่าน..แล้วผมจะอธิบายตามต่อจากคุณ..
ความละเอียดต่อเนื่องของกิริยา..ในคำที่ใช้ และความหมาย
22 พฤศจิกายน 2547 09:17 น. - comment id 374829
คุณคนจำแลง... ขอบคุณค่ะ...พอดีกุ้งเพิ่งกลับมาอ่านงานวันนี้... กุ้งพยายามหาทางอยู่น่ะค่ะ.... การเขียนโดยให้คนอ่านคล้อยตาม...สักวันกุ้งคงทำได้ค่ะ.. ตอนนี้ที่พอทำได้ก็คงฝึกฝนการใช้คำและจินตนาการ ไปก่อนน่ะค่ะ.. ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ ..เสมอ.. กุ้งหนามแดง..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
