นิโรธอริยสัจ

แก้วประเสริฐ

                      นิโรธอริยสัจ
                     (ภาคพิเศษ ๓)
           ดูกรท่านผู้มีธรรมเจริญแล้ว
ใจแน่แน่วสรรค์สร้างทางดับทุกข์
เป็นผู้ตื่นขึ้นเบิกบานสำราญสุข
ย่อมถูกปลุกด้วยธรรมงามวิไล
           จงหาเหตุต้นทุกข์อันคลุกเคล้า
โดยโน้มเอาธัมมวิจยที่สดใส
ตั้งมั่นจิตละตัณหานำพาไป
เพื่อจะใช้ในการละการดับ
           อันทุกขนิโรธอริยสัจนี้เป็นไฉน
จะพ้นไปด้วยสำรอกไม่กลอกกลับ
ความสละละคืนวางจนร้างลับ
ไม่หวนจับสิ่งอาลัยในตัณหา
           ครั้นถ้าละดับได้ในที่ไหน
ด้วยอันใดเป็นที่รักมักสรรค์หา
เหตุแจ้งที่เจริญใจในโลกา
สิ่งนั้นหนาละตัณหาดับที่นั้น
          อันรูปเสียงกลิ่นรสโผฏฐัพพะ
ธรรมารมย์จงละให้ดับมิจับสาน
อีกตาหูจมูกลิ้นกายใจสายสัมพันธ์
ทั้งรูปวิจารสัททวิจารอย่าสร้างสม
          แล้วคันธวิจารรสวิจารมิถ่องแท้
โผฏฐัพพแลธัมมวิจารนั้นขื่นขม
เป็นเงื่อนปมบ่มทุกข์ไม่ชื่นชม
สร้างรอยระบมตรมที่รักเจริญใจ
          สิ่งเหล่านี้มีละดับที่นี่
ล้วนต้องมีสติปัญญานำแจ่มใส
มันก่อกำเนิดเปิดทุกข์อยู่ร่ำไป
ละดับได้ให้ทราบต้นเหตุมัน
          ครั้นทราบต้นตอเภทภัยทุกข์แล้ว
จิตต้องแน่วแนวทางอย่ากระสัน
จงละดับสิ้นทิ้งห่างร้างผูกพัน
ก็ทราบพลันนั้นคือทุกขนิโรธอริยสัจ.
       ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙