@_ทั้งเหนื่อยล้ารานร้าวคราวถูกพิษ พรานคิดปลิดวางลวงบ่วงบาศก์ฝัง เพียงคิดล่าเล่นเหยื่อเถือใจพัง ปราบพยศคราพลั้งสมดังนัย... @_เพื่อให้แน่แท้ในชัยฉกาจ ยังล่ามทาสผูกมัดแล้วรัดใหม่ ไม่ให้ดิ้นแคล้วคลาดนาดกรายไกล คอยเลี้ยงให้พอประทังยังชีพยืน... @_แม้หายใจรวยรินก็สิ้นศักดิ์ จะหาญหักตักษัยใดก็สุดขืน บ่วงก็รัดเชือกก็ล่ามหยามเต็มกลืน เจ็บที่อื่นไม่เหมือนแม้แพ้ใจตน... @_จึงหยุดยื้อรื้อใจกระชากกลับ ปล่อยให้ดับสับให้แหลกไหลรวมฝน ยามหยุดนิ่งไม่ไหวติงเพราะทุกข์ทน กลับระแวงว่าเป็นกลท้นมารยา... @_จะให้ร่ำคำใด ฤ ใจเจ้า ชัยชนะเจ้าก็เอาไปเถิดหนา แม้นไม่เห็นว่าพ่ายพิษริดวิญญา อย่ารอช้าลงดาบปราบให้วาย... รำนำ เด็กดอย ...๏แม้น!!ถวิลถวัลย์แลสั่นอก ฤ สะทกสะท้านแลพล่านโหย ขอเดี่ยวดายเดี่ยวโดดมิโอดโอย เพราะแรงโรยแรงรอนจึ่งซ่อนกาย ...๏ไย!!สะอางสะอ้านจึ่งขานร่ำ ช่างซัดคำซัดคมเพื่อข่มหมาย เอ้อ!!กล่าวติกล่าวเตียนอิดเอียนชาย แม๋!!ช่างร้ายช่างรัดมาตัดรอนฯ.... ...๏โถ!!เปรียบเรียมเปรียบรานเป็นพรานป่า คอยดักล่าดักแร้วตามแนวขอน แล้วข้ามเทือกข้ามถิ่นเจ้ากินนร เพื่อต่อกรซ่อนบ่วงจะลวงนางฯ.... ...๏เอ้อ!!พรานบุญพรานบาปเป็นภาพโฉด ก็ดูโหดดูเหี้ยมทัดเทียมสาง เห็นสำเนาสำนวนจึ่งครวญคราง ว่าเรียมพ่างเรียมพุ่มแค่หนุ่มดอยฯ.... ...๏เรียมไร้พิษไร้ภัยต่อใครนั่น อย่าประหวั่นประหวัดและซัดฝอย เหมือนฝากคมฝากคำและย้ำรอย ให้เด็กดอยเด็กดีบัดสีพลันฯ.... ...๏ปราบพยศพยัคฆ์ ฤ ดักพิษ บ่กล้าคิดกล้าเกยจะเผยฝัน เอ้อ!!คิดล่วงคิดลามผิดครามครัน นางสวรรค์นั่นรู้มิคู่ควรฯ.... ...๏จักเจียมตนเจียมตัวเพราะกลัวเร่า ขอจับเจ่าจับจิตอยู่ติดสวน คอยเก็บผักเก็บปลามิกล้ากวน แล้วนั่งพรวนนั่งพรอดขอกอดดินฯ. บอกอกูรู http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_65677.php @_พยัคฆ์ร้ายแกล้งกลายคล้ายว่าเชื่อง ทำซึมเซื่องอดโซโผพักหนี แล้วแสร้งถอดเขี้ยวเล็บที่ฤิทธี แปลงร่างพีเป็นแมวน้อยคอยเมตตา.. @_เสือสมิงยังคงสิงในร่างจ้อย ปริบตาสร้อยเศร้าเว้าวอนหา ที่พักพิงรักษ์แผลวอนแลตา ต่อไม่โปรดวิฬาร์ยังคว้าพะนอ... @_แมวหรือเสือเชื่อหรือไม่ใช่จะต่าง แมวเคล้าข้างคลอเพียงเพื่อเคียงหนอ ที่เคลียเคล้าเฝ้าชิดใช่ภักดิ์รอ ทำเพราะพอใจตนกลเล่ห์ลวง... @_จึงบาดข่วนนวลเจ็บรอยเล็บแนว ยังติดแร้วบ่วงพยัคฆ์ดังมนตร์สรวง ยามเสือร้ายกลายร่างไร้แรงทวง ไม่โทษดวงปวงด้อยด้วยปัญญา... @_เคยผงาดองอาจมาพลาดบาศ สวรรค์สาดส่งสมิงลงโทษา ให้เจ็บลาญพานพลิ้วพรางกายา มาเยื้อนยิ้มเย้ยสาว่าต่ำตน... @_แล้วแสร้งวอนกลอนร่ายถูกร้ายใส่ เป็นคนดอยซื่อใสไม่รู้หน ไม่เคยปองมองฟ้ากล้าวกวน ให้เจ็บอายสุดทนด้วยจนคำ... @_แม้เป็นดวงลดาผกาอ่อน ถูกริดรอนจากกิ่งแล้วทิ้งขยำ จะไปร้องเรียกเร้าร่ำไยให้เย้ยยำ เพียงฝากจำกุหลาบอาบพิษคิดให้ดี... @_เป็นคนสวนเด็กดอยคอยเก็บผัก มาหักกิ่งกุหลาบเล่นทิ้งแล้วชิงหนี มือที่ริดกิ่งก้านผลาญมาลี พิษร้ายมีจะแทรกซานคว้านลาญทรวง
รำนำ 16 พ.ย. 2547 23:18 น. - ID 65680 
1332
1
0
16 พฤศจิกายน 2547 23:20 น. - comment id 371753
มาเป็นแพคเลยหรอ
16 พฤศจิกายน 2547 23:46 น. - comment id 371766
ตกบันใดเจ็บก็ยังพอช่วย เป็นนักมวยเมื่อแพ้ก็แค่หาม ไฟไหม้อาจดับได้ไม่ลุกลาม โถถ้วยชามแตกไปหาใหม่แทน แต่ตกห้วงเหวรักหนักพิลึก เสียวรู้สึกทรวงทรุดล้วนจุกแน่น เพลิงรักแผดเผาใจไม่เหลือแกน ขาดเธอแม้นหาใหม่คงไม่ปาน แวะมาทักทายก่อนนอนครับ หลับฝันดีนะครับ +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+
17 พฤศจิกายน 2547 08:00 น. - comment id 371880
ขอบคุณมากค่ะ ทั้งสองท่าน เอ้อ..เหนื่อยใจจังเลย เพิ่งไปอ่านเจออะไรมาจากกระทู้ ขอตรวจฉันทลักษณ์ ถึงได้ถึงบางออ้ ว่า คนที่ใช้ชื่อ อิอิ มาตามอ่านงานรัม ต้องการอะไร เข้ามาเวบนี้ได้ไม่นาน ทำไมเจอเรื่องแล้วนี่ เขียนก็เขียนแต่ร้อยกรอง งานน่าจะเกลาอารมณ์คนอ่าน คนเข้ามานะคะ แปลกจริงเชียว
19 พฤศจิกายน 2547 13:50 น. - comment id 373452
เข้ามาอ่านตามเคยและเข้ามาให้กำลังใจค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
